Γιατί δεν με νοιάζει όταν οι άνθρωποι τρώνε τα μούτρα τους

Γιατί να με νοιάξει δηλαδή? Δεν κατάλαβα...

Πείτε για παράδειγμα οτι ο κλασσικός "μάγκας" παίρνει το αμάξι και οδηγάει επικίνδυνα και φεύγει το αμάξι -όχι, αυτό είναι ευφημισμός, το αμάξι δεν φεύγει απο μόνο του- και δεν υπολογίζει κάτι καλά και στουκάρει σε καμια κολώνα και γίνεται κιμάς... Όταν έρθει η ώρα για την κηδεία θα ακουστεί η κλασσική ατάκα:

"Ήταν το καλύτερο παιδί, θεε μου γιατί μας το πήρες."
(Το "θεε μου γιατί μας το πήρες" δεν το έβαλα μόνο επειδή τα έχω με τους θρήσκους με τους οποίους θα καταπιαστώ παρακάτω, το έβαλα επειδή δυστυχώς έχω πάει σε μπόλικες κηδείες και η ατάκα είναι αυτούσια και απαράλλαχτη.)

Πρώτα απ όλα το παιδί δεν σας το πήρε ο θεός. Είτε υπάρχει είτε όχι ο θεός (λολ?) ούτε είπε στο παιδί σας να οδηγάει επικίνδυνα ούτε σας σαμποτάρει το αμάξι λες και δεν έχει άλλη δουλειά. Και δεν ήταν το καλύτερο παιδί. Μαλάκας ήταν, οδηγούσε επικίνδυνα και πήρε αυτό που του άξιζε. Και δεν κάνατε και τίποτα για να το αποτρέψετε. Όταν το έπαιρνε το αμάξι, έκανε μαλακίες και την γλίτωνε κανείς δεν έκανε τίποτα ε? Ακολουθώντας την λογική πήρατε κι εσείς αυτό που σας άξιζε. Για αυτούς που θα έπρεπε να στεναχωρηθείτε είναι τα τυχόν άλλα αθώα άτομα που πήρε στον λαιμό του ο μαλάκας ο γιόκας σας.

Άντε με τους μαλάκες πια....

Πάμε με την ίδια λογική στους ναρκομανείς. Ας υποθέσουμε οτι το παιδί σας κάνει χρήση ναρκωτικών και κάποια στιγμή αυτό πέφτει στην αντίληψη σας. Οι προσπάθειες σας να το βάλετε στον "ίσιο" δρόμο είναι μάταιες και το παιδί σας πεθαίνει απο υπερβολική δόση. Και κλαίτε. Κλαίτε? Τολμάτε και κλαίτε? Είχατε ένα παιδί που εν γνώση του έπαιρνε ναρκωτικά -και όλοι ξέρουν τι είναι τα ναρκωτικά, εδώ ξέρετε εσείς, δεν ξέρει το παιδί σας?-  και δεν έλεγε να τα κόψει, τι περιμένατε ακριβώς να γίνει δηλαδή?

ΕΚΠΛΗΞΗ!

Όχι τίποτα άλλο αλλά τους ναρκομανείς του έχουμε περιθωριοποιήσει πάρα πολύ, κανείς δεν τους δείχνει λίγη αγάπη και αρκετοί τους φοβούνται. Και ξέρετε ποιά λογική ακολουθεί μια οικογένεια όταν μαθαίνει οτι άλλης οικογένειας το παιδί έχει μπλέξει με τα ναρκωτικά? Κόβουν τα πολλά πάρε δώσε με την οικογένεια του εθισμένου λες και θα κολλήσουν ναρκομανίτιδα. Αυτό λέγεται στρουθοκαμηλισμός. Επιλέγουμε να αγνοήσουμε ένα πρόβλημα περιμένοντας ως δια μαγείας να λυθεί μόνο του. Στο τέλος δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι όταν όλα απλά παίρνουν τον δρόμο τους και το πρόβλημα χτυπάει την δική τους πόρτα...

Θέλετε περί θρησκείας? Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους... η μήπως όχι? Είναι απλό. Ότι και να πιστεύει κάποιος για οποιοδήποτε θέμα δεν επηρεάζει την αληθοτιμή (το κατά πόσο είναι αληθινό) του θέματος. Κάποιος θα έλεγε οτι είναι αυτονόητο. Προφανώς όμως, κρίνοντας μέσω του αποτελέσματος δηλαδή τα ποσοστά θρήσκων ανα τον πλανήτη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αν και όπως προκύπτει δεν είναι η θρησκεία το πρόβλημα, είναι μέρος του προβλήματος. Είναι η λογική που προωθεί το κάθε σύστημα θρησκείας, το "πίστευε και μη ερεύνα", ο δογματισμός. Όσο κι αν πραγματικά λυπάμαι τα άτομα που πίστεψαν το ψέμα της θρησκείας καλό θα ήταν να μην περιμένουν και συμπαράσταση στην πτώση τους όταν αρχίσουν και καταλαβαίνουν οτι η άποψη που τους είχε επιβληθεί για την ζωή ήταν κενή νοήματος. Να πέσουνε να φάνε τα μούτρα τους και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Το καλύτερο που θα μπορούσα εγώ προσωπικά να κάνω σε τέτοια άτομα είναι να τους δείξω πως είναι πραγματικά ο κόσμος -η πιο σωστά, να τους εξηγήσω γιατί έχω καταλήξει να έχω αυτήν την γνώμη για τον κόσμο-, είτε τους αρέσει η όχι, είτε μου αρέσει είτε όχι. Για να νιώθουν καλύτερα έχουν τους φίλους τους, εγώ έχω άλλον ρόλο, τον ρόλο του δασκάλου, τον ρόλο του ανθρώπου που θα τους μάθει να αναπτύξουν και να χρησιμοποιούν την κριτική τους ικανότητα. Αν και αυτό κανονικά είναι δουλειά των γονιών και του συστήματος εκπαίδευσης τους...

Τώρα περι κρίσης που είναι και επίκαιρο. Εμπιστευτήκανε οι γονείς μας κι οι παππούδες μας τους πολιτικούς και τους αφήσαν να αλωνίζουν και τώρα παραπονιούνται για την κρίση. Αφήσανε τα λαμόγια να θεριέυουν. Για καμια καλή θέση στο δημόσιο, για να βολέψουν κάπου το μαμούχαλο το παιδί τους η για κανα κομμάτι γης ανταλλάζανε πρόθυμα τις ψήφους τους. Δεν τους πείραζε τι κάναν οι πολιτικοί αρκεί να ήταν αυτοί βολεμένοι. Τώρα που φαίνονται τα συμπτώματα απο τις πράξεις τους παραπονιούνται και ξεσηκώνονται. Άϊ σιχτίρ υποκριτές. Τα κάνατε μπουρδέλο και τώρα περιμένετε απο τα παιδιά σας να μαζέψουν τα σκατά...

Αυτή η λογική θα έπρεπε να ακολουθείται παντού. Είναι καλό να τρώνε οι άνθρωποι τα μούτρα τους ακόμα κι αν αυτό οδηγεί μερικές φορές σε θάνατο. (Με τον θάνατο τουλάχιστον σταματάνε να κάνουν μαλακίες και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση από τους γύρω, τώρα αν δεν βάλουν και οι γύρω μυαλό τι να πω...). Είναι καλό γιατί όταν τρως τα μούτρα σου είναι καλή ευκαιρία να αλλάξεις τρόπο σκέψης. Αν είσαι παρανοϊκός -και αυτό ορίζεται απλοϊκά σαν παράνοια, το να επαναλαμβάνει κανείς το ίδιο πράγμα με την ιδέα οτι θα επιτύχει διαφορετικό αποτέλεσμα- τρως τα μούτρα σου. Και το ευχαριστιέμαι όταν το παίζουν όλοι έξυπνοι και ξερόλες και πέφτουν απο τα σύννεφα όταν τους διαλύεται η ψευδαίσθηση που είχαν πλάσει γύρω τους. Είναι φαντασιόπληκτοι, μπουμπούνες και ξεροκέφαλοι. Ελάτε πάμε όλοι μαζί...

Εν κατακλείδι αυτοί είναι οι λόγοι που δεν με νοιάζει όταν οι άνθρωποι τρώνε τα μούτρα τους. Είναι απλώς ο καιρός που τους επιστρέφουν πίσω τα αποτελέσματα των πράξεων τους. Εγώ όμως που είμαι νεούδι εδώ γύρω και δεν έχω κάνει τίποτα τι σας φταίω, ε? Τι φταίω να πεινάσω εξ' αιτίας σας? Τι φταίω που δεν κάνατε τίποτα για να το αλλάξετε? Δεν τον επέλεξα εγώ αυτόν τον κόσμο, εσείς διαλέξατε να με κάνετε. Τα όνειρά μου καταστρέφονται καθημερινά, τα δικά μου και άλλων χιλιάδων παιδιών που τολμήσατε(!) να φέρετε εν ζωή. Γιατί ρε γαμώτο, τι φταίμε?

Νιώθω πλέον χρέος μου να δείξω σε όσο περισσότερα άτομα μπορώ τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου. Ίσως φάω κι εγώ τα μούτρα μου, που ξέρετε...

Τα ανθρώπινα όντα, τα οποία είναι σχεδόν μοναδικά στο να έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν απο την εμπειρία των άλλων, είναι επίσης αξιοσημείωτα για την φαινομενική τους απροθυμία να το κάνουν.
Douglas Adams