Κοινωνική παθολογία

Το παρακάτω κείμενο είναι μια διάλεξη, της οποίας την μετάφραση έχω επιιμεληθεί ο ίδιος.

Ονειρεύομαι μια επιστημονοκεντρική κυβέρνηση

Έως πότε οι επιστήμονες θα μένουν πολιτικά άπραγοι;

3 Ψευδαισθήσεις

Οι τρείς ψευδαισθήσεις του καπιταλισμού

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Καμίνης: ο άνθρωπος της αγοράς, ο διώκτης των ανθρώπων



Ακόμα μια είδηση ενδεικτική του τι πρόκειται να ζήσουμε όσο θα μπαίνουμε στη χειμερινή κατασταλτική σαιζόν:

Σήμερα το πρωί ο Καμίνης και οι κολλητοί του στην θεσμική συμμορία της ΕΛ.ΑΣ έστειλαν τα ΜΑΤ στο κοινωνικό χώρο της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης. Ο αντιδήμαρχος Βαρελάς ενημέρωσε πως ο δήμος πήρε την απόφαση να “αξιοποιήσει” το χώρο.

Από καιρό όλοι οι κοινωνικοί χώροι, στέκια και καταλήψεις έχουν μπει στο στόχαστρο του Κράτους και φυσικά της ακροδεξιάς. Δεν είναι δα και τίποτα καινούργιο. Με την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 απελευθερώθηκαν και άλλοι χώροι από την ιδιοκτησία τους και δόθηκαν στους ανθρώπους κάθε γειτονιάς που ήταν διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε κάποιου είδους αυτοδιαχειριστικό πείραμα. Το Πάρκο Ναβαρίνου στα Εξάρχεια, το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων κτλ..

Το πρόβλημα του δημάρχου -και κάθε δημάρχου- είναι ότι είναι τσιράκι των αφεντικών κεφαλαιούχων και των διάφορων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην Αθήνα. Ο ρόλος του αυτός είναι. Στον καπιταλισμό όταν εννοούμε δήμαρχος εννοούμε δήμαρχος των εταιριών και των συμφερόντων. Για παράδειγμα ο Καμίνης τα τελευταία χρόνια έστειλε τα ΜΑΤ σε όλους όσους συμμετείχαν για διαμαρτυρίες στο Σύνταγμα. Τις σκηνές των αγανακτισμένων τις “σκούπισε” επειδή ήταν “υγειονομικός κίνδυνος”. Το προηγούμενο χειμώνα έστειλε πάλι τα ΜΑΤ να συλλάβουν άστεγους και αλληλέγγυους στο πνευματικό κέντρο της οδού Σόλωνος. Οι άστεγοι είχαν καταφύγει εκεί κάνοντας κατάληψη σε έναν αχρησιμοποίητο χώρο για να γλυτώσουν από το κρύο. Δεν γλύτωσαν από το Δήμαρχο του Κεφαλαίου. Τόσες και τόσες περιπτώσεις. Αν είσαι εταιρία και θέλεις να διαφημιστείς, στήνεις ένα σωρό κιτς δρώμενα στο Σύνταγμα , κλείνοντας όλη την πλατεία και εμποδίζοντας τη διέλευση περαστικών δεν σε ενοχλεί κανένας. Τότε είναι για την “ανάπτυξη¨. Αν είναι οι άστεγοι να κάνουν σε ένα αχρησιμοποίητο κτήριο κατάληψη… είναι θέμα “νομιμότητας”.
Με την έννοια “νομιμότητα” εννοούμε το δίκαιου αυτού που έχει φράγκα και πρόσβαση στο δήμαρχο και το Κράτος. Δηλαδή τις εταιρίες, τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών. Όχι τους άστεγους. Ούτε για κανέναν από εμάς. Για εμάς υπάρχουν “οι αρμόδιες υπηρεσίες”, η κρατική γραφειοκρατία. Δηλαδή η “νομιμότητα” και οι “αγορές” πάνε πακέτο στο καπιταλισμό. Η “νομιμότητα” είναι των καπιταλιστών. Αυτοί πληρώνουν , δικιά τους είναι , ότι θέλουν την κάνουν.

Το ίδιο συμβαίνει και με την Δημοτική Αγορά της Κυψέλης. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης ενοχλεί εδώ και έξι χρόνια. Είναι ένας χώρος που η “αγορά” δεν υπάρχει. Είναι ένας χώρος που η “αγορά” δεν μπορεί να παρέμβει. Είναι ένας χώρος που γίνονται εκθέσεις, συναυλίες, μαθήματα, εκδηλώσεις κάθε είδους. και πάνω από όλα.. είναι ένας πολιτικός χώρος.. που δεν μπορεί να παρέμβει η αγορά. Ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος για ανθρώπους που δρουν συλλογικά και άρα πολιτικά. Η “αγορά” δεν μπορεί να παρέμβει εκεί. Μπορεί να παρέμβει στη Βουλή, να κάνει lobbying, να οργανώσει συνέδρια διαφημιστών της Τρόικας στη Μεγάλη Βρετανία με καλό μπουφέ, να σπρώξει λίγο τα πράγματα στη δικαιοσύνη, να πληρώσει μπράβους της νύχτας να απειλήσουν απεργούς στον Flash Radio, μπορεί να προωθήσει στα Μ.Μ.Ε. το ναζιστικό κόμμα, μπορεί να πληρώσει τα καινούργια αλεξίσφαιρα γιλέκα των μπάτσων… αλλά δεν είναι εύκολο να παρέμβει σε αυτήν την γωνιά της πόλης… τον Κοινωνικό Χώρο της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης… και σε άλλες γωνιές της Αθήνας.

Τι κάνει λοιπόν η “αγορά”; Παρεμβαίνει με τον τρόπο της. Όπως έκανε πάντα. Μέσω του δημάρχου. Μέσω των μπάτσων που φωνάζει ο δήμαρχος, μέσω των διάφορων μαγαζατόρων και ελαφρώς μαφιόζων της περιοχής(κάποιοι, προφανώς όχι όλοι) , που δεν βλέπουν με καλό μάτι τους κοινωνικούς χώρους, αλλά βλέπουν με καλό μάτι (κάποιοι, όχι όλοι) τους μπράβους του Μιχαλολιάκου. Άλλωστε οι ναζί και οι μαγαζάτορες της νύχτας βρίσκονται στον ίδιο κύκλο εργασιών..της αγοράς. Γιατί η αγορά δεν είναι μόνο τα dolce &  Gabbana της Σταδίου ούτε το τρενάκι της vodafone  με τους Γιαπωνέζους τουρίστες. Αγορά είναι οι ανήλικες εκδιδόμενες, η πρέζα, η κόκα, τα αφορολόγητα ποτά-μπόμπες, οι προστασίες και πολλά άλλα. Καπιταλισμός. Η αγορά(το κεφάλαιο) δεν γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε εθνικότητες ούτε καταλαβαίνει από κοινωνικούς χώρους με εκδηλώσεις χωρίς αντίτιμο. Η αγορά θέλει τους μετανάστες εργάτες φοβισμένους να μην ζητάνε τίποτα και υπό την επίβλεψη των μπάτσων, των υπερεθνικών οργανωμένων μαφιών και φυσικά των ναζί. Η αγορά δεν θέλει μαθήματα γλώσσας για μετανάστες, δεν θέλει στέγη για τους άστεγους, δεν θέλει συλλογικές κουζίνες εκτός και αν τις κάνουν οι ναζί. Η αγορά δεν θέλει γηγενείς εργαζόμενους να αμφισβητούν τη πρωτοκαθεδρία της στη μόρφωση , στη διασκέδαση, στο παιχνίδι, στο φαΐ, στη ζωή. Η αγορά θέλει να παίξει με τις τιμές real estate και οι απαλλοτριώσεις ιδιοκτησίας σπάνε αυτό το κύκλο. Τι πιο προφανές.

Ο Καμίνης είπε ότι για το “μοίρασμα τροφίμων” στο Σύνταγμα, οι ναζί δεν είχαν την άδεια του Δήμου. Τότε γιατί δεν ζήτησε την συμβολή της αστυνομίας για τη “διάλυση του πλήθους”; Οι ναζί είναι η μοναδική ομάδα με πολιτικά χαρακτηριστικά που ενώ δεν είχε άδεια από το δήμο δεν χτυπήθηκε από την αστυνομία στο Σύνταγμα τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια. Άρα η “νομιμότητα”… είναι το λάστιχο της αγοράς, του δήμαρχου της αγοράς, των μπάτσων της αγοράς, των ναζί της αγοράς και πάει λέγοντας.

Οι κοινωνικοί χώροι, τα στέκια πολιτικών χώρων και οι καταλήψεις ενοχλούν.

Ο μοναδικός τρόπος που έχει η αγορά, δηλαδή το Κεφάλαιο, για να παρέμβει εκεί είναι η καταστολή. Είναι κάποιος ασφαλίτης που θα καταγράφει τι συμβαίνει. Είναι η Δέλτα/ΔΙΑΣ που θα περάσει γκαζώνοντας και θα απειλήσει, είναι τα ΜΑΤ που θα επέμβουν, είναι οι ναζί που θα μαχαιρώσουν, οι μαφιόζοι που θα στραβοκοιτάξουν. Εξάλλου ένα σωρό επικίνδυνα πράγματα για την “νομιμότητα” συμβαίνουν στους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις:

Οι συλλογικές κουζίνες είναι επικίνδυνες για τη “νομιμότητα” του Κεφαλαίου.

Τα δωρεάν μαθήματα γλώσσας σε Έλληνες και μετανάστες είναι επικίνδυνα για τη “νομιμότητα” του Κεφαλαίου.

Τα πάρτι και η εκδηλώσεις που δεν μεσολαβούνται από τους διαφημιστές τις εταιρίες ή τη μαφία προστασίας, είναι επικίνδυνα για τη “νομιμότητα” του Κεφαλαίου.

Η απαλλοτρίωση από κοινωνικές ομάδες χώρων και ιδιοκτησίας για κοινωνικούς σκοπούς είναι επικίνδυνη για τη “νομιμότητα” του Κεφαλαίου.

Και έτσι λοιπόν η αγορά, το Κεφάλαιο, καταφεύγουν στη καταστολή, στον εκφοβισμό από νεοναζί, στο τραμπούκισμα από μαφιόζους, στα ΜΑΤ και στις δηλώσεις Καμίνη.

Γιατί αν αμφισβητείται η “νομιμότητα” της αγοράς σε μια γωνιά της Αθήνας, τότε μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται και αλλού. Μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται στους ανασφάλιστους εργαζόμενους του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται στα αχρησιμοποίητα κτήρια του κέντρου των Αθηνών, μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται στα υπέρογκα ενοίκια, μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται στην αγορά ενέργειας, μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.Μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται όπου υπάρχουν εργάτες,εργαζόμενοι,μητέρες,μπαμπάδες,άστεγοι,συνταξιούχοι, επισφαλείς… μπορεί να αρχίσει να αμφισβητείται δηλαδή όπου υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανήκουν στην αστική τάξη και τα σκυλιά της.

Γι αυτό μέχρι τώρα ο Καμίνης προσπάθησε να διώξει μέχρι και από τα παγκάκια τους άστεγους των Αθηνών.

Όπου υπάρχει η αγορά δεν μπορούν να υπάρχουν άνθρωποι παρά μόνο μισθωτοί σκλάβοι/καταναλωτές/”ελεύθεροι” hipsters  νεομικροαστοί.

Κάθε τι που δεν υπάγεται στην αγορά και το κύκλο του χρήματος διώκεται.

Τουλάχιστον ο δήμαρχος το δείχνει με κάθε τρόπο. Ειλικρινής είναι ο άνθρωπος.

Πηγή: http://risinggalaxy.wordpress.com/

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. Ε, ΚΑΙ?


Γεννήθηκα στην Ελλάδα. Οι παππούδες μου προέρχονται από ιστορικά μέρη και χαμένες πατρίδες. Θαυμάζω τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, λατρεύω τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας, βρίσκω πολύ διδακτική την ελληνική ιστορία γιατί πέρασε από διάφορα στάδια και κύματα, από πολλές καταστάσεις κατάλληλες για μελέτη. 

Ο ελληνικός πολιτισμός σε όλα του τα στάδια, είτε είναι αρχιτεκτονική, είτε ζωγραφική, θέατρο, είτε ποίηση και λογοτεχνία κρύβει διαμάντια. Σε όλες τις μορφές τέχνης μπορείς να βρεις σημαντικούς ανθρώπους. Θεωρώ την ελληνική γλώσσα εκ των ομορφότερων στον πλανήτη, καθώς η μουσικότητά της και ο πλούτος λέξεων την καθιστά φορέα πολιτισμού.

Ποτέ μου ωστόσο δεν κατάλαβα, τι σημαίνει η φράση “είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας”. Τι σημαίνει υπερηφάνεια; Είναι το συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν έχει επιτελέσει ένα αξιόλογο έργο, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την αυτοεπιβεβαίωσή του. Επομένως περήφανος νιώθει όποιος έχει καταφέρει κάτι, μέσα από προσωπικό κόπο.

Το να νιώθεις περήφανος επειδή γεννήθηκες Έλληνας είναι κενό. Θα μπορούσες να είχες γεννηθεί στην Ιταλία, στο Περού ή την Μοζαμβίκη. Αυτό είναι ένα θέμα τύχης και πιθανοτήτων. Είναι σαν να λες “είμαι περήφανος που γεννήθηκα άντρας” ή “περήφανος που γεννήθηκα ξανθός”. Ε, και; Θέμα τύχης είναι αυτό.

Δεν προδίδει κάποια ικανότητα η εθνικότητά σου, εκτός αν πιστεύεις πως η μία φυλή είναι ανώτερη από την άλλη. Τότε, θα επιτρέψεις σε κάποιον άλλον που είναι πιο ισχυρός από σένα ή την εθνότητα που ανήκεις, να σε μειώσει ή ακόμη χειρότερα να σε εξαλείψει, γιατί δεν θα αποδέχεσαι την δική του “υπερηφάνεια” για την δική του βιολογική καταγωγή ή για το γεωγραφικό μέρος που έτυχε να γεννηθεί.

Η εθνική ταυτότητα δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα, μια φανταστική ταυτότητα η οποία εκλαμβάνεται ως πραγματική. Ο εθνικισμός αναπαράγει ένα κοινωνικό φαντασιακό, που είναι υπεύθυνο για πολλές κοινωνικές παθολογίες της εποχής μας. Επομένως, αρκεί να είσαι περήφανος επειδή πέτυχες κάτι, είτε πήρες το πτυχίο σου, είτε πήρες προαγωγή στην δουλειά σου, είτε δημιούργησες\ανακάλυψες οτιδήποτε. Για όλα τα υπόλοιπα πράγματα να είσαι ευτυχής. Ευτυχής επειδή έχεις την υγειά σου, ευτυχής λόγω ότι παραμένεις άνθρωπος, ευτυχής αν θες, επειδή γεννήθηκες σε μια χώρα που δεν περνάει πχ. επιδημίες και βομβαρδισμούς.

Ο Βertrand Russel έλεγε πως πατριωτισμός είναι η προθυμία να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για ασήμαντη αφορμή. Ο Orwell ότι εθνικισμός είναι η δίψα για εξουσία ενισχυμένη από αυταπάτες. Ενώ ο νομπελίστας συγγραφέας Albert Camus τόνιζε ότι “αγαπώ υπερβολικά την χώρα μου για να είμαι εθνικιστής”.

Επομένως, οτιδήποτε δεν προγραμματίζεται, αλλά αποτελεί βιολογική ζαριά, δεν μπορεί για κανέναν σκεπτόμενο άνθρωπο, να αποτελεί λόγο περηφάνειας. Η οποιαδήποτε ψυχοπαθολογία δεν γίνεται να καμουφλάρεται -δήθεν- με σημαίες ιδανικών.

Πηγή: https://strangejournal.wordpress.com

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Ώστε, το "καλύτερο νέο" του καλοκαιριού είναι ο "ψόφιος βλάκας" της Πάρου;



(Το κακό νέο που θέλω να σου πω είναι πως ο χειρότερος εχθρός του αναρχισμού βρίσκεται μέσα του)

Οι χειρότεροι εχθροί τού Αναρχισμού και της Aντιεξουσίας δεν είναι η "μικρή οικογένεια" πού κυβερνά  και οι στενοί της φίλοι και ακόλουθοι-προστάτες και γλύφτες γύρω από τις καθεστωτικές επαύλεις.

Οι χειρότεροι εχθροί τού Aναρχισμού είναι μέσα σε αυτόν και στην αδυναμία τους να τον κατανοήσουν και να τον εκφράσουν, συμβάλλουν τα μέγιστα για την συκοφάντηση της Αναρχικής ιδεολογίας, την όλο και πιο ακραία φασιστικοποίηση της πολιτικής δράσης, την παράδοση της κοινωνίας στον ρατσισμό, στην σιωπή και στον φόβο, την ανανέωση τού χρόνου βασιλείας της εξουσιαστικής τάξης.

Στην πραγματικότητα το να γράφεις πώς η δολοφονία ενός πολίτη κατά την διάρκεια της ληστείας τραπέζης στην Πάρο είναι το πιο "ευχάριστο γεγονός" τού καλοκαιριού ή πώς το λουτρό αίματος τού εξεγερμένου λαού της Συρίας ενάντια στον τύραννο ΄Ασαντ "ξεπλένεται" με ένα άλλο λουτρό αίματος από θεατές και αθλητές (και τηλεθεατές ίσως;) στην Ολυμπιάδα τού "χορτασμένου" Κόσμου,τότε είσαι η πιο ξεκάθαρη και πειστικότερη επιβεβαίωση της εξουσιαστικής βαρβαρότητας και κυριαρχίας.
Οτι σιχαινόμουνα πάντα μέσα σε έναν Εξουσιαστικό Κόσμο, το βρήκα στα γραφτά σας!

Ποτέ το ψευτοαναρχικό φασισταριό, ποτέ ο φαιοκόκκινος τυχοδιωκτισμός και χουλιγκανισμός ποτέ μά ποτέ η περιφρόνηση και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής δεν βρήκε συνταξιδιώτες, συναγωνιστές και συντρόφους στον Αναρχισμό.

Ποτέ οι Αναρχικοί δεν είχαν επιλεκτικές ευαισθησίες, δύο μέτρα και δύο σταθμά μπροστά στην "χαριστική βολή" της Βίας πού χαίρεται με το αίμα και το πτώμα τού "άλλου", τού διπλανού μας, ντόπιου ή μετανάστη...

Άλλη μια φορά Άτυπες μα Τυπικές Μηδενιστικές Ψόφιες Βλακείες ενός ψόφιου βλακώδη λόγου σε αποσύνθεση, ανέβηκαν μέσα σε ένα κείμενο στο διαδίκτυο  αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τον εμπρησμό εταιρείας. Εδώ δεν μιλάμε για Aναρχισμό, αλλά για ωδή στην Bαρβαρότητα. Η συνείδηση αυτής τής μηδενιστικής σας οργής , τυφλά, ωμά και με λύσσα για όλους(δεν είναι η πρώτη φορά), τοποθετεί την Κοινωνία στον Εχθρό(Κράτος και Εξουσία), την καταδικάζει ως "ίδια, συνυπεύθυνη και συνένοχη" και τήν "εκτελεί" Μαζί του.
Πολύ σύντομα, αυτή η "αναρχική επιχειρηματολογία" θα διαπιστώσει (άν βρεί το ελάχιστο θάρρος να το κάνει) πως το "πνεύμα" και η δράση της συμμετείχε σε πρώτο ρόλο μαζί με λούμπεν γκρουπούσκουλα και ακροδεξιούς τραμπούκους στην αύξηση του πολιτικού φασισμού και της κοινωνικής βίας πού (και) η ίδια αναπαράγει! Οι "φλόγες αντάρτικου" φωτίζουν μόνο τα αδιέξοδα του και όχι τις Νύχτες των "προσκυνημένων"… Και στο Αδιέξοδο πάλι ,σβήνουν!
Αλλη μια φορά δεν έχουμε να κάνουμε με Αναρχικό λόγο αλλά με έναν πολιτικό μηδενισμό πού γεννιέται στις "καλύτερες συνθήκες"(στην μήτρα τού γενικότερου κοινωνικού μηδενισμού πού σαρώνει σήμερα τον ανθρώπινο πολιτισμό ), υψώνοντας κι από την μεριά του Τείχη από το ίδιο "Εγώ" πού είναι η ταυτότητα κάθε εξουσιαστικής, καθεστωτικής και "ανώτερης" τάξης και ομάδας!

Άτυπες μα τυπικές ψευτοαναρχικές ψόφιες βλακείες, ο χειρότερος εχθρός του αναρχισμού.

Εχετε χρόνια ξεκινήσει έναν "πόλεμο" μπροστά στα κομπιουτεράκια σας πού μόνο εσείς τόν βλέπετε και τόν κάνετε μέσα στην φαντασιακή σας οθόνη , δεν βγάζει πουθενά παρά μόνο θα φθάσει τούς φασίστες στό 20% και βάλε, με ότι συνέπειες έχει αυτό για μια κοινωνία πού κοντά της ως "παρελθόν" είναι τά πέτρινα χρόνια και τά σημάδια από τήν Κατοχή, τον Εμφύλιο, την Χούντα, τα ξερονήσια...

Μια κοινωνία πού έχει σκόπιμα και μεθοδευμένα διασπασθεί ως σώμα και ενότητα απ τούς εξουσιαστές και το μόνο πού έχουμε να κάνουμε είναι αντί να την βάζουμε στο ίδιο "τσουβάλι" με τούς δυνάστες της όπως κάνετε εσείς (ακολουθώντας πιστά την φύση τού ναζισμού,το δόγμα της "συλλογικής ευθύνης"),είναι να μείνουμε κοντά της στα δύσκολα, να της "ξυπνήσουμε" αισθήματα πού έχει ξεχάσει ή δεν έχει γνωρίσει, την αντίσταση, την φιλία και την αλληλεγγύη πού "κοιμάται" κάτω από τον παρασιτισμό τού ατομικισμού και την αρρώστεια τού εθνοφασισμού πού καννιβαλίζουν την ψυχή και έχουν κάνει αρένα την καθημερινότητα.

Στόν "πόλεμο" αυτό πού κηρύξατε με μίσος σέ όλους, μά όλους αδιάκριτα, καταπιεστές και καταπιεσμένους, άρχοντες και σκλάβους, εργάτες και "νοικοκυραίους", τό μόνο πού ανάληψη τήν ανάληψη σταδιακά καταφέρατε είναι ο Αναρχισμός να ξεπέσει από ελπίδα σε βρισιά καί η κοινωνία να γεμίσει από εχθρικά αισθήματα για τούς Αναρχικούς!

Παντού Λάθος κάνετε.....

Η εξουσία είναι τόσο συμπαγής , συσπειρωμένη, ύπουλη και αποτελεσματική πού η παντοδυναμία της εισχωρεί παντού, ακόμα και μέσα στα δικά μας τα κεφάλια και γίνεται μισανθρωπισμός και ναζισμός.

Στό μυαλό είναι ο στόχος, τό νού σου ρέ, έλεγε κάπου κάποτε η Γώγου......
Δέν υπάρχει και δέν θα υπάρξει πουθενά Αναρχικός αγωνιστής πού εύχεται ποταμούς αίματος απο αθλητές και θεατές καί δέν θα υπάρξει ποτέ και πουθενά καί γιά κανένα στόχο ή σκοπό ικανοποίηση, εγκωμιασμός ή χαρά από Αναρχικούς γιά τό όποιο έγκλημα, τήν εκτέλεση ενός απλού πολίτη πού έπεσε νεκρός στήν Πάρο κατά τήν διάρκεια ληστείας......

Αυτά είναι "ιδεώδη" μιάς Αθλιότητας πού υψώνουν κι άλλο τά Τείχη ενός ανελεύθερου Κόσμου πού έχει κτισθεί με πρώτα υλικά τόν Τρόμο και τόν Φόβο μεταξύ όλων, τήν "συμβίωση" και τήν ανοχή στήν κτηνωδία και στον εκφασισμό.
Ο Αναρχισμός δέν σας "χρωστά" τίποτα, ούτε σας ζήτησε τίς "τιμές" σας.....
Θά είναι απεναντί σας......

Γιατί τόν συκοφαντείτε και τού κάνετε κακό με τούς λεκέδες τής υπογραφής σας, με τό ΑΛΦΑΔΙ πού τό κλέψατε απο τήν ιστορία του καί ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.

Γιατί κλέβετε το "μελάνι" του πού δεν είναι άλλο απo τό αίμα τού αγώνα του για μια ζωή χωρίς σκοτωμένους στα μέτωπα των χρημάτων, χωρίς τα χρήματα πού σκλαβώνουν και σκοτώνουν…
Χάσουμε ή νικήσουμε, μόνοι μας ή με όλους τούς άλλους, μία και μόνο μία η Αλήθεια μας μέχρι το Τέλος! Δεν θα γίνουμε ποτέ η ορχήστρα και η συνοδεία τού Κτήνους! (όταν όλοι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με τούς εξουσιαστές, αλήθεια, με ποιούς θα γίνει ο αγώνας  για λευτεριά και δικαιοσύνη; Θα μείνει κανένας τελικά δίπλα μας εκτός από "γεννημένους επαναστάτες" και "σωτήρες αντάρτες" από τον σούπερ-ουρανό της γαμημένης σας πρωτοπορίας;)

* Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) μεμονωμένο άτομο απο τό Αναρχικό Κίνημα.

Προηγούμενα άρθρα του Κάιν

Πηγή: http://www.protagon.gr

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Μα τι συμβαίνει σε αυτά τα δίκτυα αλληλεγγύης επιτέλους; της Κατερίνας Νοτοπούλου


Απόπειρα εξηγησης με όρους Ψυχολογίας…

Τι είναι αυτό που κάνει τα δίκτυα αλληλεγγύης να αποτελούν προσωπική επιλογή για μια μεγάλη μερίδα του λαού και κυρίαρχη πολιτική επιλογή για οργανωμένους πολιτικούς φορείς, τι είναι αυτό που οδηγεί τον κόσμο να συμμετέχει σε ένα δίκτυο αλληλεγγύης ψυχή τε και σώματι; Είναι, άραγε, η συμμετοχή στα δίκτυα αλληλεγγύης  ικανός παράγοντας να οδηγήσει στη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, στην ανατροπή του μέχρι τώρα εμπεδωμένου τρόπου  σκέψης και συμπεριφοράς; Υπάρχουν ρεαλιστικές πιθανότητες αναδόμησης των κοινωνικών στερεοτύπων μέσα απ` αυτά; Πως βιώνεται η έννοια της αυτοδιαχείρισης από τους αλληλέγγυους συμμετέχοντες  και τι συνέπειες έχει τούτη η εμπειρία τους;

Το ενδιαφέρον για τους άλλους έχει αναγνωριστεί ως ένα σημαντικό μέσο προφύλαξης απέναντι στις απειλές του ατομικισμού στις σύγχρονες «δημοκρατικές» κοινωνίες. Τα άτομα συχνά αντιλαμβάνονται πως είναι προς όφελός τους να δρουν αλληλέγγυα προς τους άλλους. Ταυτόχρονα, συνειδητοποιούν πως αυτή τους η δράση καλύπτει προσωπικές, συναισθηματικές κυρίως ανάγκες και μειώνει το αίσθημα μοναξιάς και κατάθλιψης. Η δραστηριοποίηση σε μία τέτοια ομάδα δράσης εξηγείται φυσικά σε μεγάλο βαθμό και από την αρχή  της ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού και της πλήρους αξιοποίησης των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων του ατόμου.

Η ταυτοποίηση με τις ομάδες αλληλέγγυας δράσης συνήθως συμβαίνει φυσιολογικά. Φαίνεται πως οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη ανάγκη να εργασθούν ή να παράγουν και μία τάση να ψάχνουν για σκοπό και νόημα στη ζωή. Έχουν επίσης την ανάγκη να δημιουργούν δεσμούς. Ο λαός βιώνει τις πρωτόγνωρα στρεσογόνες καταστάσεις που προκαλεί η βάρβαρη πολιτική της λιτότητας. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από συνθήκες ψυχικής εξουθένωσης  αναζητούν τη δημιουργία συνδέσεων και δεσμών με τους άλλους  μέσω της εμπλοκής τους σε κάποια ομάδα δράσης . Μειώνεται έτσι το αίσθημα  του άγχους και της μοναξιάς και ταυτόχρονα  συναντούν κοινωνική υποστήριξη, η οποία συνήθως λαμβάνει τις εξής μορφές: συναισθηματική υποστήριξη, ανατροφοδότηση, πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο χειρισμού των καταστάσεων και αποδοχή συγκεκριμένης έμπρακτης  (σε αρκετά δίκτυα υλικής) βοήθειας και υποστήριξης.

Η υπαγωγή σε μία ομάδα αλληλεγγύης εξαρτάται από τον βαθμό της ταύτισης με αυτήν, δηλαδή με τον βαθμό στον οποίο το άτομο αισθάνεται ότι ανήκει σε αυτήν, με βάση την ομοιότητα των στάσεων, των πεποιθήσεων  και των κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών του και αυτών των μελών της ομάδας. Προηγείται πιθανώς μία διαδικασία σύγκρισης των διαφόρων ομάδων που αποτελούν τις εναλλακτικές επιλογές,  οι οποίες πιθανά συγκρούονται μεταξύ τους, ώστε να καταλήξει στην φαινομενικά περισσότερο ταιριαστή στην ιδιοσυγκρασία και τις αξίες του ομάδα. Παρόμοιες νόρμες και αξίες σε συνδυασμό με κοινές εμπειρίες  οδηγούν τα μέλη διαφορετικών ομάδων να δημιουργούν δεσμούς  μεταξύ τους. Σε ένα δίκτυο αλληλεγγύης θα μπορέσουν ναενταχθούν εύκολα και άνθρωποι που προηγουμένως  ανήκαν σε διαφορετικούς ή αντίθετους από την Αριστερά χώρους, οι οποίοι, παραμένοντας ευαίσθητοι και συνειδητοποιημένοι πολίτες βιώνουν πλέον μια γνωστική ασυμφωνία αντιλαμβανόμενοι πως οι ιδεολογικοί και πολιτικοί χώροι στους οποίους ανήκαν και οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύτηκαν για ένα καλύτερο μέλλον ευτελίζουν καθημερινά την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Επομένως εγκαταλείπουν τους χώρους τούτους και μπαίνουν ταχύτατα σε μία ουσιαστική προσπάθεια αναμόρφωσης της κοινωνίας, ή σύμφωνα με τη ρητορική των ομάδων αυτών, ανατροπής και εκ νέου οικοδόμησής της. Σίγουρα πάντως, περισσότερες πιθανότητες δραστηριοποίησης σε ένα δίκτυο αλληλεγγύης έχουν τα άτομα με εσωτερική έδρα ελέγχου, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν πως τα πράγματα συμβαίνουν είτε επειδή τα προκαλούμε είτε επειδή επιτρέπουμε να συμβούν.

Τα δίκτυα αλληλεγγύης αποτελούν ένα εξαίρετο παράδειγμα μαζικοποίησης του κινήματος. Η εμπειρική έρευνα έχει δείξει πως η ταυτοποίηση με την ομάδα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της αντίληψης περί αλληλεγγύης και περί της δέσμευσης των μελών της ομάδας να δεσμευτούν σε συλλογική δράση. Με την ένταξή και τη δράση του σε μία ομάδα αλληλεγγύης το άτομο αποκτά και την αντίστοιχη θετική  κοινωνική ταυτότητα, βελτιώνοντας έτσι την αυτοεκτίμησή του.  Έπειτα δρα σε αντιστοιχία με αυτή. Ανεπαίσθητα τα αιτήματα μικρότερων συλλογικοτήτων γίνονται πλέον κοινά αιτήματα όλων των συμμετεχόντων. Για παράδειγμα το αίτημα υγειονομικών, συνδικαλιστών και κομμάτων για ισότιμη πρόσβαση όλων στο σύστημα υγείας, βρίσκει εκατοντάδες  πολίτες να το ενστερνίζονται, μέσα από τα Κοινωνικά Ιατρεία Αλληλεγγύης. Σημαντικότατη είναι, επομένως η κοινωνική επίδραση που παρατηρείται σε ότι αφορά την αλλαγή στις στάσεις και τη δράση των αλληλέγγυων, η οποία εμφανίζεται ως αξιοσημείωτα μαχητική καθώς και η κοινωνική συμμόρφωση με τις στάσεις και τις πρακτικές της ομάδας. Η ιδιότητα του ανθρώπου ως αλληλέγγυου προσώπου είναι σημαντική, καθώς είναι επικεντρωμένη στην αυτό-εικόνα του και σχετική με τους στόχους και τις αξίες του. Το άτομο πασχίζει λοιπόν  να φέρει σε πέρας τους ρόλους που απορρέουν από αυτήν και να μην απογοητεύσει την ομάδα. Απομακρύνεται από τη λογική της ανάθεσης, δραστηριοποιείται και συμμετέχει, αντιλαμβάνεται βιωματικά την πολιτική ως «υπόθεση όλων» και όχι ως τσιτάτο, και διεκδικεί την άμεση ικανοποίηση των ρεαλιστικών αναγκών(τροφή, στέγαση, πρόσβαση σε υγεία και παιδεία), διαχωρίζοντάς τες από τις επιβεβλημένες ανάγκες (καταναλωτισμός).. Μέσω του διαλόγου οι άνθρωποι συμμετέχουν και αναπτύσσουν τις συλλογικές και κοινές μορφές ζωής που συγκροτούν την νέα κουλτούρα τους. Η ιδεολογία που χαρακτηρίζει τους χώρους αυτούς, όχι μόνο δεν περιορίζει τη σκέψη αλλά την ενισχύει εφοδιάζοντάς την με νέα  θέματα προς επεξεργασία. Το πλαίσιο αλληλεγγύης παρακινεί τα μέλη της ομάδας να κατευθύνουν τη δράση τους προς την επίτευξη του σημαντικού στόχου. Πρωταρχική πηγή της αυτό-κατηγοριοποίησης καθίσταται η ιδιότητα του μέλους της συγκεκριμένης ομάδας παρά η εθνικότητά του, απομακρύνοντας έτσι το άτομο από ρατσιστικές/φασιστικές ομάδες, τύπου Χ.Α.

Επίσης, τα Δίκτυα Αλληλεγγύης που λειτουργούν με αυτοοργάνωση αποτελούν ένα έξοχο «σχολείο δημοκρατίας». Μπορούν δηλαδή να λειτουργήσουν ως μαθησιακές ομάδες όπου με βιωματικό τρόπο μυούνται στην πραγματική δημοκρατία. Οι συνελεύσεις μετατρέπονται σε ομάδες ευαισθητοποίησης που εστιάζουν στην «εδώ και τώρα» εμπειρία των μελών τους. Μέσα στην συνέλευση-ομάδα, η οποία έχει κατακτήσει ένα αμοιβαίο κλίμα εμπιστοσύνης και ανεκτικότητας, το άτομο εμπλέκεται προσωπικά , απαλλάσσεται από συγκεκριμένες "λάθος" πεποιθήσεις και υιοθετεί νέες μεθόδους ακρόασης, αντίληψης και κοινωνικής δράσης, σαφώς περισσότερο δημοκρατικές και με κατεύθυνση τη χειραφέτηση.

Τέλος, στα δίκτυα αλληλεγγύης  ο κυρίαρχος λόγος επανεξετάζεται και αμφισβητείται και δομείται εκ νέου στη συνείδηση των εμπλεκόμενων.  Η έννοια της αλληλεγγύης για παράδειγμα διαφέρει πολύ από τον τρόπο που τη χρησιμοποιεί το Υπουργείο Οικονομικών για φοροεισπρακτικούς λόγους και εμπεδώνεται μέσα από τη σκληρή δουλειά και αφοσίωση στο συνάνθρωπο. Οι ανάγκες προκύπτουν μέσα από την καθημερινή επαφή και ανταλλαγή υπηρεσιών και όχι από δελτία τύπου κάποιων απόμακρων υπουργών. Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε όχι μόνο περιγράφει την πραγματικότητα αλλά και την ανα-κατασκευάζει. Εξοικειώνεται η ελληνική κοινωνία με τις έννοιες της συμμετοχής, της πολιτικής, της αριστεράς,  της χειραφέτησης, της αντίστασης, έννοιες από καιρό απόμακρες ή και απαξιωμένες.  Η επιχειρηματολογία όπως δομείται μέσα στα δίκτυα κατασκευάζει εκδοχές του κόσμου υποσκάπτοντας τις εναλλακτικές προϋπάρχουσες  συστημικές εκδοχές. Ο κυρίαρχος λόγος των ΜΜΕ, οι ατέρμονοι βερμπαλισμοί της πολιτικής ηγεσίας του τόπου και οι οικονομίστικες θεωρίες της εξόδου από την κρίση και της σωτηρίας του ευρώ αποδομούνται, καθώς υπάρχει και η γλώσσα της ανάγκης για επιβίωση. Τα δίκτυα αλληλεγγύης επιστρατεύουν  και το εργαλείο της γλώσσας για να δομήσουν τη νέα, υπό κατασκευή στη μικροκλίμακα τους,  πραγματικότητα, εμβολιάζοντας τους συμμετέχοντες με όποιον τρόπο σε αυτά, απέναντι στην προπαγάνδα.

Ελπίζοντας πως μία πρώτη ανάλυση, όπως η παραπάνω θα ενισχύσει την συχνά διατυπωμένη επιθυμία για οικοδόμηση νέων δικτύων αλληλεγγύης… σε αντίθετη περίπτωση η εφεδρεία του λαϊκισμού και του φασισμού θα βρουν εύφορο κοινωνικό έδαφος…

Πηγή: http://www.alterthess.gr/

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Έχετε δει τη "Χρυσή Αυγή" ;;

Έχετε δει την Χρυσή Αυγή…


- να οργανώνει ή να συμμετέχει σε εργατικούς αγώνες ενάντια στη μείωση των μισθών και την κατάργηση των συλλογικών μας δικαιωμάτων;

- να οργανώνει ή να συμμετέχει σε αγώνες των ανέργων;

- να οργανώνει ή να συμμετέχει σε κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας και των άλλων κοινωνικών αγαθών;

- να επανασυνδέει, σε σπίτια, το κομμένο ρεύμα;

- να μπλοκάρει ακυρωτικά μηχανήματα, ή να προτρέπει σε άρνηση πληρωμής εισιτηρίου στα μέσα μεταφοράς;

- να σηκώνει τις μπάρες στα διόδια για δωρεάν διέλευση;

- να συμμετέχει σε διαμαρτυρίες έξω από επιχειρήσεις που απολύουν εργαζόμενους, ή που δεν καταβάλλουν μισθούς;

- να οργανώνει δράσεις ανυπακοής στην πληρωμή των χαρατσιών και των φόρων;

Η Χρυσή Αυγή δεν κάνει τέτοια πράγματα, επειδή είναι τα καλά παιδιά του συστήματος και ως καλά παιδιά του συστήματος είναι φρόνιμα και υπάκουα. Γι’ αυτό και την ψηφίζει η μεγάλη πλειοψηφία των μπάτσων.

Σε διατεταγμένη υπηρεσία από το σύστημα αποπροσανοτολίζουν για το ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. «Οι μετανάστες», λέει η Χρυσή Αυγή. Έτσι μένουν στο απυρόβλητο οι εργοδότες, τα κόμματα εξουσίας, τα μνημόνια, οι αντι-λαϊκοί νόμοι.

Οι λακέδες του συστήματος, είτε φοράνε γραβάτα, είτε έχουν ξυρισμένο κεφάλι, είναι εχθροί των εργαζομένων. Στο Μεσοπόλεμο, οι φασίστες σε Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία χρηματοδοτούνταν από το κεφάλαιο για να συμβάλλουν στην καταστολή των εργατικών αγώνων. Αυτός είναι, και στην Ελλάδα σήμερα, ο ρόλος των παρακρατικών της Χρυσής Αυγής.

Πηγή: http://athens.ese-gr.org/

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Εσύ που ήσουν «περήφανε» Ελληναρά;

«Περήφανε» Ελληναρά, αυτό το κείμενο απευθύνεται σ’ εσένα. Εσένα που ξαφνικά πιστεύεις πως…ξύπνησες!

Εσένα που θεωρείς πως ξύπνησες τοποθετώντας την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού σου και σαν avatar στο facebook. Εσένα που ξαφνικά αντιλήφθηκες πως… σε πούλησαν οι «αλήτες – προδότες – πολιτικοί», αλλά φυσικά ξαναπήγες να τους ψηφίσεις ώστε να αποκρούσεις τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και να προστατεύσεις τις καταθέσεις που δεν έχεις από τον «κίνδυνο της εξόδου της Πατρίδας από το ευρώ και την άτακτη χρεοκοπία». Εσένα που πιστεύεις πως πίσω απ’ το κάθε τί κρύβεται μια μυστική συνωμοσία Εβραίων και μασόνων, που κοιτάς τον ουρανό κάθε τρεις και λίγο για να δεις αν «μας ψεκάζουν ή όχι», που επικροτείς την βία κατά των μεταναστών που «σου παίρνουν τις δουλειές»…

Εσένα ρατσιστή που επιδιώκεις να συνδέσεις το όνομα του τόπου στον οποίο γεννήθηκε η Δημοκρατία και πρωτοδοκιμάστηκε η αυτοκυβέρνηση, με τον μιλιταρισμό, και την ξενοφοβία. Εσένα που αφού μάσησες απλωμένος στην ξαπλώστρα τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, θυμήθηκες πως πρέπει «να επιστρέψουν τα κλεμμένα». Εσένα που ξαφνικά θέλεις να «ξεβρωμίσει ο τόπος», να δίνεται φαγητό «μόνο σε Έλληνες», να γίνονται μεταγγίσεις αίματος «μόνο σε Έλληνες», αφού βέβαια ξεζούμισες πρώτα μετανάστες στα χωράφια, στα εργοστάσια, στα δημόσια έργα, αλλά και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, να ξεσκατίζουν την ανήμπορη μάνα σου και να αισθάνεσαι οσιομάρτυρας που παραχωρούσες μια τρίωρη έξοδο την Κυριακή… Εσένα που αντιμετωπίζεις ως εχθρούς τους αριστερούς και τους αναρχικούς, αλλά ποτέ δεν κάθισες να διαβάσεις τι στο διάολο μπορεί να λέει αυτός ο Μαλατέστα, ή εκείνος ο Μαρξ, ή η άλλη, η Έμμα Γκόλντμαν, αλλά αρκέστηκες να αναμασάς από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου τις χιλιοειπωμένες παπαριές της ακροδεξιάς για «ανθέλληνες», «άπλυτους» κτλ. Αλήθεια…ποιός μισεί τη χώρα στην οποία γεννήθηκε; Αυτός που χρόνια τώρα αγωνιζόταν στους δρόμους για ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερίες, ισότητα, ισονομία, δικαιοσύνη ή αυτός που σχημάτιζε λακκούβες στους καναπέδες παρακολουθώντας reality και τσόντες;