Κοινωνική παθολογία

Το παρακάτω κείμενο είναι μια διάλεξη, της οποίας την μετάφραση έχω επιιμεληθεί ο ίδιος.

Ονειρεύομαι μια επιστημονοκεντρική κυβέρνηση

Έως πότε οι επιστήμονες θα μένουν πολιτικά άπραγοι;

3 Ψευδαισθήσεις

Οι τρείς ψευδαισθήσεις του καπιταλισμού

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Δεξιό άρθρο. Αριστερό άρθρο.

Δεξιό άρθρο.

Γιατί όχι «εθνικοσοσιαλιστές»;

Ο έλεγχος που ασκεί η εθνικομπολσεβίκικη Αριστερά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Αριστεράς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως «δυνάμεις καταστολής» - που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροδεξιά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους, αλλά αντίθετα ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση. Όπως έλεγε ο Οργουελ «όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο».

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη «αντιεξουσιαστές» που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα οι ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές - και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η αριστερή φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Οργουελ, «να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό».

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως «ναζί»; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο - δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»; Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;

Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου «ναζί» και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου «εθνικοσοσιαλιστές» εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος «ναζί» απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Αριστερά «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος «ναζί» σχετίζεται και παραδηλώνει «Γερμαναράδες» - κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο «εθνικοσοσιαλιστές». Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου «ναζί».

Αντίθετα ο ελληνικός όρος «εθνικοσοσιαλισμός «όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα του περιούσιου λαού (Εθνικός») με το αφήγημα του νιρβάνα της αιώνιας δημοσιοϋπαλληλίας («Σοσιαλισμός»). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου «ναζί» αντί για «εθνικοσοσιαλιστές» είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου «εθνικοσοσιαλιστές» σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: «Πού διαφέρει ο σοσιαλισμός της Χ.Α. από αυτόν του Σύριζα ή του ΚΚΕ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;» - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου «ναζί» σε σχέση με τη Χ.Α. αντί για «εθνικοσοσιαλιστές», συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Οπως έγραφε ο Οργουελ: «Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες».

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν «δυνάμεις καταστολής». Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας. Δεν υπάρχουν «αντιεξουσιαστές».Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες «ναζί».Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές.
 
 
 
 
Αριστερό άρθρο.
 
"Μετά απο 13 αντικαταστάσεις λέξεων, 1 αντιμετάθεση προτάσεων, και 14 λάθη (συντακτικά, γραμματικά και μορφοποίησης). "

 

Γιατί όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; 

Ο έλεγχος που ασκεί η νεοφιλελεύθερη Δεξιά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Δεξιάς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως "δυνάμεις ασφαλείας" -που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροαριστερά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση, αλλά αντίθετα ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους. Όπως έλεγε ο Όργουελ "όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο".

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη "εθνικιστές" που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα ή ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές -και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η δεξιά φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Όργουελ, "να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό".

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό μικρών φιλελεύθερων κομμάτων και μέρους της ΝΔ ως "neoliberals". Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο -δηλαδή, "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Γιατί, λοιπόν, "neoliberals" και όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;


Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου "neoliberals" και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος "neoliberals" απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Δεξιά "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος "neoliberals" σχετίζεται και παραδηλώνει "Ευρω-Ατλαντική συμμαχία" -κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές". Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου "neoliberals".

Αντίθετα ο ελληνικός όρος "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα της περιούσιας τάξης ("Καπιταλιστής") με το αφήγημα της νιρβάνα της αιώνιας εξουσίας ("Ολοκληρωτισμός"). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου "neoliberals" αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: "Πού διαφέρει ο καπιταλισμός του Αουγούστο Πινοσέτ από αυτόν του Ρόναλντ Ρήγκαν ή της Μάργκαρετ Θάτσερ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;" - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου "neoliberals" σε σχέση με μικρά φιλελεύθερα κόμματα και μέρους της ΝΔ αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές", συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Όπως έγραφε ο Όργουελ: "Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες".

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν "δυνάμεις ασφαλείας". Υπάρχουν δυνάμεις καταστολής. Δεν υπάρχουν "εθνικιστές". Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες "neoliberals". Υπάρχουν Έλληνες ολοκληρωτικο-καπιταλιστές.
 
 
Μετά λένε πως τα άκρα δεν μοιάζουν...

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Business as usual

Τα σούπερ μάρκετ γεμάτα, οι πεινασμένοι παντού. Φαγητό υπάρχει, λεφτά δεν υπάρχουν.
Τα σπίτια άδεια, οι άστεγοι ψοφάνε. Σπίτια κενά υπάρχουν, λεφτά για νοίκι δεν υπάρχουν.
Ίντερνετ υπάρχει παντού, δυνατότητα να το πληρώσουν όλοι όμως δεν υπάρχει.
Πόροι παντού, λεφτά πουθενά.
Κρύο έξω, το πετρέλαιο έχει αρχίσει να τελειώνει και λεφτά είτε για πετρέλαιο είτε για ρεύμα/θέρμανση απο ανανεώσιμες πηγές δεν υπάρχουν. οι τεχνολογίες όμως και οι πόροι υπάρχουν.
Όσο για την αμορφωσιά, δίνει και παίρνει, αλλα όσον αφορά το πρώσικο εκπαιδευτικό μοντέλο... άλλη φορά.

Εγώ πάντως με δυσκολία τα βγάζω πέρα, μάζι με αρκετούς άλλους.

Τα λεφτά υποτίθεται πως είναι μέσο συναλλαγής, έστω ήταν μέχρι που υπήρχε αντιστοιχία με κάτι υπάρχον (με χρυσό). Πλέον είναι χρέος και προϊόν χρέους. Είναι αδύνατο να μην χρεοκοπήσεις.

Έχουμε τα πάντα, αλλά λίγοι έχουν κάτι, όλο και λιγότεροι. Ωραία ελευθερία. Ελεύθερος ανταγωνισμός, όχι ελεύθερος συναγωνισμός. Όσοι έχουν λεφτά επιβιώνουν, οι άλλοι όχι. Κανένα ιδιέταιρο πρόβλημα μέχρι εδώ, έτσι πάει το τρέχον οικονομικό μοντέλο, κι ας μην ξεχνάμε πως η οικονομία είναι η μητέρα της πολιτικής. Όποιος πάει με τους κανόνες και είναι ικανός να καταλάβει πως δουλεύει ο καπιταλισμός (κι έχει και κεφάλαιο φυσικά) επιβιώνει, οι άλλοι όχι. Καλά μέχρι εδώ, άλλωστε έχουμε και υπερπληθυσμό.

Αλλά δεν αναλογιζόμαστε τις περιβαλλοντικές συνέπειες. Πολοί έχουν την αυθαίρετη σκέψη πως ότι και να κάνουμε στον πλανήτη, αυτός θα γιατρευτεί καπως. Αλλα δεν γνωρίζουν τον ρυθμό. Πιστεύω πραγματικά πως πρέπει να αλλάξουμε οικονομικό μοντέλο. Όχι για το καλό του πλανήτη ακριβώς, άλλωστε αν κάνουμε μαλακίες και στραβώσουμε πολύ το κλίμα, εμείς θα φύγουμε, ο πλανήτης εδώ θα παραμείνει, και η ζωή θα συνεχίσει απο όσες μορφές ζωής επιβιώσουν. Για το καλό μας σαν είδος είναι που πρέπει να ενδιαφερθούμε. Για την παραμονή μας εδώ. Ουσιαστικά, για το συμφέρον μας και για την πάρτη μας.

Πρίν το 2005 το μοντέλο της οικονομίας βασισμένης στους πόρους δεν ήταν γνωστό. Ακόμα, πολλοί δεν γνωρίζουν τι είναι και πως λειτουργεί, και είναι απόλυτα λογικό να μπερδεύεται με ότι ήδη γνωρίζουμε, όπως με κάτι πρωτόγονο ή με ανταλλακτική οικονομία.

Αυτά ήθελα να πω. Νυχτερινές σκέψεις, παραγόμενες απο πολλαπλές πηγές.
Να δώ πότε θα τελειώσω την μετάφραση αυτού που κάνω τώρα ωστε να κάνω μετά το Modern Money Mechanics στα ελληνικά...

Καληνύχτες, καλημέρες, Ότι αγαπάτε.
Καλή συνέχεια. Κάντε κουράγιο.
Θα την βρούμε την άκρη, ή θα κάνουμε στην άκρη.
Και τα δύο καλά είναι. Και τα δύο φυσιολογικά είναι.
Έτσι πάει.

Το παράδειγμα με το χωράφι.

Είναι ένα παράδειγμα που αρέσκομαι να δίνω.

Ας πούμε πως κάποτε είχαμε ένα χωράφι με ντομάτες. Είχαμε και εκατό άτομα να δουλεύουν στο χωράφι, και οι νταομάτες έφταναν για όλους να φάνε. (Ας πουμε πως οι ντομάτες είναι το σύνολο της τροφής)

Ένας λοιπόν απο αυτούς δημιούργησε μια μηχανή. Και αυτή η μηχανή χρειαζόταν έναν μονάχα να δουλεύει στο χωράφι, και η παραγωγή έβγαινε και για τα εκατό άτομα.

Και αυτό απο μόνο του είναι καταπληκτικό, μόνο που τα 99 άτομα έχουν μείνει άνεργοι και ενώ οι ντομάτες είναι υπέραρκετές οι 99 δεν μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στις ντομάτες επειδή δεν δουλεύουν.

Τρελό ε;

Έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο αφθονίας όσον αφορά την διαχείριση των πόρων, υπάρχουν παραπάνω απο αρκετά για όλους. Κάτι όμως μας εμποδίζει να τα απολαύσουμε. Βρείτε τι.

Βρείτε τι εμποδίζει τους άστεγους να μπούν στα άδεια σπίτια που υπάρχουν, και τους πεινασμένους να φάνε απο τα σούπερ μάρκετ, ενώ ταυτόχρονα ένα χονδρικά 40% των προϊόντων πετιέται επειδή έληξε και δεν πουλήθηκε.

Σκέψεις

Καταρρέουμε σαν κοινωνία, και όχι απλά παίζουμε το πουλί μας, οι περισσότεροι δεν έχουν καν καταλάβει καν τι φταίει για την κατάρρευση. Μεγάλο δε ποσοστό αυτών που έχουν καταλάβει τι παίζει, είναι απαθείς, ήδη ηττημένοι.

Όσοι δίνουν ωμά δεδομένα απορρίπτονται, κατηγοριοποιούνται ως εχθροί του συστήματος ή κάτι ανάλογο.

Όσοι μιλάνε για αλληλοβοήθεια και συμπαράσταση στην εγωιστική κοινωνία που ζούμε, κατηγοριοποιούνται σαν κολλεκτιβιστές (αλήθεια, γιατί αυτό είναι αρνητικός όρος;).

Όσοι μιλάνε για αναδιανομή του πλούτου βλέποντας άτομα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους να ζούν πλουσιοπάροχα, ενώ ταυτόχρονα βλέπουν άτομα να σκοτώνονται στην δουλειά και να μην κερδίζουν ούτε τα προς το ζήν, τους αναφέρουν απλά πως δεν καταλαβαίνουν πως δουλείει το παρωχημένο οικονομικό μας μοντέλο.

Οι ίδιοι δε που υποστηρίζουν το οικονομικό μοντέλο, είναι άτομα που σκοτώνονται στην δουλειά, συνήθως ανήκουν στην μεσαία τάξη, δουλευταράδες που ζουν το αμερικάνιο όνειρο. Μην ξεχνάτε όμως, κάποια στιγμή θα ξυπνήσετε, και θα είναι άσχημα. Δεν γίνεται να εκτείνεσαι άπειρα! Δεν γίνεται να παίρνεις συνεχόμενα, και μετά να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν άλλοι να φάνε. Και μάντεψε ποιόν θα πάρει η μπάλα...

Αναρωτιόμαστε μετά γιατό ο πρόεδρος της Νεστλέ στο "Ταίζουμε τον κόσμο" (μα πόσο ειρωνικος τίτλος...) δεν θεωρεί το νερό ανθρώπινο δικαίωμα αλλα προιόν;
http://www.savegreekwater.org/?p=2286
Υποθέτω οτι όλοι όσοι θα πούν για άτομα που θα πεθάνουν απο έλλειψη νερού επειδή δεν έχουν χρήματα, "απλά δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργεί το οικονομικό μας μοντέλο".

Για σκεφτείτε την περίπτωση, όχι μόνο να καταλαβαίνουμε πως λειτουργεί, αλλα να καταλαβαίνουμε και τα όρια του και να ζούμε και τις συνέπειες.

Κι αν δεν μπορεί κάποιος να το καταλάβει θα έρθει ή ώρα. Έρχεται ήδη. Όχι μόνο οικονομικά, όχι μόνο κοινωνικά, αλλα και περιβαλλοντολογικά.

Έχουμε καταρρεύσει οικονομικά τόσες φορές, καταστρέφουμε τον πλανήτη, και συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Αυτό, είναι ο ορισμός της παράνοιας. Αυτό επίσης, είναι και ο ορισμός της πίστης. Για να συνεχίσει να δουλεύει το οικονομικό μας μοντέλο, και ο μόνος λόγος που λειτουργεί ακόμα, είναι επειδή ακόμα πιστεύει κόσμος πως λειτουργεί καλά.

Εκτός βέβαια απο τα ποσοστά των ασθενειών, την φτώχεια, τους πολέμους, την εξάντληση των πλανητικών πόρων, τα επίπεδα εγκληματικότητας, την χρήση ναρκωτικών ουσιών, την ομοιόμορφη εξειδικευμένη εκπαίδευση, τον εγγενή φασισμό, και όλους του θάνατους που προκαλούνται μέσω αυτών. Μικροπράγματα.

Και μετά, προσπαθούν να καταλάβουν γιατί εμφανίζω συμπτώματα κατάθλιψης. Απλά θρηνώ για την ανθρωπότητα, θρηνώ για την Ημιμαθοκρατία... Υποθέτω πως για αυτό σε γενικές γραμμές οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι είναι θλιμένοι. Απλά χαζεύουν τους άλλους να λειτουργούν και είναι σε μια φάση "τι κάνουν ρε μαλάκα..."

Δεν αξίζει όμως να το κάνω. Δεν αξίζει για κανέναν. Είναι όλοι άξιοι της μοίρας τους. Απλά, στεναχωριέμαι που θα πάρει κι εμένα η μπάλα όταν καταρρεύσουμε. Ας επικεντρωθω κι εγώ στο πως θα μπορούσα να την γλιτώσω σε μια κοινωνία που θα καταρρεύσει όντας γεμάτη απο ημιμαθείς ανταγωνιστικούς εγωιστές που πατάνε επι πτωμάτων "για το καλό της οικονομίας" που μας καταστρέφει και το σύνολο, και μακροπρόθεσμα και τους ίδιους που την υποστηρίζουν.

Άλλωστε, νιώθω τόσο όμορφα κάθε φορά που κάποιος πιστός του καπιταλισμού αποτυχαίνει και του λέω "στα λεγα εγώ, δεν στα λεγα;"
Κακιούλες.

Κάπιταλιστ φρέντλι πόστ.

Έχω πάρα πολύ καλούς λόγους να μην αντιστέκομαι στον καπιταλισμό. Ο καλύτερος είναι πως δεν θέλω να μπορέσει κανείς να με κατηγορήσει κανείς όταν καταρρεύσει για ακόμα μια φορά.

Πραγματικά, θα ήθελα πάρα πολύ κάποια φορά να μπορέσει να λειτουργήσει ο καπιταλισμός με τον τρόπο που λειτουργεί χωρίς να του προβάλει κανένας αντίσταση. Ίσως να είναι ο μοναδικός τρόπος να απαλλαγούμε απο αυτόν.

Ίσως εθελοτυφλώ. Και ο χριστιανισμός πέρασε απο Μεσαίωνα, και ακόμα ζει και βασιλεύει...

Θα ήθελα όμως τόσο πολύ...

Θεωρία συστημάτων, μία μίνι εισαγωγή στην λογική της.

Η επιβίωση του ικανότερου. Έτσι εξελισσόμαστε σαν οργανισμός και είδος.
Στην ζούγκλα, δεν έχει σημασία πόσο καλή άλγεβρα γνωρίζεις. Σημασία έχει η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά, η επαγρύπνηση, το σημάδι, η εφευρετικότητα, η ικανότητα να καμουφλάρεσαι... τέτοια πράγματα.
Στην πόλη, είναι διαφορετικά. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά υποπεριβάλλοντα και απαιτούν όλα -από το ίδιο είδος- ένα πλήθος διαφορετικών ικανοτήτων, και κάποιες βασικές γενικές δεξιότητες.
Έχουν βρεθεί οργανισμοί, αρχαιοβακτήρια, να επιβιώνουν σε τρομερά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
Νομίζω καταλαβαίνεται τι θέλω να πω. Δεν νομίζω πως κάποιος Αφρικάνος θα επιβιώσει πολύ εύκολα στους πόλους, ούτε Εσκιμώος θα επιβιώσει άνετα στην Σαχάρα, ιδιαιτέρα αν η αλλαγή γίνει απότομα.

Κάθε περιβάλλον απαιτεί διαφορετικά χαρακτηριστικά ωστε να μπορέσουν να επιβιώσουν οι εκεί οργανισμοί. Διαφορετικά περιβάλλοντα, διαφορετικές απαιτήσεις.
Κι αν κάποιο είδος βρίσκεται σε διαφορετικά περιβάλλοντα, θα αναπτύξει διαφορετικά χαρακτηριστικά και ικανότητες.
Αλλιώς, δεν επιβιώνει.

Και είναι καλό πράγμα η διαφορετικότητα. Κάθε διαφορετική μορφή ζωής έχει επιβιώσει και λόγω των χαρακτηριστικών της, και επειδή δεν καταστρέφει το σύνολο, αλλιώς θα χαλάσει είτε ο οργανισμός ή (σπανιότερα) το σύνολο. Το ίδιο το περιβάλλον είναι αυτό που βάζει τους κανόνες, και οι οργανισμοί μέσα είναι μέρος του συνόλου του.

Παράδειγμα: Αν δηλαδή τα λιοντάρια κυνηγήσουν παραπάνω γαζέλες από ότι χρειάζονται, δεν θα μείνουν γαζέλες για να κυνηγάνε και θα πεινάσουν μακροπρόθεσμα. Ίσως ψοφήσουν κι όλα, που ξέρεις. Κανένας οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του, και κανένας οργανισμός δεν είναι αποκομμένος από το σύνολο. Και οι γαζέλες χρειάζονται γρασίσι και νερό. (αν και αμφισβητώ πως οι γαζέλες θα μπορούσαν να φάνε όλο το γρασίδι και να πιούνε όλο το νερό. Ας το πάμε σε σύνολο κυνηγών/θηραμάτων καλύτερα.)

Πιο απλά, αν φας όλο το φαί, δεν θα έχει φαί μετά. Φαίνεται τρομακτικά αυτονόητο, αλλα δεν είναι.

Οπότε, αν θες να επιβιώσεις σε ένα περιβάλλον, πρώτα απ' όλα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του τάδε περιβάλλοντος. Να γνωρίζεις τι υπάρχει, που υπάρχει, και τι χαρακτηριστικά έχει, τι ανάγκες μπορείς να καλύψεις με αυτά, και να προσέχεις ωστε να μην καταναλώσεις κάτι πέραν του ορίου ανανεωσιμότητας του.

Αυτό ονομάζεται δυναμική ισορροπία, και είναι ακριβώς αυτό που λείπει από το τρέχον οικονομικό μοντέλο. Και είναι ο ίδιος λόγος που το τρέχον οικονομικό μοντέλο καταρρέει συνέχεια και πλησιάζει παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Απλά δεν συμβιώνει με το περιβάλλον. Δεν φταίνε οι κομουνιστές, οι καπιταλιστές, οι σοσιαλιστές, οι εξωγήινοι ξέρω γω, φταίει αυτό που παράγει το πρόβλημα εξ αρχής.

Τι λέτε να συμβεί στη συνέχει; Απλά θα επιβιώσει ο ικανότερος.

Ο καπιταλισμός, με βάση το τρέχον οικονομικό μοντέλο, είναι εξαιρετικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Είναι, πραγματικά είναι. Απλά έχει ξεπεράσει κατα πολύ τα όρια που έχει θέσει το περιβάλλον. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα υπάρξει ανάκαμψη. Αν ελπίζετε, ας ελπίζετε τουλάχιστον σε κάτι ρεαλιστικό. Ή αλλάζουμε οικονομικό μοντέλο και τρόπο σκέψης, ή αφανιζόμαστε. Η φύση δεν θα αλλάξει για να ταιριάξει με εμάς. Εμείς πρέπει να το κάνουμε.

Ο ορισμός της σχιζοφρένειας είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Φιλελέ γνώμη για τις εκλογές, με σχόλια.

Φιλελέ γνώμη για τις εκλογές:

"Χωρίς δημοκρατικό πολίτευμα ποιος εκλεγμένος θα εξαγοράσει την ψήφο σου και ποιος θα καταπατά τα ατομικά σου δικαιώματα για να σου παρέχει "δωρεάν" κάτι που ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να στο παρέχει και φτηνότερα και ποιοτικότερα;"

Θρηνώ. Και για το φτηνότερα, και για το ποιοτικότερα.
Είναι σαν να λες πως η ιδιωτικοποίηση του νερού θα φέρει πιό ποιοτικό νερό. Πιο ακριβό νερό θα φέρει.
Και αν δεν συντηρούνται οι εγκαταστάσεις, τότε η κοινή λογική λέει πως χρειάζεται συντήρηση, όχι ιδιωτικοποίηση. Τεχνικό πρόβλημα έχεις, τεχνική λύση θέλεις.
Αρκετά με την μετάθεση ευθυνών.

Όσο για το ποιότικότερα... υπάρχει κάτι που λέγεται προγραμματισμένη βραχυβιότητα. Είναι η τεχνική να φτιάχνεις πράγματα χαμηλής ποιότητας ωστε να πουλήσεις περισσότερα σε βάθος χρόνου. Σαν τα ξυραφάκια μιας χρήσης, σε σύγκριση με τα ξυραφάκια με κεραμικές πλάκες που αντέχουν 100+χρήσεις και δεν τα βλέπετε γιατί δεν συμφέρουν οικονομικά.

Φτηνότερα απο το τζάμπα δεν υπάρχει. Το πρόβλημα δεν είναι στο δωρεάν, αλλα στο "δωρεάν".

Θρηνώ και για την άποψη που λέει πως ένας ατομιστής θα κοιτάξει το καλό των άλλων καλύτερα απο το άτομο που σκέφτεται ομαδικά, οπότε ένας ιδιώτης θα σκεφτεί το κοινό καλό για το "κέρδος". Μόνο το κέρδος θα κοιτάξει.

Κυρίως θρηνώ και για την άποψη πως έχουμε δημοκρατία, μιας και δημοκρατία σημαίνει πως την εξουσία την έχει ο λαός. Εξουσία να διαλέγεις ποιός θα σε πηδάει τα επόμενα Χ χρόνια, δεν είναι εξουσία. Δεν έχουμε δημοκρατία, σς μην δουλευόμαστε.

Χωρίς "δημοκρατικό" πολίτευμα, ποιός φιλελές θα μπορούσε να μεταθέτει τα προβλήματα του καπιταλισμού στο κράτος εις τους αιώνες των αιώνων;

Παράδειγμα στησίματος μιας είδησης, και μια μίνι κοινωνική κριτική.

Χτυπάει το τηλέφωνο το πρωί, και με ενημερώνουν πως κοντά στο σπίτι μου μοιράζουν δωρεάν τρόφιμα -το είπε η τηλεόραση. Λέω δεν πειράζει, ας πάω, θα βοήθαγαν μερικά λαχανικά...

Πάω λοιπόν, και βλέπω πως έχουν μαζευτεί 3-4 βανάκια και έχουν στήσει κατα μήκος ενός τετραγώνου μερικούς πάγκους και πάνω γύρω στις 800-100 σακούλες απο κάθε διαθέσιμο προιόν που είχαν: (αυγά, μαιντανός, καρότα, πορτοκάλια, ντομάτες, ίσως είχε και άλλα). Σύμφωνα με έναν εκεί πέρα, θα έφερναν και άλλα και θα έφταναν για όλους με το παραπάνω, θα φέρναν και ψάρια, και άλλα διάφορα, που όσο τα είδατε, τόσο τα είδα κι εγώ.

Υπήρχε και ο κλασσικός τυπάς που προσπαθούσε -μάταια- να πείσει τον κόσμο να πεί το σύνθημα "κάτω τα χέρια απο τις λαικές αγορές", και κάμερα απο κάποιο κανάλι που προσπαθούσε να τραβήξει καλά πλάνα απο την επίμαχη σκηνή που πρακτικά δεν έγινε ποτέ. Αυτό όσον αφορά το στήσιμο της είδησης.

Τα χαρτιά με το ενημερωτικό υλικό απο τις Πανελλήνιες ομοσπονδίες επαγγελματιών και παραγωγών πωλητών λαϊκών αγορών, που μοίραζαν ήταν τύπου "Η κυβέρνηση θέλει να καταργήσει τις λαικές αγορές, αν συμβεί αυτό οι τιμές θα αυξηθούν και η ποιότητα θα υποβαθμιστεί", πράγμα που ισχύει.
Και λιγουλάκι μάρκετινγκ τύπου "Καλούμε όλους τους δικούς μας ανθρώπους να συμμετέχετε στον αγώνα που δίνουμε για να μην χαθούν οι λαικές αγορές, τα τελευταία καταφύγια της φτώχειας", "Θέλουν να μας διώξουν απο τους πάγκους που γνωριστήκαμε","Θέλουν να κυριαρχήσουν τα μονοπώλια-Θα τους αφήσεις;"
κλπ.

Κοινωνική κριτική.
Ναι, θα τους αφήσεις φίλε "καταναλωτή". Θα τους αφήσεις όπως άφησες κάθε άλλο να γίνει και οπως θα αφήσεις κάθε άλλο που θα γίνει. Η ερώτηση "Θα τους αφήσεις;" είναι τουλάχιστον σατιρική.

Και θα το αποδείξω. Όταν ξεκίνησαν να μοιράζουν τα προιόντα, -και πιο πρίν, γιατι να το κρύψωμεν άλλωστε;- τα άτομα που είχαν μαζευτεί που ήταν κυρίως ηλικίας 35+, δεν φαίνονταν πρόθυμοι να σταθούμε πίσω απο ένα προκαθορισμένο σημείο ωστε να πάρουμε τα προιόντα ο καθένας με την σειρά του. Υπήρχε το κλασσικό ελληνικό φαινόμενο σπρώξιμο/θαπεράσωπρώτος/μαεγώήμουνεδώπερισσότερηώρα. Οι υποδείξεις του υπεύθυνου να κάνουμε λίγο πιο πίσω χτύπαγαν πρακτικά στο κενό-κι εγώ τι κατάλαβα που πήγα λίγο πιο πίσω, απλά πέρασαν περισσότερα άτομα μπροστά. Και όπως ίσως μαντέψατε, κανενός είδους σειρά δεν τηρήθηκε, ούτε σεβάστηκε κανείς τον διπλανό του ωστε να πάρει μία σακούλα απο το κάθε πράγμα, μπας και φτάσουν τα λαχανικά για περισσότερο κόσμο. Το σκοινί που είχαν βάλει για να περνάει ο κόσμος με την σειρά έπεσε απο το σπρώξιμο, και όρμησαν τα γιούρια στο φαί. Ένας μάλιστα έκοψε και το σκοινί για να το πάρει σπίτι του. Μέχρι να καταφέρω να φτάσω, είχαν μείνει μόνο καρότα. Πήρα κι εγώ μια σακουλίτσα -με τέσσερα καρότα- και επέστρεψα. Στον γυρισμό, πέτυχα μια κυρία που καθόνταν λίγο πιο μπροστά. Είχε στο καλαθάκι της δύο σακούλες με καρότα...

Αυτοί οι ανταγωνιστικοί λυσσασμένοι μαλάκες που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους θα σταθούν σε κανέναν;
Παπάρια. Τέτοια άτομα, που στα δύσκολα δεν στέκονται στον διπλανό τους, την αξίζουν την φτώχεια.
Αυτά.