Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Δεξιό άρθρο. Αριστερό άρθρο.

Δεξιό άρθρο.

Γιατί όχι «εθνικοσοσιαλιστές»;

Ο έλεγχος που ασκεί η εθνικομπολσεβίκικη Αριστερά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Αριστεράς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως «δυνάμεις καταστολής» - που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροδεξιά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους, αλλά αντίθετα ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση. Όπως έλεγε ο Οργουελ «όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο».

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη «αντιεξουσιαστές» που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα οι ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές - και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η αριστερή φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Οργουελ, «να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό».

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως «ναζί»; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο - δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»; Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;

Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου «ναζί» και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου «εθνικοσοσιαλιστές» εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος «ναζί» απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Αριστερά «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος «ναζί» σχετίζεται και παραδηλώνει «Γερμαναράδες» - κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο «εθνικοσοσιαλιστές». Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου «ναζί».

Αντίθετα ο ελληνικός όρος «εθνικοσοσιαλισμός «όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα του περιούσιου λαού (Εθνικός») με το αφήγημα του νιρβάνα της αιώνιας δημοσιοϋπαλληλίας («Σοσιαλισμός»). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου «ναζί» αντί για «εθνικοσοσιαλιστές» είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου «εθνικοσοσιαλιστές» σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: «Πού διαφέρει ο σοσιαλισμός της Χ.Α. από αυτόν του Σύριζα ή του ΚΚΕ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;» - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου «ναζί» σε σχέση με τη Χ.Α. αντί για «εθνικοσοσιαλιστές», συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Οπως έγραφε ο Οργουελ: «Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες».

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν «δυνάμεις καταστολής». Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας. Δεν υπάρχουν «αντιεξουσιαστές».Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες «ναζί».Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές.
 
 
 
 
Αριστερό άρθρο.
 
"Μετά απο 13 αντικαταστάσεις λέξεων, 1 αντιμετάθεση προτάσεων, και 14 λάθη (συντακτικά, γραμματικά και μορφοποίησης). "

 

Γιατί όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; 

Ο έλεγχος που ασκεί η νεοφιλελεύθερη Δεξιά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Δεξιάς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως "δυνάμεις ασφαλείας" -που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροαριστερά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση, αλλά αντίθετα ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους. Όπως έλεγε ο Όργουελ "όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο".

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη "εθνικιστές" που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα ή ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές -και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η δεξιά φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Όργουελ, "να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό".

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό μικρών φιλελεύθερων κομμάτων και μέρους της ΝΔ ως "neoliberals". Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο -δηλαδή, "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Γιατί, λοιπόν, "neoliberals" και όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;


Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου "neoliberals" και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος "neoliberals" απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Δεξιά "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος "neoliberals" σχετίζεται και παραδηλώνει "Ευρω-Ατλαντική συμμαχία" -κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές". Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου "neoliberals".

Αντίθετα ο ελληνικός όρος "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα της περιούσιας τάξης ("Καπιταλιστής") με το αφήγημα της νιρβάνα της αιώνιας εξουσίας ("Ολοκληρωτισμός"). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου "neoliberals" αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: "Πού διαφέρει ο καπιταλισμός του Αουγούστο Πινοσέτ από αυτόν του Ρόναλντ Ρήγκαν ή της Μάργκαρετ Θάτσερ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;" - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου "neoliberals" σε σχέση με μικρά φιλελεύθερα κόμματα και μέρους της ΝΔ αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές", συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Όπως έγραφε ο Όργουελ: "Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες".

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν "δυνάμεις ασφαλείας". Υπάρχουν δυνάμεις καταστολής. Δεν υπάρχουν "εθνικιστές". Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες "neoliberals". Υπάρχουν Έλληνες ολοκληρωτικο-καπιταλιστές.
 
 
Μετά λένε πως τα άκρα δεν μοιάζουν...

3 σχόλια:

  1. Αν και δεν θεωρώ πως η αναπαραγωγή του συγκεκριμένου κειμένου συμβάλλει αναγκαστικά στον αποπροσανατολισμό της γνώμης των όποιων αναγνωστών σου σχετικά με τα δύο αυτά συστήματα(κομμουνισμός -φασισμός) δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο της επιλογής αυτού του άρθρου από έναν άνθρωπο ο οποίος προάγει μέσα απο το μπλογκ του αξίες που δεν συνάδουν ούτε με την πολιτική των ΄'δύο άκρων΄' ούτε με αυτή των ΄'ίσων αποστάσεων''.Θέλω να πιστεύω ότι κατανοείς τις ωκεάνιες διαφορές ανάμεσα στον κομμουνισμό και στον φασισμό καθώς και την αγεφύρωτη σχέση μεταξύ των ιδεολογικών τους καταβολών εεεε??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμε, υποθέτω πως είσαι φιλοκομμουνιστής. Σε περίπτωση που πιστεύεις πως επειδή δεν είμαι φασίστας/δεξιό-φιλος, είμαι κομμουνιστής/αριστερό-φιλος, έχεις κάνει λάθος, ούτε αυτό σημαίνει πως υποστηρίζω με κάποιον τρόπο το κέντρο. Δεν βρίσκομαι πουθενά στην τυπική πολιτική σκακιέρα, όσο δύσκολο κι ας είναι να το διανοηθεί κανείς.

    Σε περίπτωση που δεν με έχεις παρακολουθήσει, και το συγγεκριμένο άρθρο είναι απο τα πρώτα μου που έχεις διαβάσει, ομολογώ πως θα ήταν δύσκολο να βγάλει κανείς σαφή συμπεράσματα για την ιδεολογία μου απο ένα άρθρο που απλώς κοροιδεύω ένα κοινωνικό φαινόμενο που δεν μου αρέσει - την ξύλινη γλώσσα.
    Προτείνω, αν δεν το έχεις κάνει, να ρίξεις μια ματιά στο "Κοινωνική Παθολογία", διάλεξη με την οποία συμφωνώ σχεδόν απόλυτα. Αν τυχόν και το δείς (τιμή μου) θα μπορέσεις να δεις και τι υποστηρίζω. http://anthrwpos-apanthrwpos.blogspot.gr/2012/05/blog-post_28.html
    (Επίσης θα μπορέσεις να απολαύσεις και το αστείο σχόλιο ενός ανθρώπου που λογικά σκέφτεται αντίθετα και απο τους δυό μας - ενός αναρχοκαπιταλιστή και φίλου της ελεύθερης αγοράς. Τιμή μου να έχω τέτοια άτομα να με κατηγορούν.)

    Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως η οικονομία έιναι η μητέρα της πολιτικής, οπότε το οικονομικό μοντέλο - η ελεύθερη αγορά - είναι αυτό που καθορίζει το πως λειτουργούν ο κομμουνισμός, ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός, διάολε, ακόμα και ο αναρχισμός! Μια ιδεολογία αντίθετη θεωρητικά με το τρέχον οικονομικό μοντέλο αλλα πρακτικά προσκολλημένη σε αυτό, δεν με ενδιαφέρει.

    Αρχικά, έχω μεγάλο πρόβλημα με τις θρησκείες και με την άρνηση χρήσης αυτού που αποκαλούμε "λογική". Θεωρώ πως αυτό που αποκαλούμε "κοινή λογική", αν μιλάμε για την λογική της μάζας, είναι προσβλητικός χαρακτηρισμός, και αν αναφερόμαστε σε κάτι άλλο, μάλλον δεν υπάρχει. Και όσο για την λογική την ίδια, βρίσκω πως ο περισσότερος κόσμος δεν σκέφτεται λογικά, και ας πιστεύει το αντίθετο.

    Επειδή λοιπόν ενώ βρίσκω διαφορές ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον φασισμό αλλα τυχαίνει να βρίσκω και ομοιότηες, θα ήθελες:
    1) να σου παραθέσω σημεία στα οποία βρίσκω ομοιότητες με την θρησκεία στον κομμουνισμό και τον φασισμό; ή μήπως
    2) Θα ήθελες εσύ να μου υποδείξεις σημεία στα οποία ο κομμουνισμός και ο φασισμός ΔΕΝ λειτουργούν με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Φίλε.
    Αρχικά θα ήθελα να σου τονίσω πως και στην δική μου πολιτική θεώρηση επικρατούν διάφορες αποχρώσεις που φέρνουν πολιτικό πρόσημο και σαφώς δεν περικλείονται ΜΟΝΟ γύρω από το κυρίαρχο δίπολο μεταξύ κομμουνισμού/εθνικοσοσιαλισμού.Επίσης επειδή τυχαίνει να έχω περιηγηθεί ορισμένες φορές στο μπλογκ σου, δεν μου πέρασε ούτε φευγαλέα απο το μυαλό ότι πιθανώς να εντάσσεσαι στο κέντρο.
    Στο δια ταύτα τώρα.
    Διαφωνώ καθέτως πως η οικονομία είναι η μήτρα της πολιτικής και η άποψη μου αυτή απορρέει απο την αντίληψη που έχω για τον άνθρωπο και τον τρόπο που οργανώνει τις κοινωνίες.Η οικονομία είναι μια ψευδοεπιστήμη η οποία χρονολογείτε απο τη στιγμή που ο άνθρωπος αντιλήφθηκε τα μέσα τα οποία μπορούν να ικανοποιούν τις ανάγκες και αποφάσισε να κερδοφορήσει απο αυτά προς προσωπικό του συμφέρον.Δηλαδή το νοηματικό πλαίσιο, προιόν ανθρώπινης σύλληψης, που γέννησε την οικονομία ως τέτοια είχε καθαρά, κίνητρα ωφελιμιστικά.Βέβαια διευκόλυνε τους ανθρώπους ως προς την ανταλλαγή προιόντων με αμοιβαίο ώφελος και συνέβαλε ανάμεσα σε άλλα στην ομαλοποίηση των κοινωνικών συγκρούσεων,ταυτόχρονα άνοιξε τον ασκό του Αιώλου και είναι υπεύθυνη για μια πλειάδα απο κακά που προξενήθηκαν έπειτα.
    Στο τώρα.. σίγουρα η οικονομία αποτελεί αντικείμενο μελέτης και συγκαταλέγεται μεταξύ των κοινωνικών επιστημών(σύνδεση που επίσης δεν με βρίσκει σύμφωνο) μπορώ να συλλάβω την χρηστική και εργαλειακή της πτέρυγα,δεν μπορώ όμως να συμφωνήσω με την κυρίαρχη εννοιολόγηση της εποχής μας.Θα γνέψω καταφατικά σε μία κοινωνία με ΜΙΑ οικονομία βασισμένη στους πόρους με τις όποιες επιφυλάξεις μου αν συμφωνούμε με αυτή τη χρήση της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.
    1)Συμφωνώ απόλυτα με τη σύζευξη κομμουνισμού-θρησκείας,φασισμού-εθνικισμού-θρησκείας, σε επίπεδο κοινωνικό-φαντασιακό και όχι πολιτικό.
    2)Ο κομμουνισμός(όχι ο υπαρκτός σοσιαλισμός..Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ) αποτελεί ένα οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό σύστημα στο οποίο το χρήμα παύει να έχει ανταλλακτική αξία και να αποτελεί αυθύπαρκτη και συνάμα Απόλυτη μονάδα μέτρησης και περνάει στο φάσμα της κοινωνικοποίησης όπως επίσης και όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές.Επίσης καταργεί την ατομική ιδιοκτησία γεγονός που αντιστρατεύεται η ελευθερη αγορά και πολλά άλλα.

    ΥΓ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ κρατήστε το περιεχόμενο του σχόλιου σας σχετικό με το θέμα του άρθρου.