Κοινωνική παθολογία

Το παρακάτω κείμενο είναι μια διάλεξη, της οποίας την μετάφραση έχω επιιμεληθεί ο ίδιος.

Ονειρεύομαι μια επιστημονοκεντρική κυβέρνηση

Έως πότε οι επιστήμονες θα μένουν πολιτικά άπραγοι;

3 Ψευδαισθήσεις

Οι τρείς ψευδαισθήσεις του καπιταλισμού

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Οικονομική κρίση και αυτοκτονίες στην Ελλάδα


Το 2009 υπήρξε κατά μέσο όρο 1 αυτοκτονία την ημέρα στην Ελλάδα. Το 2010 υπήρξαν 2. Οι διπλασιασμός αυτός αποδίδεται κυρίως στην οικονομική κρίση καθόσον πολύ συχνά υπάρχουν αναφορές στα ΜΜΕ για επιχειρηματίες και ανέργους που αυτοκτονούν. Ειδικά 9 επιχειρηματίες αυτοκτονούν το 2010 στην Κρήτη λόγω οικονομικής καταστροφής. Άνεργος στην Καλλιθέα αυτοκτονεί μαζί με τα παιδιά του πέφτοντας από ύψος κ.λπ. Επίσης, έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μας λέει πως η αύξηση της ανεργίας κατά 4%, αυξάνει τις αυτοκτονίες κατά 6%.
Παρά την αύξηση του 2010 η Ελλάδα παραμένει χαμηλά στη συχνότητα των αυτοκτονιών. Το 2008 ήταν στην 84η θέση παγκοσμίως με συχνότητα 2,8 / 100.000 κατοίκους.
Μετά την αύξηση του 2010 ανεβαίνει στο 5,7 περίπου, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από το 10/100.000 της Ιταλίας, Ισπανίας, Ολλανδίας, το 13/100.000 των ΗΠΑ και το 25/100.000 της Σκανδιναβίας, Γερμανίας, Ανατολικών χωρών, Ιαπωνίας.
Παρόλα αυτά, το πρόβλημα είναι σοβαρό διότι ο διπλασιασμός σε ένα έτος είναι αρνητικό ρεκόρ. Τα ίδια συμπεράσματα βγαίνουν και από τις κλήσεις στην γραμμή άμεσης ανάγκης 1018 που αναφέρουν διπλασιασμό των τηλεφωνημάτων το 2010.
Οι αυτοκτονίες, γενικώς, έχουν κάποιες ενδιαφέρουσες παραμέτρους.
  • ενώ οι απόπειρες είναι 3 φορές συχνότερες στις γυναίκες, οι άνδρες επιτυγχάνουν τον θάνατο 3 φορές περισσότερο από αυτές. Προφανώς οι απόπειρες αυτοκτονίας, είναι περισσότερο αποδεκτές σαν αντίδραση διαμαρτυρίας στο γυναικείο φύλο, στην κοινωνία μας.
  • Το 90% των αυτοχείρων έχουν σοβαρή σωματική ή ψυχική νόσο (κυρίως κατάθλιψη).
  • αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους αφορούν κυρίως άνδρες 35-50 ετών επιχειρηματίες ή ανέργους.
Εάν εστιάσουμε την προσοχή μας στις αυτοκτονίες λόγω της οικονομικής κρίσης που αυξάνει δραματικά τις πτωχεύσεις, την οικονομική ανέχεια, την ανεργία, θα παρατηρήσουμε ότι:
  • Η οικονομική καταστροφή και δυσπραγία στην εποχή μας έχει χαρακτηριστικά ενός συνεχούς και παρατεταμένου stress. Δεν είναι εύκολο τώρα κάποιος να ανακάμψει από οικονομική καταστροφή, ανέχεια ή ανεργία. Το παρατεταμένο stress είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο για τον ανθρώπινο ψυχισμό όπως έδειξαν πειράματα των ναζί στον Β. Παγκόσμιο πόλεμο και ‘επαγγελματίες βασανιστές’ (μαρτύριο της σταγόνας, συνεχής αϋπνία κ.ά.).
  • Η αυτοκτονία μοιάζει τελικά σαν τη μόνη διέξοδο να γλυτώσει κανείς από τον πόνο της ανέχειας, της κοινωνικής υποβάθμισης, της αυτουποτίμησης, της αδυναμίας να βρεθούν διέξοδοι.
  • Μαζί με την οικονομική κρίση συνήθως έρχεται κρίση και σε όλες τις κοινωνικές, οικογενειακές, προσωπικές σταθερές. O γάμος συχνά κλονίζεται, οι φιλίες αποδεικνύονται πολύ λιγότερες ή ανύπαρκτες την ώρα της κρίσης, το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον περιορίζεται συνήθως στο ‘τσάι και συμπάθεια’ ή μάλλον μόνο στη ‘συμπάθεια’. Το κράτος έχει μεγάλες αδυναμίες στήριξης των ανέργων και οικονομικά πασχόντων.
  • Eίναι εύκολα αντιληπτό ότι όσο πιο ψηλά ευρίσκεται κανείς, τόσο μεγαλώνει η επίπτωση από την πτώση. Οι πλούσιοι που ξαφνικά γίνονται φτωχοί βιώνουν δραματική διαφορά στην καθημερινότητά τους.
Η απάντηση σε όλα αυτά μπορεί να είναι η άποψη του Νίτσε ‘Ό,τι δεν σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό’! Η οικονομική κρίση μπορεί να γίνει αφορμή να γίνουμε πιο δυνατοί. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να είμαστε πρώτα ζωντανοί. Ζωντανούς μας κρατάει ο χαρακτήρας μας, οι εμπειρίες μας, οι απόψεις και οι αξίες που έχουμε για τη ζωή, το περιβάλλον.
Πόσοι όμως χαρακτήρες έχουν τη ‘δύναμη του λιονταριού’, την ‘ευλυγισία της καλαμιάς’ που δεν ξεριζώνεται ποτέ, όσο και αν φυσάει, ‘το κοίταγμα από ψηλά’ του αετού, την ‘υπομονή’ της χελώνας κ.λπ.; Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι απαραίτητα μαζί με άλλα για να τα βγάλουμε πέρα σε τέτοιο έντονο και συνεχές stress.
Οι εμπειρίες είναι πολύτιμες και μακάρι να έχουμε πολλές και ποικίλες.
Τις απόψεις μας για τις αξίες της ζωής πρέπει να μπορούμε να τις επαναδιαπραγματευτούμε. Τελικά, ουσιαστική αξία στη ζωή έχουν οι ειλικρινείς και θερμές συναισθηματικές σχέσεις. Είναι σταθερές, είτε είμαστε πλούσιοι, είτε φτωχοί. ‘Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις’, μαθαίνουμε οι παλαιότεροι στο γυμνάσιο, ‘ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος’, μας λέει ο Λουκιανός, ‘ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές’, λέει το Ευαγγέλιο. Πάντα η αλήθεια και η γνώση της πραγματικότητας είναι μια υπέρτατη αρχή.
Για να τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε και να γίνουμε πιο σοφοί πρέπει να βοηθήσει και το περιβάλλον. Η γραμμή βοήθειας 1018 είναι απαραίτητη σαν αρχή. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι υποχρέωση όχι μόνον των κρατικών φορέων και της εκκλησίας αλλά όλων μας. Η κοινωνία, λέει ο Καστοριάδης, είναι η μόνη δυνατότητα για να αποκτήσει η ζωή μας αξία. Κοινωνώ σημαίνει συμμετέχω, συμπάσχω, συμμερίζομαι. Ο πολιτισμός μας, όποιος και αν είναι αυτός, είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της ιστορίας των κοινωνιών μας.
Καιρός για πράξεις αλληλεγγύης. Είναι η λύση στα οικονομικά αδιέξοδα αλλά περισσότερο στα ψυχικά μας προβλήματα από την οικονομική κρίση. Μακάρι η κοινωνία μας να πάρει αυτόν τον δρόμο. Θα ανέβει αυτόματα και ο δείκτης πολιτισμού και ανθρωπιάς, όχι μόνο τώρα, αλλά και στο μέλλον.

Γράφει: Λώλης Κώστας, Διευθυντής Ψυχιατρικής Κλινικής Σισμανογλείου Νοσοκομείου.

Πηγή: Iatronet.gr

Λοιπόν μαλάκες Αγαπητοί συνεπιβάτες στο βαγόνι της ζωής.

Προσωπικά λίγο με νοιάζει πόσοι αυτοκτονούν. Στο φινάλε έχουμε και υπερπληθυσμό, και αφού δεν είμαστε άξιοι να ελέγξουμε την πούτσα μας η να συντηρήσουμε τον πληθυσμό μας δεν μου ακούγεται και τόσο κακή λύση η αυτοκτονία. Αυτό όμως που με απασχολεί πολύ όμως είναι τα αίτια που ώθησαν τα εν λόγω άτομα σε μια τόσο αποτρόπαια αλλά και μερικές φορές άξια σάτιρας πράξη.



World's Worst Suicide Hotline -- powered by Cracked.com



Λίγο συνοπτικά: είμαστε χαμηλά συγκριτικά με τις άλλες χώρες στις αυτοκτονίες. Χάνουμε στο σκορ. (Καλό είναι!) Υποθέτω οτι:
1) είτε υπάρχει μεγάλη αυτοκυριαρχία στον χαρακτήρα μας
2) είτε είμαστε πολύ ζώα για να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας και ζούμε στην κοσμάρα μας.
Η αλήθεια είναι ότι γέρνω προς το δεύτερο... τέλος πάντων.

Όμως:
Το 2010 υπήρχαν διπλάσιες αυτοκτονίες από το 2009 και αύξηση 4% της ανεργίας αυξάνει τις αυτοκτονίες κατά 6%. Δεν ξέρω πόσο έχει αυξηθεί η ανεργία στο διάστημα 2010-2011 (και 2012 οσονούπω) αλλά οι μόνοι που βλέπω να έχουν δουλειά είναι οι υπάλληλοι του ΟΑΕΔ. Να το προσέξουμε λιγάκι αυτό, ε? Τι λέτε? Ενδιαφέρον είναι οτι ενώ οι απόπειρες είναι 3 φορές συχνότερες στις γυναίκες, οι άνδρες επιτυγχάνουν τον θάνατο 3 φορές περισσότερο από αυτές. Οπότε εμείς οι άντρες είμαστε καλοί σε αυτό!


Σοβαρευτείτε. Υπάρχουν αρκετά σοβαρότεροι λόγοι για να αυτοκτονήσει κάποιος (όπως οτι σου χάλασε ο υπολογιστής η σε παράτησε η γκόμενα, ξέρω γω...) αλλά όχι επειδή σταμάτησες να βγάζεις χρήματα. Τα χρήματα δεν είναι πόροι. Βασικά δεν είναι τίποτα, μια ιδέα είναι, το έχω αναλύσει λιγάκι στο Λύση-εις? Βρείτε σοβαρά προβλήματα στην ζωή σας πέραν του status σας. Άκου εκεί "Είναι εύκολα αντιληπτό ότι όσο πιο ψηλά ευρίσκεται κανείς, τόσο μεγαλώνει η επίπτωση από την πτώση.". Μαλακίες. Όλες οι ανθρώπινες ζωές την ίδια αξία έχουν, και αυτή η αξία δεν έχει σχέση με τα χρήματα. Όμως αυτοί που δίνουν περισσότερη αξία στα χρήματα παρά στις ανθρώπινες ζωές, έχουν το θράσος να παραπονιούνται όταν ξεμένουν από χρήματα και δεν έχουν στήριξη από άλλους ανθρώπους? Να πάνε να γαμηθούνε.

Η ζωή δεν είναι μόνο χρήματα παιδάκια, τα χρήματα είναι μια ανθρώπινη "εφευρεση".



Ζήστε, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει, βοηθήστε και κανέναν άνθρωπο άμα μπορείτε, και πάνω απ όλα enjoy the ride!



Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Η μελαγχολία του αναρχικού

Είναι ένα όμορφο πράγμα το να βρίσκεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση όπου σε αφήνει ήσυχο ένα κράτος που θεωρείς τρελό, και δολοφονικό. Η στιγμή της προσωπικής χειραφέτησης όπου κάποιος δεν συμβάλλει πλέον άμεσα μέσω της φορολογίας του εισοδήματος, (ανεργία) είναι πανέμορφη. 

Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο, είναι οι ήσυχες και ήρεμες στιγμές, όπου είμαστε σε θέση να ενεργούμε παράλληλα με τις πεποιθήσεις μας.
 
Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να πούμε ευγενικά στο άλλο άτομο:  

"Ειλικρινά λυπάμαι για την παρεξήγηση, αλλά δεν μπορώ να ακολουθήσω αυτούς τους κανόνες. Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος.".
 

Είμαστε τυχεροί στο δυτικό κόσμο, στο ότι μπορούμε να εκφράσουμε όποιες ιδέες θέλουμε, και επίσης να υποφέρουμε από τις συνέπειες - επειδή σε ορισμένες περιπτώσεις, το μόνο μέρος για ένα τίμιο άτομο σε αυτήν την κοινωνία της βαρβαρότητας, είναι η φυλακή.
 

Ποτέ μην τους αφήσεις να σε πείσουν ότι το παράδειγμα "τους" είναι το "σωστό"  
- αυτό είναι κάτι που το συνθέτει ο καθένας στην πορεία.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που άλλοι άνθρωποι μπορεί να ζητήσουν από μένα, αλλά αν αυτό το κάτι είναι στο κεφάλι μου παράνομο, ή ξεπερασμένο, θα πω όχι - η ζωή μου είναι δική μου - μπορεί να στραφείτε με σωματικά ή ψυχολογικά βίαιες πράξεις εναντίον μου, αλλά θα παραμείνω σταθερός στις πεποιθήσεις μου - είμαι αυτό που είμαι, το ίδιο και εσείς - μην μου επιβάλλεστε, και να μην επιβάλλεστε σε άλλους.

Σε έναν κόσμο όπου οι καλοί άνθρωποι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά και οι γυναίκες είναι συχνά θύματα βιασμού και καταπίεσης, αγωνιζόμαστε για έναν καλό αγώνα, αυτόν της αποδοκιμασίας, αυτόν της άμεσης δράσης.

Στο χρόνο που σας πήρε να διαβάσετε αυτό το κείμενο 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τη φτώχεια και από ασθένειες σχετικές με την πείνα.
 

Η Αστυνομία της Αγάπης καλεί για μια πιο αργή ζωή, και μια επιστροφή στη φύση.
Μόνο σε μια κοινωνία ίσων, χωρίς ηγέτες και καμία ιεραρχία, είναι δυνατόν να υπάρξει η αληθινή αγάπη.

Η Αναρχία είναι Αγάπη

Το κομμάτι στο βίντεο που ακολουθεί είναι η διασκευή του "Asleep" των The Smiths απο την Emily Browning, επιβραδυνόμενο κατά 21%, είναι η ίδια αναλογία μεταξύ του οξυγόνου σε σχέση με τα άλλα αέρια που αναπνέουμε.



Τα λόγια είναι από την περιγραφή του ίδιου βίντεο, (εκτός απο ένα κομμάτι που παρέλειψα επίτηδες) και υποθέτω είναι πνευματική ιδιοκτησία του Charlie Veitch, ενός ατόμου που εκτιμώ απεριόριστα και με έχει επηρεάσει πολύ. Η Αστυνομία της Αγάπης (γνωστή και ως Love Police) είναι επίσης ιδέα του.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

"Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι"

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ. Κ. η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια?

Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιείνης. Όταν για παράδειγμα ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.

Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε για παράδειγμα να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών.

Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι τα ψαράκια θα έπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θα έπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωιστικές και μαρξιστικές διαθέσεις, κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες, τα άλλα τα ψαράκια θα έπρεπε να τα αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους, για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν τα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια θα τους έλεγαν, είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε όλότελα διαφορετικές γλώσσς, γι’ αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα τ’ άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ’ άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι από ‘να παράσημο από φύκι και θα του έδιναν τον τίτλο του ήρωα.

Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαν και τη δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας, όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιο όμορφες σκέψεις στο στόμα των καρχαριών. Δε θα έλειπε βέβαια και η θρησκεία, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασσκε ότι τα ψάρια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή.

Εξάλλου, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ’ αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες, γιατί έτσι εκείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα πιο μεγάλες μπουκιές. Και τα πιο μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν για την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα…

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Μερικά λόγια του Jaque Fresco περι ελευθερης βούλησης

Σε περίπτωση που δεν ξέρει κάποιος ποιος είναι ο Jacque Fresco, είναι πολλά πράγματα. Ενδιαφέρον τυπάκι. Κοντεύει 96 χρονών, και ανάμεσα στα άλλα είναι αυτοδίδακτος δομικός σχεδιαστής, φιλόσοφος της επιστήμης, concept artist, εκπαιδευτικός και μελλοντολόγος (με τον όρο futurist, δεν ρίχνει ταρώ το άτομο) Τα ενδιαφέροντά του καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών κλάδων μεταξύ των οποίων αρκετους στη φιλοσοφία, την επιστήμη, και την μηχανική. Επίσης γράφει και δίνει διαλέξεις περι διαφόρων θεμάτων, ανάμεσα τους έχει θέματα όπως ο ολιστικός σχεδιασμός βιώσιμων πόλεων, την ενεργειακή απόδοση, την διαχείρηση των φυσικών πόρων, την αυτοματοποιημένα τεχνολογία, την προηγμένη αυτοματοποίηση, και το ρόλο της επιστήμης στην κοινωνία. Με την συνάδελφό του, Roxanne Meadows, είναι ο ιδρυτής και διευθυντής ενός οργανισμού είναι γνωστή ως το Venus Project. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι οτι πρόκειται για έναν άνθρωπο που ξέρει πάνω κάτω πως δουλεύουν τα πράγματα.




Είχε δώσει το λοιπόν μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη περί ελεύθερης βούλησης. Επειδή δεν υπάρχει ανάλογη μετάφραση στα Ελληνικά θα προσπαθήσω να την αποδώσω όσο πιο σωστά μπορώ ως προς το νόημα της: 


Πρόκειται να μιλήσω για ένα πολύ δύσκολο θέμα. Λέγεται "ελευθερη βούληση". Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν οτι έχουν ελεύθερη βούληση. Παράξενο πράγμα... Στον μηχανικό κόσμο όταν λέμε "η μηχανή έσβησε" ...οι μηχανές δεν σβήνουν από μόνες τους. Είτε κάτι λείπει είτε κάτι δεν πάει καλά με το κύκλωμα. Ακόμα και οι μηχανικοί αυτοκινήτων αναζητούν τους παράγοντες που αλλάζουν την συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Είτε τα ελαστικά δεν είναι εξίσου φουσκωμένα, ξέρετε, τα ψάχνουν αυτά, αν το αυτοκίνητο στρέφει προς τα δεξιά η τα αριστερά. Μερικές φορές η πίεση του ελαστικού δεν είναι καν στο αυτοκίνητο σας. Μερικές φορές η μηχανή του γκαζόν δεν κόβει το γρασίδι. (Αυτό γίνεται επειδή) Οι λεπίδες δεν είναι αρκετά κοφτερές η το RPM δεν είναι αρκετά υψηλό, η ταχύτητα περιστροφής. Οπότε ψάχνουμε πάντα για εκδηλώσεις που είναι υπευθυνες για την συμπεριφορά του συνόλου των μηχανικών συστημάτων. Στην πραγματικότητα, αν κατασκευάζατε ένα φτερό για ανεμιστήρα και δεν είχε καθόλου κλίση θα γύρναγε, αλλα δεν θα φύσαγε αέρα. Οπότε η κλίση είναι υπευθυνη για την ροή του αέρα. Και φυσικά η κλίση μετακινεί τον αέρα αντι να φυσάει τον άνεμο. Οπότε όλοι ψάχνουμε... ακόμα και μια ανεμογεννήτρια ενεργοποιείται απο την κλίση αλλα ο άνεμος πρέπει να δράσει πάνω της για να το κάνει αυτό. Τώρα, η υγρασία ανεβαίνει απο την γη. Λέμε οτι η υγρασία αυξήθηκε. Στην πραγματικότητα ο ήλιος την εξατμίζει. Ο ήλιος σηκώνει αυτές τις μικρές σταγόνες μέσω της θέρμανσης τους και τις κουνάει πάνω και πίσω και σηκώνονται. Για την ακρίβεια προκαλούνται να υψωθούν απο τον ήλιο που ενεργεί στις σταγόνες του νερού. Εμείς εξμοιώνουμε τα πάντα στην φύση. Ποτε δεν βλέπουμε πραγματικα... καλά μερικοί απο μας το κάνουν. Λέμε "το δέντρο έπεσε κάτω". (Λες και το κάνει απο μόνο του) Το δέντρο δεν πέφτει εκτός κι αν τα κλαδιά του αναπτυχθούν και αλλάξει το κέντρο βάρους του δέντρου ώστε να μην μπορεί πλέον... ωστε οι ρίζες να μην κρατάνε αρκετή επιφάνεια ωστε να κρατήσουν το δέντρο όρθιο. Έτσι ο αέρας που δρα πάνω στο δέντρο το κάνει να πέσει στο έδαφος. Δεν είναι μόνο ο άνεμος, είναι η βαρύτητα και η ασυμμετρία της ισορροπίας που το προκαλεί αυτό. 

Αλλα τα ανθρώπινα όντα αισθάνονται οτι οι ίδιοι έχουν ελεύθερη βούληση. Κάνουν τις επιλογές. Ελεύθερη επιλογή σημαίνει οτι όλες οι επιλογές γίνονται χωρίς αιτία. Αν είναι κάτι που προκαλείται απο κάτι άλλο, αυτό δεν είναι ελεύθερη βούληση. Με άλλα λόγια, η πείνα, όταν πεινάτε ο οργανισμός έχει χρησημοποιήσει πολλή ενέργεια και έτσι έχετε διαφορετικά συναισθήματα. Έχετε δίψα, έχετε πείνα. Είναι η δίψα που τείνει να σας κάνει να θέλετε ένα ποτήρι νερό. Αν δεν είχατε την αίσθηση της δίψας θα στεγνώνατε, θα πεθαίνατε. Εαν δεν είχατε αυτόν τον αισθητήρα. Εαν μια μύγα προσγειωθεί πάνω σας, εαν δεν αισθανόσασταν την φαγούρα θα σας τσίμπαγε συνεχώς, το ίδιο και μια μέλισσα. Αλλα το γεγονός του οτι έχετε αισθητήρες, εννοώντας μηχανισμούς που ανταποκρίνονται σας κάνει να αντιληφθείτε και να διώξετε την μύγα. Έτσι, όλα τα πράγματα στην φύση υπόκεινται σε φυσική δύναμη συμπεριλαμβανομένης και της τροχιάς του φεγγαριού γύρω απο την Γή, υπάρχει 'ενα πεδίο βαρύτητας που κρατά το φεγγάρι σε τροχιά. Το ίδιο συμβαίνει με την Γη. Το ίδιο συμβαίνει με την περιστροφή της Γης. Γίνεται με φυσική δύναμη. Υπάρχει κάτι στην φύση που το κάνει αυτό. Ένας μαγνήτης στην πραγματικότητα δεν ελκύει άλλα υλικά αλλα υπάρχει κάποιος μηχανισμός μέσα στον μαγνήτη που δρα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Με άλλα λόγια, βρήκαν χρόνια πρίν οτι αν κρεμάσετε μια μπάλα με ένα κορδόνι και είστε στην άκρη ενός γκρεμού, η μπάλα κινείται προς τον γκρεμό. Η μάζα φένεται να ελκύει μάζα, ορισμένα είδη μάζας. Έτσι αν κρεμάσετε μια μπάλα μπροστά σε έναν βράχο κινείται λιγάκι προς τον βράχο. Τώρα το τι είναι αυτός ο μηχανισμός... μπορώ να μπω σε θεωρίες σχετικά με αυτό αλλα δεν θέλω να το κάνω τώρα γιατι δεν θα εξυπηρετήσουν κανέναν χρήσιμο σκοπό. Αν ένα αεροπλάνο είναι έτοιμο να απογειωθεί και υπάρχει ένα συγγεκριμμένο γύσιμα του ανέμου αυτό θα απογειωθεί γρηγορότερα. Και αν είναι έτοιμο να προσγειωθεί και ο αέρας πηγαίνει με την ταχύτητα του αεροπλάνου το αεροπλάνο θα πέσει στο έδαφος. Χρειάζεται αέρα να το φυσάει για να το υποστηρίξει. Επίσης, ο άνθρωπος δεν βλέπει με τα μάτια του. Χρειάζεται φως. Αν ένας άνθρωπος πει: "Τουλάχιστον μπορώ να δω." αν τον πάτε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και του πείτε να δει δεν μπορεί, εκτός κι αν υπάρχει φως. Έτσι, δεν βλέπει με τα μάτια του. Βλέπει με έναν συνδυασμό του αμφιβληστροειδούς, του εγκεφάλου, των ματιών και του φωτός και πολλούς άλλους παράγοντες που εγώ δεν χρειάζεται να υπεισέλθω. Εάν όλα τα πράγματα κάνουν τις δέουσες ενέργειες τους απο την φύση... Εάν ένας σκώρος έχει την τάση να πετάξει προς το φως, ο σκώρος έχει αυτό που λέμε μια κεραία. Πρόκειται για έναν αισθητήρα θερμότητας, και όταν πηγαίνει κοντά στην φλόγα ο αισθητήρας του επιτρέπει να γνωρίζει, και του δίνει μια αντίδραση ωστε να φύγει μακρυά απο την φλόγα. Έτσι ένα έντομο χωρίς κεραία θα πετούσε στην φωτιά. Είναι η κεραία που το ανάγκασε να υποχωρήσει. Εάν βάλετε αισθητήρες σε ένα μηχάνημα και μπορέσει να νιώσει το περιβάλλον, θα μπορέσει και να αντιδράσει με αυτό. (π.χ. αισθητήρες καπνού) Χωρίς αισθητήρες, ένα τυφλό άτομο χρειάζεται ένα μπαστούνι για να δει αν υπάρχουν αντικείμενα μπροστά του επειδή δεν έχει οπτικούς αισθητήρες. Λένε οτι "σκόνταψε πάνω στο αντικείμενο". Όχι, δεν είχε αισθητήρες να του πούν πως υπήρχε ένα αντικείμενο στο πάτωμα που δεν μπορούσε να αισθανθεί. Έτσι εαν ένας γιατρός ξέρει οτι έχετε αισθανθεί βλάβη στους αισθητήρες συστήνει γυαλιά η χειρουργική επέμβαση ματιών η αποκατάσταση ζημιών του αμφιβληστροειδούς η ακουστικά βαρηκοΐας. Εάν χάσετε την ακοή σας δεν θα μπορέσετε να ακούσετε ένα φορτηγό να έρχεται στον δρόμο, θα κάνατε ένα βήμα μπροστά. Εαν μπορείτε να ακούσετε, τουλάχιστον έχετε και άλλον έναν αισθητήρα που σας λέει οτι υπάρχει ένα όχημα που έρχεται. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι που είναι κουφοί έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να χτυπηθούν απο ένα αυτοκίνητο, όχι επειδή είναι κουφοί αλλά επειδή δεν μπορούν να αισθανθούν το αυτοκίνητο να έρχεται απο τον δρόμο. Συνήθιζαν να λένε παλιά για τις έξι αισθήσεις, λες και έχουμε έξι. Έχουμε μια εσωτερική αίσθηση του πόσο πλήρεις είμαστε, έχουμε την αίσθηση του πόνου στο βάθος του σώματος μας, έχουμε την αίσθηση της φαγούρας, την αίσθηση του καψίματος... Έχετε πολλές διαφορετικές αισθήσεις, όχι έξι. Μπορείτε να πείτε, "Έχω έξι αισθήσεις για τις οποίες γνωρίζω.", αλλά δεν μπορείτε να πείτε "Έχω έξι αισθήσεις." Έχετε την αίσθηση της πληρότητας, μερικές φορές την αίσθηση της κούρασης, περι της οποίας δεν μιλούν πλέον. Έτσι λοιπόν μην προσπαθήσετε να τις αξιολογήσετε αριθμητικά... εκτός βέβαια και αν κάνετε μια μελέτη με οτιδήποτε αντιδράτε, και πείτε: "Αυτή είναι μια λίστα με όλα όσα βρήκα οτι μπορεί να αντιδράσει ο άνθρωπος." Μερικοί άνθρωποι, κάποιοι, πολύ λίγοι μπορούν να αισθανθούν μαγνητικά πεδία. Μερικά πουλιά δεν μπορούν, εάν συνδέσετε ένα μαγνήτη στα κεφάλια τους χάνουν την αίσθηση της κατεύθυνσης. Το ίδιο με τα ψάρια, τα ψάρια έχουν πολλές αισθήσεις που εμείς δεν έχουμε. Δεν μιλώ για (αισθήσεις σαν) το καλό, κακό σωστό η λάθος. Απλά μιλώ για αυτά με τα οποία αντιδρούν! Έτσι αν ένα φως γίνεται ολοένα και λαμπρότερο τα βλέφαρα σας θα κατέβουν. Και εάν γίνει πολύ φωτεινό, θα βάλετε το χέρι σας μπροστά ώστε να μειώσετε το φως. Θα πει κάποιος, "Έβαλα το χέρι μου μπροστά για να μειώσω το φως." Αλλά ακόμα κι αν δεν μπορούσε να μιλήσει, πάλι θα το έκανε. Καταλαβαίνετε τι εννοώ? Δεν χρειάζεται να μπορείς να μιλήσεις.


Και έτσι οι άνθρωποι νομίζουν οτι επιλέγουν τα πράγματα. Οι αποδείξεις του οτι δεν επιλέγουν τα πράγματα είναι πολλές, αλλα θα σας δώσω μερικές. Αν είχατε ανατραφεί σε μια φυλή που δείχνει πολύ διαφορετική απο οτι εμείς μοιάζουμε, θα ερωτευόσασταν με αυτήν την μορφολογία. Για αυτό και λέω οτι δεν υπάρχει αυτό που λέμε ομορφιά, είναι ένα πράγμα υπο προϋποθέσεις. Για αυτόν τον λόγο σου αρέσουν π.χ. κορίτσια που είναι ξανθές η κοκκινομάλλες, ανάλογα με τα βιβλία, τις ταινίες και τα άτομα που έχετε γνωστά. Έτσι, δεν ξέρουμε πάντα τι είναι αυτό το πράγμα που μας κάνει να φαίνεται οτι επιλέξαμε. Αλλα αν είχατε συναντήσει ένα άτομο με κίτρινα σημάδια στο πρόσωπο του, και πάντοτε σας χτυπούσε, κάθε φορά που συναντάτε ένα άτομο με κίτρινα σημάδια στον δρόμο θα αλλάζετε πεζοδρόμιο, και θα λέγατε οτι "Αποφευγω τα άτομα με τα κίτρινα σημάδια.". Όχι, αυτό ονομάζεται εξαρτημένο αντανακλαστικό. Έχετε πλέον την κατάσταση να αντιδράτε σε άτομα με κίτρινα σημάδια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει οτι κάθε άτομο με κίτρινα σημάδια θα σας χτυπήσει. Προβάλλουμε τις ιδέες μας, και ίσως κάποιες απο αυτές τις προβολές είναι χρήσιμες για την επιβίωση μας. Έτσι αν φάτε ένα συγγεκριμένο είδος χόρταριού και έχετε πόνο στην κοιλιά, την επόμενη φορά που θα δείτε αυτό το σχέδιο θα πείτε σε κάποιον άλλον "Μην το φας αυτό." επειδή όλες οι λήψεις αποφάσεων γίνονται μέσω της εμπειρίας. Έτσι εαν ακουμπήσετε πολλές δηλητηριώδεις βελανιδιές θα βγάλετε φουσκάλες στο χέρι σας, και εαν δεν ξέρετε τι είναι αυτό που ακουμπήσατε καλύτερα να αρχίσετε να κάνετε μια καταγραφή με το να αγγίζετε πράγματα και να κοιτάτε το χέρι σας αργότερα όταν θα έχετε κάποια αντίδραση. Το σύστημα λήψης αποφάσεως σας (θα) επηρεάζεται απο το εξάνθημα που παίρνετε. Αν συναντήσετε μια κοκκινομάλλα και είναι πολύ ευέξαπτη και συναντήσετε και μια δευτερη κοκκινομάλλα και είναι και αυτή πολύ ευέξαπτη, μπορείτε να πείτε στους φίλους σας "Μείνετε μακρυά απο κοκκινομάλλες! Είναι ευέξαπτες." Όχι, αυτή είναι η αντίδραση σας σε συγκεκριμένες κοκκινομάλλες. Αν συναντήσετε ένα gay άτομο, και αυτό πάει να σας ακουμπήσει και του σπρώξετε το χέρι και πείτε: "Τι στο καλό τρέχει με αυτό το άτομο?" Απλώς έχει ρυθμιστεί με διαφορετικό τρόπο απο ότι εσείς. Δεν είναι οτι είναι κακό, κανένας δεν είναι κακός. 

Για αυτόν τον λόγο η κοινωνία δεν πιστεύει στην ελεύθερη βούληση. Λένε "Μην κλέψεις." Όταν το παιδί κλέβει του βαράτε το χέρι, εάν βέβαια το πιάσετε να κλέβει. Εάν δεν το πιάσετε όμως μπορεί να ξεφύγει. Οπότε λέτε στα παιδια... τους δίνετε μια αίσθηση ηθικής, μια αίσθηση συμπεριφοράς είτε μέσω χτυπήματος (στα παιδιά) είτε μέσω τραβήγματος ενός σκύλου. Όλα τα σκυλιά θα προσπαθήσουν να κάνουν ότι θέλουν να κάνουν, οπότε τους συνδέετε ένα λουρί. Όταν πάει να κάνει τα δικά του το τραβάτε, οπότε πάντα πρέπει να σας υπακούει. Αλλα εάν αφήσετε έναν σκύλο ελεύθερο, αυτό θα αναλάβει τις πράξεις του. Ένας σκύλος πάντα θα προσπαθήσει να σας κάνει να κάνετε πράγματα που ικανοποιούν το ίδιο, εκτός και αν κυριαρχείτε στο σκυλί. Το ίδιο με τους ανθρώπους. Εάν ένας τύπος πει σε έναν μικρότερο τύπο: "Πήγαινε φέρε μου ένα ποτήρι νερό." και ο μικρός δεν το κάνει, και ο άλλος τον σφαλιαρίσει, την επόμενη φορά που θα πει "Πήγαινε φέρε μου ένα ποτήρι νερό." ο μικρός θα πάει. Αλλα εάν ο μικρός ήταν μεγαλύτερος θα τον πιάσει και θα τον πετάξει κάτω στο πάτωμα. Τότε ο άλλος θα πεί: "Πάω να φέρω μόνος μου το νερό μου." Έχει να κάνει με την εκάστοτε κατάσταση. Η ελεύθερη βούληση είναι μια αλαζονία απο την πλευρά των ανθρώπων. Είναι η παραδοχή οτι είναι το μόνο αντικείμενο στον κόσμο που δεν αντιδρά σε ορισμένα ερεθίσματα. Όλες οι αποφάσεις σας βασίζονται σε ότι αντίδραση είχατε. 

Εαν σας αρέσει μια μικρή κοπέλα, (στις μέρες μας) την παντρεύεστε. Παλαιότερα απλώς μένατε στο ίδιο σπίτι, αλλα αυτό ήταν κατι πολύ δύσκολο για να το διαχειρισθείτε. Έτσι είναι, μια ομάδα ανθρώπων δεν μπορούσε να διαχειρισθεί μια άλλη ομάδα ανθρώπων εκτός και αν γίνει μια σειρά απο νόμους, και είπανε: "Εσύ, μην παίρνεις τίποτα απο την καλύβα του δίπλα, και εσύ δίπλα μην παίρνεις τίποτα απο την καλύβα του πρώτου." (ου κλέψεις?) Έπρεπε να εφευρουν κάποιου είδους δομή ωστε να κρατήσουν την κοινωνία σε λειτουργία. Με άλλα λόγια, αν όλοι παίρναν τα πράγματα απο την ξύλινη καλύβα σας, και εσείς πηγαίνατε για κυνήγι και βγάζατε 5 κουνέλια και εγώ σας έπαιρνα τα 4 η φυλή δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Οπότε η ηθική είναι η φυσική συνέχεια της ανικανότητας στην διαχείρηση των συστημάτων. Το καταλαβαίνετε αυτό? Όλοι οι ηθικοί νόμοι προκύπτουν επειδή χρειάζόμαστε να έχουμε... ιδιαίτερα εάν έχουμε παραπάνω απο τέσσερα άτομα να μένουν μαζί χρειάζεται να κάνουμε νόμους. Νόμους σαν: "Μην παίρνετε το τόξο και τα βέλη του, δικά του είναι, αυτός τα έφτιαξε." Μπορούμε να τους αποδώσουμε όλα τα είδη των λέξεων, είναι λάθος, είναι κακό... Αλλά εάν ένας άντρας δεν έχει τόξο και βέλη η ένα ακόντιο και τον πλησιάζει ένα λιοντάρι, και το δικό σας ακόντιο είναι κοντά, θα το δανειστεί. Δεν το κλέβει. Το δανείζεται και το ρίχνει στο λιοντάρι γιατι αυτό είναι το μόνο πράγμα που ξέρει οτι θα κρατήσει το λιοντάρι μακρυά. Θα πει: "Αποφάσισα να πάρω το ακόντιο σου αν και ξέρω οτι είναι δικό σου αλλά δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσα να κάνω εκείνη την στιγμή." Έτσι ο δικαστής μπορεί να είναι επιεικής. Ένας επιεικής δικαστής είναι μια δικαστής με ευρύτερη εμπειρία. Ο δικαστής έχει ανατραφεί στο να πιστευει στο καλό, καλό, σωστό, λάθος, μαυρο και άσπρο. Οι αποφάσεις του είναι άκαμπτες σαν την κόλαση. Αλλα αν πάει σε μια άλλη χώρα που έχει ένα διαφορετικό σύνολο αξιών και μάθει να ζει εκεί θα μπορεί να καταλάβει όταν του πείτε: "Διαφορετικοί πολιτισμοί επιβάλλουν διαφορετικές αξίες στους ανθρώπους." Δεν θα νοιαζόντουσαν αν ήταν να πάρετε ένα σταφύλι απο την δικιά σας συλλογή με σταφύλια εαν είχατε πολλά σταφύλια στο τραπέζι. Αλλα εαν έχετε μόνο ένα σταφύλι ο νόμος γίνεται σοβαρός. Όταν υπάρχει έλλειψη υπάρχουν περισσότεροι νόμοι. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό? Όσο σπανιότερο το αντικείμενο, τόσο πιο πολλοί οι νόμοι. Τώρα, εάν ένας άνθρωπος είναι ΑΜΕΑ, έχει έλλειψη. Οπότε κοιτά εσένα, που μπορείς να περπατήσεις πάνω-κάτω και να κάνεις άλματα. Σε ζηλεύει επειδή έχεις ένα ευρύτερο φάσμα συμπεριφοράς. Αλλα εαν θα μπορούσε να του δωθεί μια ευκαιρία στο ίδιο φάσμα συμπεριφοράς δεν θα σε ζηλεύει πλέον. Οπότε η ζήλια μερικές φορές είναι ένα υποπροϊόν της συμπεριφοράς, που δεν μπορείτε να εκτελέσετε. Με καταλαβαίνετε?

Τον καταλαβαίνει κανένας άραγε?



Πηγή: Jacque Fresco-Free Will (2010-11-02)

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Φυσική ανθρώπινη αλληλεγγύη...

 Ένα όμορφο και ζεστό απόγευμα του Ιούλη κατηφόρισα από την πόλη προς το χωριό για να πάω να πάρω από την γιαγιά μου δίαφορα όπως συνήθιζε να τα ονομάζει η ίδια για να τα φέρω πίσω στο σπίτι μου στην πόλη. Καλούδια όπως ντομάτες, πατάτες, χόρτα, ψωμί, πιπεριές και πολλά άλλα ζαρζαβατικά. Αυτή την εικόνα, δηλαδή το φόρτωμα των διάφορων προϊόντων από το χωριό για εφόδια στην πόλη την θυμάμαι από όταν ήμουν πιτσιρικάς, πέντε – έξι χρονών, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Φτάνοντας λοιπόν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, ανεβαίνοντας την παλιά σκάλα έφτασαν στην μύτη μου οι πρώτες μυρωδιές από την κουζίνα. Η γιαγιά είχε απλώσει φύλο και έφτιαχνε χορτόπιτα! Ήθελες δεν ήθελες, πείναγες δεν πείναγες, δεν υπήρχε περίπτωση να μην φάς έστω και λίγο, έστω ένα κομμάτι όταν θα την έβγαζε από τον φούρνο. Καθησμένος λοιπόν στην κουζίνα και συζητώντας για διάφορα θέματα με την γιαγιά και τον παππού, παρατήρησα πάνω στον πάγκο τρία μεγάλα καφάσια γεμάτα κατακκόκινες ντομάτες, πιο δίπλα δύο σακούλες μελιτζάνες, παραδίπλα άλλες δύο γεμάτες πράσινες πιπεριές. Ρωτάω λοιπόν την γιαγιά που τα βρήκε όλα αυτά και με ένα απλό ύφος, μου έδωσε μια απάντηση που αργότερα την σκεφτόμουνα για ώρες. «Ο κυρ Γιώργης παιδί μου, μου τα έφερε χτες πριν πάει στην λαχαναγορά, και εγώ του έδωσα λίγα πορτοκάλια και μερικά φασόλια που μάζεψα από το χωράφι» . Λίγη ώρα μετά, η χορτόπιτα είχε βγεί από τον φούρνο ξεροψημένη και λαχταριστή. Την μισή την έβαλε σε ένα μπολ και μου είπε να την πάω σε μια θεία δύο σπίτια δίπλα από το δικό μας. Φτάνοντας στον προορισμό μου με το μπολ στο χέρι η θεία Ειρήνη μου άνοιξε την πόρτα με ένα πλατύ χαμόγελο, με αγκάλιασε και με φίλησε σταυρωτά αφού είχε να με δεί καιρό. Της έδωσα την χορτόπιτα και πριν φύγω μου λέει « στάσου καμάρι μου δώσε και αυτό της γιαγίας σου». Έκπληκτος πήρα ένα μικρό καλάθι με μια ντουζίνα ολόφρεσκα αυγά. Γύρισα σπίτι, έδωσα τα αυγά στην γιαγιά και σιγά σιγά άρχισα να φορτώνω το αμάξι για να γυρίσω στην πόλη. Το γέμισα ασφυκτηκά, ντομάτες, πατάτες, χόρτα, αυγά, ψωμί, λάδι, ελιές, πορτοκάλια, τυρί και ό,τι άλλο περνάει από το νου σου. Στο δρόμο για τον γυρισμό σκεφτόμουν ακατάπαυστα, σκεφτόμουν την γιαγιά, τον παππού μου, τον κυρ Γιώργο, τη θεια Ειρήνη και την κάθε θεια Ειρήνη σε κάθε γειτονιά στο χωριό, σε κάθε χωριό. Οι περισσότεροι ίσως να μην έβγαλαν καν το δημοτικό, λίγοι από αυτούς ξέρουν γράμματα και βάζω στοίχημα ότι αν τους ρώταγες τι σημαίνει η έννοια αλληλεγγύη θα σε κοίταζαν όπως η αγελάδα το τρένο. Όμως χωρίς να το ξέρουν ζούσαν καθημερινά με αυτό τον τρόπο, ΖΟΥΣΑΝ με κεφαλαία γράμματα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον… Κοντεύουμε σχεδόν δύο ολόκληρους μήνες στις πλατείες. Καθησμένοι υπομονετικά μάθαμε να μιλάμε ο ένας με τον άλλον, μάθαμε να ακούμε ο ένας τα προβλήματα του άλλου, μάθαμε ακόμα και να σεβόμαστε την άποψη του άλλου ακόμα και αν αυτή δεν μας αρέσει. Ένας κόσμος πληγωμένος για ακόμα μια φορά, αυτή την φορά όχι από πόλεμο με όπλα και στρατούς, αλλά από έναν πόλεμο πιο επικήνδυνο, πιο ύπουλο, τον πόλεμο της διαφθοράς, της προπαγάνδας , τον πόλεμο ενός ξοφλιμένου οικονομικού συστήματος το οποίο έφτασε στο τέλος του. Και όταν το θεριό κοντεύει να πεθάνει, τότε γίνεται πιο άγριο. Ακούσαμε στην πλατεία πολλούς οικονομολόγους, αναλυτές, διάφορους ειδηκευόμενους στο θέμα της οικονομίας και της πολιτικής. Πολλοί από αυτούς ανέλυσαν πώς η Άμεση Δημοκρατία μπορεί να εφαρμοστεί , με την αξιοποίηση των πόρων της γης και την ανταλλακτική οικονομία. Ακούσαμε από πολλούς στις πλατείες ότι πρέπει να μάθουμε να είμαστε αλληλέγγυοι, με τον μετανάστη, τον άστεγο, τον τοξικομανή, με εσένα, εμένα, με όλους όλοι, όχι μόνο με αυτούς που νιώθουν στο περιθώριο. Μετά την παραπάνω ιστορία έφτασα στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μάθουν να είναι αλληλέγγυοι. Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως αλληλέγγυοι, είτε είναι αριστεροί, έιτε είναι δεξιοί, είτε είναι κομουνιστές, έιτε ολυμπιακοί, παναθηναϊκοί, μαύροι, άσπροι και ότι άλλο θέλεις βάλε. Όλα αυτά είναι οι ταμπέλες που μας χώρισαν τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως οι άλλοι λαοί στον κόσμο να μην το έχουν σε τέτοιο βαθό όσο οι έλληνες, ίσως κάποιοι λαοί να το έχουν παραπάνω από τους έλληνες, αυτό όμως που πιστεύω από τα βάθη της καρδιάς μου είναι ότι αυτός ο λαός που πέρασε πολέμους όλων των ειδών, πέρασε φτώχεια και έφτασε πολλές φορές στα όρια του, αυτός ο λαός δεν θα πεινάσει ποτέ ξανά. Η αστικοποίηση, ο κομματικός (και μη) οπαδισμός και τα λεφτά έκαναν τον κόσμο να ζει σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομπότ. Η ζωή όμως είναι εκεί έξω, στην φύση, κοντά στην μάνα γη.. Σαν κλείσημο λοιπόν ήθελα να πω για άλλη μια φορά, ότι αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, κοίτα αυτό που σε ενώνει με τον διπλανό σου, όχι αυτό που σε χωρίζει, έτσι κατακτάς την ζωή, καταλαβαίνεις το νοημά της. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΣΕΒΑΣΜΟΣ – ΕΙΡΗΝΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Ι.Λ.Α. ΙΙΙ
όπως βρέθηκε στην σελίδα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!!! στο facebook.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Λύση-εις?

Καλά για να βρούμε λύση πρέπει να καταλάβουμε και ποιο είναι το πρόβλημα. Αν υπάρχει. Έχει αναφερθεί με πολλούς τρόπους σε πολλές σελίδες, πως το πρόβλημα είναι οικονομικό. Το ξέρουμε αυτό. Το είπαμε. Το μάθαμε, το καταλάβαμε και το εμπεδώσαμε. Βγαίνει της κάθε καρυδιάς καρύδι και μιλάνε περί οικονομίας και όλοι έχουνε βρει το ημίμετρο τους για να σωθούμε από την κρίση.



1)     Μία σχετικά γνωστή τρολλιά-άποψη λέει: "αγοράζετε μόνο ελληνικά προϊόντα για να στηρίξετε την ελληνική οικονομία"
και ακούγεται σωστό με ένα πρώτο άκουσμα.
Όμως όχι φίλε μου, έτσι στηρίζεις τις ελληνικές επιχειρήσεις. Είναι αυτοί που θα επενδύσουν όπου τους βολεύει, είτε είναι Ελλάδα είτε πιο έξω. Αυτό που ευελπιστεί όποιος λέει κάτι τέτοιο είναι τα χρήματα που είναι στην Ελλάδα να μείνουν στην Ελλάδα μέσω της ανακύκλωσης του χρήματος και μακροπρόθεσμα να πάρουμε λευτά απο τις άλλες χώρες μέσω π.χ. τουρισμού ωστε να έχουμε να ξεπληρώσουμε κάποια στιγμή το χρέος μπλα μπλα μπλα... Ξεχνάμε όμως κάπου εδω κάτι πάρα πλύ σημαντικό. Οι επιχειρήσεις δεν ενδιαφέρονται για μας. Δεν ενδιαφέρονται και δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ λόγω της φύσης τους, κι ας είναι φτιαγμένες απο ανθρώπους.

εμπρός καλή μου wikipedia...

Επιχείρηση: Ορισμός

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Και τι έγινε?

Τι σκατά έχουν πάθει όλοι με την Ελλάδα γαμώτο τώρα τελευταία? Όλο ακούγονται φράσεις του τύπου:

"Να σώσουμε την Ελλάδα" 
"Για το καλό της Ελλάδας" 
"Τι θα γίνει με την Ελλάδα"
"Πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση"


Γαμώτο σκατά έχετε όλοι στο κεφάλι σας? Η ελλάδα δεν χρειάζεται κανενός είδους σώσιμο. Η λατρεμένη μας "ελλάδα" είναι ένα μεγάλο κομμάτι χώμα. όπως και κάθε άλλη χώρα άλλωστε. Η ελλάδα είναι το μέρος που ζούμε (προς το παρόν τουλάχιστον), είναι η τοποθεσία που έχει οριοθετηθεί με την ονομασία ελλάδα μέσω των συνόρων. Η ελλάδα και η κάθε άλλη χώρα δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Πρόβλημα υπάρχει βεβαίως, αλλά δεν είναι θέμα της Ελλάδος. το πρόβλημα το έχουν οι ίδιοι οι Έλληνες. Προσοχή, όχι όλα τα έμβια όντα που ζουν στην γεωγραφική περιοχή Ελλάδα, μόνο το είδος μας, οι άνθρωποι που υπάρχουν αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα. Αυτοί έχουν το πρόβλημα. Αυτονόητο ίσως (?), αλλά αξίζει να αναφερθεί.

Κι εγώ θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου - μεγάλη η χάρη του - και θα πω, "Και τι έγινε?" Θα αποδείξω απλά και ωμά οτι η Ελλάδα δεν έχει κανένα πρόβλημα. Τι θα γίνει αν φύγουν όλοι απο την Ελλάδα? Ας κάνουν ότι θέλουν, ας σκοτωθούν, ας αλληλοφαγωθούν ας πάρουν πούλο απο εδω πέρα. Δεν εννοώ όλοι οι μετανάστες εννοώ όλοι οι άνθρωποι! Κι εγώ μαζί! Θα έχει ακόμα πρόβλημα η Ελλάδα? Ε? Ε? Μάλιστα πηγαίνοντας το σε μεγαλύτερη κλίμακα, μιας και λέμε οτι ο πλανήτης περνάει παγκόσμια κρίση και άλλες τέτοιες μαλακίες, τι θα γίνει αν απλώς εξαφανιστούμε απο την γη όλοι μαζί μια και καλή? Θα είναι ακόμα ο πλανήτης σε κίνδυνο?

Έχουμε κάνει τόσες επιστημονικές ανακαλύψεις και ο κόσμος ακόμα δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι όλοι από το ίδιο είδος και το οτι όλοι ζούν στον ίδιο πλανήτη.
Όλοι κάπου εδω πέρα είστε

Καλό θα ήταν κάπου εδώ να αναφέρω οτι τα σύνορα δεν υπάρχουν παρα μόνον στην φαντασία μας, δεν είναι κάτι πραγματικό. Μόνο η φαντασία δίνει αξία στα σύνορα. Δεν είναι κάτι που μπορεί να συναντηθεί στον πραγματικό κόσμο εκτος αν πιστέψει κάποιος οτι υπάρχει. Αν δείτε την Γη απο ψηλά τα σύνορα δεν φαίνονται, και αυτο γίνεται κυρίως επειδή δεν υπάρχουν γαμώτο!  Δεν ξέρω πως μπορεί να έχει φανταστεί κάποιος τα σύνορα αλλα αν έχετε πάει ποτέ στο εξωτερικό και έτυχε να περάσετε ποτέ τα σύνορα με τα πόδια η με αυτοκίνητο αυτό που θα συναντήσετε στα σύνορα είναι χώμα και αέρα απο την μία, χώμα και αέρα απο την άλλη. Ζώα απο την μια, ζώα και απο την άλλη. Ο αέρας δεν ζητάει την άδεια κανενός για να περάσει απο την μία χώρα στην άλλη, ούτε και το νερό ούτε και τα άλλα ζώα. Δεν θα δείτε γάτα με διαβατήριο πως να το κάνουμε.  Ο άνθρωπος όμως... αυτό το άτιμο ον είναι μια άλλη ιστορία.  Καλό θα ήταν να αναλύθεί περισσότερο το θέμα των συνόρων σε άλλο κείμενο όμως, το νόημα το βγάλαμε απο δω.

Καταλήγουμε στο εξής. Μια χαρά είναι η Ελλάδα. Και μια χαρά είναι και όλος ο πλανήτης Γη. Γαμάτος και πανέμορφος. Υπάρχει ένα μικρούτσικο οικονομικό πρόβλημα, αλλα αυτό είναι θέμα των ανθρώπων που ζούν εδω πέρα. Έτσι έχουμε μάθει να λειτουργούμε και σπάνια αμφισβητήθηκε σοβαρά αυτός ο τρόπος ζωής, όσες φορές έγινε όμως έγινε απο διόλου ευκαταφρόνητα άτομα.

Καλα να πάθουν που έχουν μάθει να δουλευουν με λεφτά.
Καλα να πάθουν που έχουν μάθει να εκμεταλλεύονται τον διπλανό τους.
Καλά να πάθουν γενικότερα όλοι όσοι έχουν μάθει να κοιτάνε ο καθένας την πάρτη του, ξεχνώντας οτι όλοι είναι μέρος ενος γενικότερου κοινωνικού συνόλου.
Και καλά να πάθουν όσοι δεν αμφισβήτησαν ποτέ αυτόν τον τρόπο ζωής. Είναι άξιοι της μοίρας τους.

Επιστρέφω στην αρχή. Και τι έγινε ρε παιδιά? Με τι μαλακίες κάθεται και ασχολείται ο κόσμος? Μεγαλώστε, νοητικά τουλάχιστον. Βρείτε σοβαρά προβλήματα και ασχοληθείτε με αυτά.
Με ταπεινότητα.


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Γιατί άνθρωπος-απάνθρωπος?

Θα έλεγα απλώς γιατί έτσι μου ήρθε και το έβαλα!

Αλλα στην πραγματικότητα, έτσι με προσδιορίζω.
Η λογική έχει ως εξής:
Δεν μου αρέσει να με προσδιορίζω με τίποτα που μπορεί να αλλάξει.
Το όνομα είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει, το ίδιο και η δουλειά κάποιου,  η οικονομική κατάσταση, το στύλ, ένα κάρο πράγματα αλλάζουν. Σκατά ακόμα και το φύλο αλλάζει αν το θέλει κάποιος και έχει το ανάλογο χρήμα. Έλεος δηλαδή.
Και δεν γίνεται να είσαι κάτι που αλλάζει. Για τον απλούστατο λόγο οτι άν αυτό το κάτι αλλάξει δεν είσαι πια "αυτό". (κρίμα που χρήζει εξήγησης αλλα τί να κάνω!)

Οπότε τί είμαι?

Βιολογικά τουλάχιστον, είμαι άνθρωπος. Δεν ξέρω αν είμαι κάτι άλλο.
Τι είναι άνθρωπος?
με ένα απλό ψάξιμο στην wikipedia ανακαλύπτουμε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα,
ανάμεσα τους και αυτό το πινακάκι:

(πως την βάζουμε αυτήν την αηδία σε πίνακα? θα το βρώ που θα πάει...)

Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Υποσυνομοταξία: Σπονδυλωτά (Vertebrata)
Υπερομοταξία: Τετράποδα (Tetrapoda)
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Πρωτεύοντα (Primates)
Υπεροικογένεια: Ανθρωπoειδή (Hominoidea)
Οικογένεια: Ανθρωπίδαι (Hominidae)
Υποοικογένεια: Ανθρωπίναι (Homininae)
Φύλο: Ανθρωπίνοι (Hominini)
Γένος: Άνθρωπος (Homo)
Είδος: Άνθρωπος ο σοφός (Η. sapiens)

Ο Άνθρωπος λοιπόν αγαπημένα μου ζώα είναι ζωό και ο ίδιος. Οπότε μην προσβάλλεστε αν κάποιος σας πεί ζώα γιατι ζώα είστε και φαίνεστε. ΖΩΑ!
Μάλλον θα πρέπει να το εξηγήσω. Μάλιστα. 

Ο Άνθρωπος ανήκει στα πρωτευοντα που ανήκουν στα θηλαστικά που ανήκουν στα τετράποδα (ναι έχουμε τέσσερα πόδια τα 2 πίσω που τα λέμε πόδια και τα δύο μπροστά που τα λέμε χέρια) που ανήκουν στα σπονδυλωτά που ανήκουν στα ζώα... οπότε τι είμαστε? ελάτε πάμε όλοι μαζί! ΖΩΑ!
 (τα οποία ανήκουν και αυτά στο γενικότερο σύνολο της πανίδας του πλανήτη που σε συνδυασμό με την χλωρίδα (τα φυτά!) δημηουργούν το σύνολο της ζωής σε τουτη τη γης που την πατούμε και που όλοι μέσα θα μπούμε.)

Γιατί το αναλύω τόσο πολύ σε σημείο αηδίας? Φταίει μια αντιπάθεια που έχω για έναν τρόπο σκέψης που λέγεται πίστη. Προσοχή, δεν έχει να κάνει με την θρησκεία, αλλα την εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό. Ας εξηγηθώ λοιπόν και πάλι. Καλώς υπάρχει πίστη, άλλωστε με αυτήν σε συνδυασμό με την περιέργεια που έχουμε σαν είδος έχει οδηγήσει σε μεγάλες ανακαλύψεις. Αυτό είναι καλό και σαφώς πιστευω κι εγώ κάποια πράγματα αλλα αυτό δεν πάει σε καμία περίπτωση να πει οτι είναι πιο σημαντικό απο τα πράγματα που έχουν φιλτραριστεί με έναν τρόπο σκέψης που λέγεται επιστημονική μέθοδος. Αυτή δουλεύει λιγάκι πιο σύνθετα αλλα σε γενικότερες γραμμές είναι το στάδιο ελέγχου που περνάει μια σκέψη ωστε να κατηγοριοποιηθεί σαν
  1. αληθής 
  2. ψευδής η
  3. δεν έχω ιδέα - θα αναστείλω την απόφαση μου μέχρι νεοτέρας
Τέλος πάντων Για αυτόν τον λόγο με λέω άνθρωπο. Το απάνθρωπος γιατι δεν μου αρέσει το είδος μου. Βλέποντας το είδος μας σαν εξωτερικός παρατηρητής, και εννοώντας τις πράξεις μας στον χρόνο που υπάρχουμε έχω απογοητευτεί πάρα πολύ, σε βαθμό να έχω πάψει να πιστευω αν θα πάει καλά σε βάθος χρόνου. (ναι, να πιστευω, ευτυχώς δεν ξέρω ακόμα για σίγουρα αν είμαστε καταδικασμένοι. Αλλα δεν το θεωρώ απίθανο και καθόλου κακό.)
Και ελπίζω οτι όλα θα πάνε καλά.