Θεσσαλονίκη: Στην ταράτσα 83χρονου ο μεγαλύτερος σπιτικός λαχανόκηπος!

Αυτό είναι ένα είδος "οικονομίας βασισμένης στους πόρους". Απλή διαχείρηση φυσικών πόρων. Όχι, το δείχνω για να μην μου λέτε οτι η οικονομία βασισμένη στους πόρους είναι μότζο τζότζο κουραφέξαλα και new age αηδίες. Φάτε το το αγγούρι τώρα και είναι και βιολογικό τυχεράκηδες.

 

"Ο λαχανόκηπος έχει πατάτες, πιπεριές κάθε είδους, φασολάκια, κρεμμύδια, σκόρδα, αγγουράκια, ντομάτες ακόμη και καλαμπόκια που ξεπερνούν τα δύο μέτρα σε ύψος!

Τον έφτιαξε ο συνταξιούχος Μανώλης Καραγιαννίδης, στην ταράτσα του σπιτιού του, στο δήμο Κορδελιού - Ευόσμου.

Ο 83χρονος, πρώην ράφτης στο επάγγελμα, με κόπο και μεράκι αποφάσισε να αξιοποιήσει προς όφελος όλης της οικογένειας την ταράτσα του σπιτιού του. Σε μία έκταση 120 τ.μ. καλλιεργεί όλο το χρόνο μία ποικιλία από 140 καλλιέργειες, ελαφρύνοντας έτσι τον οικογενειακό προϋπολογισμό, σε μία δύσκολη οικονομική περίοδο.

"Ξεκίνησα τον λαχανόκηπο στην ταράτσα του σπιτιού πριν από εφτά χρόνια σαν χόμπι. Τις πρώτες χρονιές ήταν δύσκολα, καθώς δεν είχα παραγωγή. Πίστευα, όμως, ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρω. Το μυστικό ήταν τελικά στο χώμα, το οποίο το έφερα από τη Δοϊράνη. Με μεράκι και πείσμα πέτυχα φέτος να έχω μία πολύ καλή παραγωγή" λέει ο ίδιος.

Καθημερινά, ο ηλικιωμένος "ξοδεύει" έξι με εφτά ώρες στην ιδιόκτητη ταράτσα, αφού τα λαχανικά, όπως λέει, χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση, φροντίδα και αγάπη.

Μάλιστα, για να τα προστατεύσει από τις καιρικές συνθήκες, τον ήλιο, τον αέρα και το χαλάζι, έχει στήσει γύρω από το μπαλκόνι ένα πράσινο δίχτυ.

"Υπολογίζω πως μέσα στα εφτά χρόνια που δημιούργησα τον λαχανόκηπο πρέπει να πέρασα στην ταράτσα περίπου 10.000 - 12.000 ώρες εργασίας! Αρκετοί ήταν οι φίλοι που μου έλεγαν να τα παρατήσω, αφού δεν έχει αποτέλεσμα. Πολέμησα και τα κατάφερα" τονίζει.

Πλέον, ο συνταξιούχος και η σύζυγός του έχουν ξεχάσει τι θα πει λαϊκή αγορά ή μανάβικο, καθώς ό,τι χρειάζονται για την καθημερινή τους διατροφή το έχουν φρέσκο, δίχως φυτοφάρμακα και χημικές ουσίες, κατευθείαν στο τραπέζι τους.

"Όλα είναι βιολογικά και χωρίς λιπάσματα. Το μόνο που χρησιμοποιώ είναι γαλαζόπετρα. Η παραγωγή φτάνει για να φάει όλη η οικογένειά μου, οχτώ άτομα. Αρκετά λαχανικά τα βάζουμε στην κατάψυξη, από τις ντομάτες κάνουμε σάλτσα, ενώ περισσεύουν να δώσουμε σε φίλους και συγγενείς. Άξιζε τον κόπο η κούραση και η προσπάθεια" λέει σημειώνει ο κύριος Καραγιαννίδης.

Παροτρύνει δε, τους συμπολίτες του να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, ως μία διέξοδο στην οικονομική κρίση, αλλά και ως μέσο παραγωγής και διάθεσης αγνών αγροτικών προϊόντων."

Πηγή: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=148059&catid=6

Read More

EIMAI EΛΛΗΝ ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟI

Είμαι Έλλην. Απόγονος του Περικλή και του Καραϊσκάκη. Δεν έχει σημασία τι δουλειά κάνω και πώς τα βγάζω πέρα, είμαι απλά Έλλην. Η τάξη μου είναι κάτι που αυτοκαθορίζεται, τη δουλειά μου μπορεί να τη χάσω ανα πάσα στιγμή, αλλά το ότι είμαι Έλλην είναι κάτι διαφορετικό.  Είναι κάτι που δε μπορεί να μου το πάρει κανείς. Εγώ του δίνω ότι έννοια θέλω κι όποιος το αμφισβητεί είναι απλά εχθρός μου. Είμαι μάγκας, ο ικανότερος του κόσμου και κανείς δε μπορεί να με ξεγελάσει. Έχω ιστορία που ταυτίζεται με όλα τα κατορθώματα της ανθρωπότητας και όταν αυτό δε συμβαίνει έχω την κουλτούρα να τη κατασκευάσω στα μέτρα μου. Μισώ το αφεντικό μου αλλά δε θέλω το κακό του. Το οτι υπάρχει μου δίνει την ελπίδα οτι θα γίνω κι εγώ αφεντικό. Φοράω ό,τι φοράει, συχνάζω εκεί που συχνάζει κι εκείνος, ψηφίζω ό,τι ψηφίζει. Τι ψηφίζω? Ό,τι δε θα με σηκώσει από την καρέκλα μου. Είμαι πολύ σπουδαίος εγώ για να ασχολούμαι με μικροπράγματα, άσε να βγάζουν άλλοι το φίδι από την τρύπα. Όποιος   θα μου πει οτι συμφωνεί με αυτό που θέλω να ακούσω , είναι ο ηγέτης μου.

Εμένα με ενδιαφέρει να έχω τη δουλίτσα μου , το αμαξάκι μου και τη γκομενίτσα μου. Η αλήθεια είναι οτι τελευταία δεν έχω τίποτα από αυτά, αλλά τουλάχιστον, είμαι Έλλην. Είμαι και στην Ευρώπη ή μάλλον είμαι η Ευρώπη.Ναι το ξέρω είναι δύσκολα τα πράγματα, δε θα τους κάνω τη χάρη όμως να με διώξουν. Με ζηλεύουν γι’αυτό τα κάνουν όλα. Και το σκατό μου παξιμάδι θα κάνω  αρκεί να μη πιστέψει κανείς άλλος ευρωπαίος οτι δε μπορώ να «εξευρωπαϊστώ». Άσε που η Ευρώπη μου παρέχει κάποια ασφάλεια. Είναι ωραίο να έχεις φίλους και σύμμαχους. Θα μους πεις περίπου τους ίδιους φίλους είχα όταν καίγαν τη Σμύρνη και διχοτομούσαν την Κύπρο, αλλά ποιος ξερει, θα μπορούσε νά ’ταν και χειρότερα. Ναι ο Τούρκος είναι εχθρός μου. Τον μισώ. Τον μισώ γενικώς ασχέτως ποιος είναι , ακόμα κι αν είναι η τουρκική φωτοτυπία μου. Ναι είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Πρέπει να είμαι στο ΝΑΤΟ για να μην κινδυνεύω από τους Τούρκους...που είναι στο ΝΑΤΟ...Σύμμαχοι. Όχι δεν κατάλαβες καλά, δεν εκβιάζομαι εγώ. Τι είχε πει ο Βενιαμιν Φραγκλίνος? Ότι όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για την ασφάλειά του δεν αξίζει τίποτα από τα δύο? Μαλακίες, εγώ θα σου τα πω. Εβραιομασόνος ήταν κι αυτός σαν όλους αυτούς τους δήθεν επαναστάτες  και πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά’ναι. Τι ποια? Αυτά που δεν ήταν πριν τα κατακτήσει ο Αλέξανδρος και έπαψαν  να είναι όταν μας κατάκτησαν οι Ρωμαίοι, που τους εξελληνίσαμε, αλλά μετά ήρθαν οι Mογγόλοι. Ναι φυσικά είμαστε οι απόγονοι του Αλέξανδρου. Μόνο εμείς,  κανένας άλλους. Καθαροί. Δε πα' να ανήκαμε σε μεικτές αυτοκρατορίες  για πάνω από 2000 χρόνια, ο Έλληνας την υπογραφή του και το πουλί του πρόσεχε που τά βαζε.Αλλά ακόμα και να υπήρξαν κάποιες προσμίξεις, το ελληνικό γονίδιο είναι ίδιο με των θεών και υπερισχύει. Θα στα πω μια άλλη φορά αυτά. Τι ποιων Θεών?  Ένας  είναι ο Θεός, είμαι χριστιανός εγώ, αλλά και  οι αρχαίοι τόσο σπουδαίοι που ήταν δε μπορεί ,κάτι θα ξεραν για να λατρεύουν τους Ολύμπιους . Όχι δε θεωρω κατώτερους όλους τους άλλους, αλλά πώς να το κάνουμε αντικειμενικά εμείς είμαστε ανώτεροι. Ανακαλύψαμε τα πάντα, το θέατρο, τα μαθηματικά, τη δημοκρατία, ό,τι θες. Όχι δεν πάω θέατρο το βαριέμαι. Όχι ούτε τα μαθηματικά τα πολυκαταλαβαίνω. Η Δημοκρατία είναι ατελές πολίτευμα,.Δε μπορεί κύριοι να κάνει ο καθένας ότι θέλει, πρέπει να υπάρχει κάποιος από πάνω.  Εθνικιστής?  Δεν ξέρω δηλαδη το να αγαπάς την πατρίδα σου  σε κάνει εθνικιστή και φασίστα? Τι να σου πω αν αυτό σε κάνει τότε είμαι, κακό είναι? Ρατσιστής? Όχι κυριέ μου, εγώ το αντίθετο. Τολμώ μάλιστα να πω ότι είμαι και φιλόζωος.

Απεργία? Τι είναι αυτό? Κάτι κομμουνιστές που κλείνουν τους δρόμους είναι, ταλαιπωρούν τον κόσμο και κάνουν κακό στον τουρισμό. Όχι έχω χρόνια να πάω διακοπές...πού λεφτά? Οι κομμουνιστές έλεγα που απεργούν...Δε μου αρέσουν ούτε οι απεργίες, ούτε οι κομμουνιστές. Λένε, λένε και μετά σου κουνάν το δάχτυλο και σου λεν ότι στα λέγανε. Ναι, μπορεί να μου τα λέγανε αλλά δε θα τους περάσει. Εγώ θα κάνω το δικό μου κι ας  τρώω το κεφάλι μου. Δε μπορεί κάποια στιγμή θά’ρθει και η σειρά μου να τους κουνήσω το δάχτυλο. Ποιοι νομίζουν ότι είναι, εργάτες σαν κι εμένα είναι , δε μπορούν να μου το παίζουν έξυπνοι. Νά ταν τουλαχιστον τίποτα μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλογιατροί, μεγαλοδημοσιογράφοι , άνθρωποι πετυχημένοι τέλως πάντων να τους άκουγα, γιατί όχι. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δε σε αφήνουν να ξεχάσεις οτι είσαι  εργάτης. Δε θέλω ρε παιδάκι μου να είμαι εργάτης πώς να το κάνουμε. Τι κι αν είμαι. Όλο σφαλιάρες είναι η ζωή πρέπει να μου το θυμίζουνε? Πρέπει να μου θυμίζουν τον πατέρα μου που δούλευε  τριάντα χρόνια στην εταιρία και τον απέλυσαν όταν αρρώστησε. Τη μάνα μου που  όταν χήρεψε ανεχόταν διακριτικά τα σαλιαρίσματα του  κρεοπώλη για να της βάζει μερικά γραμμάρια κρέας παραπάνω και που ξεσκάτιζε τη θειά της μπας και της γράψει το διαμέρισμα? Το διαμέρισμα που όταν πια μας τό γραψε η θεία είχε υποβαθμιστεί τόσο η γειτονιά από τους  ξένους που δε βρίσκαμε άνθρωπο να το νοικιάσουμε?

Θέλω να σου πω κάτι εδώ. Δεν είμαι ρατσιστής, την εξαθλίωση φοβάμαι. Την είδα να έρχεται με τα καραβάνια που περνούσαν κάθε μέρα τα σύνορα. Την είδα στα γυμνά πόδια τους, στα απλωμένα χέρια τους , στα μάτια τους παρέα με το μίσος και τον φόβο. Δεν είμαι χαζός ξέρω πως είναι στη φύση της να εξαπλώνεται σαν την πανούκλα και τώρα τη βλέπω να με πλησιάζει.” Έξω οι ξένοι” φωνάζω μήπως φύγει κι αυτή μαζί τους. Όμως είναι πλέον αργά, έχει έρθει για να μείνει.” Έξω οι ξένοι” φωνάζω είμαι φτωχός και ταπεινωμένος. Δε μπορεί, από κάποιον θα είμαι καλύτερος.

Πηγή: themomusmonologue.blogspot.gr

Read More

... και συνεχίζω. (δε γαμιέται...)

Ας αφήσω λίγο κατα μέρος όλους τους υπόλοιπους χώρους της ελλάδος, άλλωστε οι περισσότεροι είναι καμένοι απο χέρι, κι ας πιάσω μόνο το αναρχικό κίνημα αυτήν την φορά. Είναι απλώς κάποιες απόψεις που έχω σχετικά με αυτό, απόψεις που τις έχω συζητήσει και ανοιχτά και με κάποιον κόσμο του χώρου. Ας τα γράψω λοιπόν κι όλας...

Δεν ξέρω ακριβώς απο που να αρχίσω, οπότε υποθέτω που απλώς θα πιάσω ένα-ένα τα στοιχεία του χώρου και θα δικαιολογήσω την γνώμη μου για αυτά.

Περι του αντιφασιστικού αγώνα και περι πορειών έχω ήδη γράψει την γνώμη μου εδώ κι εδώ. Δεν ξέρω αν αξίζει να επαναλαμβάνομαι. Αν θέλετε δείτε τα. Στα πιο πρακτικά τώρα.

Προβολές ταινιών, ντοκυμαντέρ και θεατρικών παραστάσεων, βιβλιοθήκες, μαθήματα (πολλά μαθήματα όμως), και γενικά διακίνηση γνώσης τσάμπα ή με ελεύθερη συνεισφορά. Και γαμώ είναι. Υπέροχο. Ελεύθερη διακίνηση της γνώσης, τι πιο όμορφο? Πες το πρόσβαση σε πληροφορίες χωρίς χρηματική επιβάρυνση, πες το όπως θες, είναι απλά κάτι όμορφο. Ίσα-ίσα, θα ήθελα να οργανωθεί ακόμα καλύτερα, και να μπούν και βιβλία και ταινίες που δείχνουν και γνώμες εντελώς αντίθετες ή ακόμα και άσχετες ή επιστιμονικού περιεχομένου. Υπάρχει μια (νομίζω εσφαλμένη) λογική που λέει πως αν κάποια ομάδα δείξει π.χ. μια ταινία, πρέπει να συμφωνεί απόλυτα με το περιεχόμενο της. Και πως θα δώσουμε στο κεφάλι μας λίγη φρέσκια τροφή για σκέψη? Πως θα θωρακίσουμε πνευματικά τις δικές μας απόψεις αν δεν δούμε και τις αντίθετες? Είναι δυνατόν να παίρνουμε θέσεις ας πούμε απέναντι στον φασισμό χωρίς να έχουμε δεί τι είναι ακριβώς είναι ο φασισμός? Εδώ υπάρχει δισταγμός στο να δείξει ο χώρος ας πούμε μια εκπομπή που την έδειξε κάποιο κανάλι επειδή υπάρχει το σήμα του καναλιού κάπου στο βίντεο. Έλεος...

Τώρα για όσα έχουν οικονομική επιβάρυνση, στέκομαι κάπως δίβουλος. Καταλαβαίνω μεν οτι είναι δύσκολο να συντηρηθούν κάποιες εκδόσεις (παράδειγμα φέρνω), γιατι μπορεί μεν η εργασία να έγινε αφιλοκερδώς και απο άτομο του χώρου, αλλα όσο να ναι για να βγούν κάποιες χιλιάδες αντίτυπα, σε ότι κι αν είναι αυτό, χρειάζονται χρήματα έστω κι αν είναι μόνο για τις πρώτες ύλες. Κάποιοι σύντροφοι ή ομάδες χρειάζονται οικονομική ενίσχυση, και πολύ λογικό είναι να γίνονται εκδηλώσεις για τέτοιους σκοπούς, και θεμιτό μάλιστα. Το κατανοώ και το σέβομαι και είναι όμορφο σαν πράξη αλληλεγγύης -αν και πρακτικά είναι κάτι σαν φιλανθρωπία- αλλα δεν πρέπει να ξεχνάμε την φύση του οικονομικού μοντέλου μέσω του οποίου λειτουργούμε, και το οποίο μόνο αλληλέγγυο δεν είναι. Λειτουργούμε ανθρώπινα σε ένα απάνθρωπο σύστημα, ξεχνάμε όμως να αλάξουμε την βάση πάνω στην οποία στηρίζεται. Δεν ξέρω τι γνωρίζει ο χώρος στο μεγαλύτερο σύνολο του για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και το κατα πόσο η επηρεάζει σχεδόν τα πάντα, αλλα το βρίσκω άμεση ανάγκη να υπάρξει κάποια ενημέρωση απο άτομα και ομάδες που ασχολούνται (κι εγώ αν θέλετε), όχι μόνο σε μας αλλα και στον παραέξω κόσμο. Αν θέλουμε πραγματικά να στραφούμε προς μια αχρήματη αντικαπιταλιστική κοινωνία (και κατα συνέπεια αταξική λόγω της φύσης της) θα πρέπει να κατανοήσουμε τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί το τρέχον οικονομικό σύστημα και να το αλλάξουμε.

Και αυτό με φέρνει στην αυτοδιαχείριση της ζωής μας και των χώρων στους οποίους λειτουργούμε. Αναφέρομαι σε ουσιαστική αυτοδιαχείριση. Αναφέρομαι στην δυνατότητα ενός χώρου να λειτουργήσει ανεξάρτητα απο την παραέξω κοινωνία χωρίς να έχει την ανάγκη της. Το να βάλεις μια ταμπέλα σε έναν χώρο σαν αυτοδιαχειριζόμενο χωρίς να έχει την δυνατότητα να συντηρείται μόνος του, είναι μεν αυτοδιαχειριζόμενο, αλλα όχι περισσότερο απο οποιονδήποτε χώρο στον οποίον έχουν πρόσβαση πολλά άτομα, όπως ένα παγκάκι σε μια πλατεία. Και το παγκάκι είναι αυτοδιαχειριζόμενο αλλα δεν του βάλαμε ταμπέλα... Βασικά έχω ένα κόλλημα με την σωστή επιλογή των λέξεων, για αυτό και γκρινιάζω. Ας συνεχίσω. Είναι καλό που υπάρχουν αυτοί οι χώροι. Το μόνο που θα ήθελα παραπάνω είναι να γίνουν λίγο-λίγο, όσο έχει την δυνατότητα ο κάθε χώρος, να γίνει και όσο πιο ανεξάρτητος γίνεται. Θα ήθελα μάλιστα να γίνουν τόσο ανεξάρτητοι, που και μόνο η ύπαρξη τους σε ένα τέτοιο σάπιο σύστημα να είναι μια μορφή αντίστασης. Υπάρχουν πολλά ωραία παραδείγματα, αν και καταλαβαίνω πως όσο μικρότερος είναι ο χώρος, τόσο πιο δύσκολο είναι. Αξίζει όμως την προσπάθεια.

Προπαγάνδα του χώρου. Η προπαγάνδα απο μόνη της είναι κάτι καλό. Είναι ο τρόπος μέσω του οποίου μοιράζεσαι τις ιδέες σου με τον υπόλοιπο κόσμο. Για μένα, κάθε ιδέα αξίζει και πρέπει να διαδοθεί. Υποστηρίζω ανοιχτά την ελευθερία του λόγου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάθε ιδέα έχει την ίδια αξία. Πρέπει να την στηρίξεις με επιχειρήματα. Κάθε ιδέα που δεν υποστηρίζεται με επιχειρήματα είναι -στην καλύτερη- απλά μια υπόθεση. Τώρα βέβαια, ο τρόπος έχει μεγάλη σημασία. Οι ιδέες και οι απόχεις στις μέρες μας διαδίδονται με εντελώς λάθος τρόπο. Διαδίδονται μέσω της αυτοδιαφήμησης τους.  Σκέφτομαι σοβαρά να κάτσω να μεταφράσω στα ελληνικά την "Προπαγάνδα" του Έντουαρντ Μπερνέζ. Μπορεί να ήταν αρχίδι ο τύπος αλλα ήταν ανηψιός του Φρόυντ και είναι αυτός που δημιούργησε τις "δημόσιες σχέσεις" και την διαφήμηση έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Ο λόγος που θέλω να το κάνω, είναι όχι γιατι τον υποστηρίζω, αλλα για το ακριβώς αντίθετο. Το θέμα με την χρήση των ψυχολογικών τρίκ είναι πως αν τα γνωρίζεις δεν έχουν επίδραση πάνω σου ;) Θέλω λοιπόν να κάνω αυτό το δωράκι στον χώρο. Τώρα αν δεν το διαβάσουν πρόβλημα τους...

Αυτά, ελπίζω να μην ξέχασα τίποτα. Σε επόμενη ανάρτηση λέω να σχολιάσω ένα-ένα τα είδη της αναρχίας.

Read More

Και πάλι παυση...

Απογοητεύτηκα. Αυτό είναι, απογοητεύτηκα. Το παθαίνω που και που, μην ανησυχείτε. Θα μου περάσει. Είπα όμως οτι είναι καιρός να γράψω μια φορά κι εγώ τι νιώθω όταν είμαι απογοητευμένος.

Προς όλους για αρχή. Είστε τελείως ηλίθιοι. Ζωάδια! Δεν μπορώ να καταλάβω καν γιατί κάθομαι και σας δίνω σημασια πια. Υπάρχουν ακόμα άτομα που θέλουν να παραμείνουμε στην ευρώπη και είναι υπέρ του μνημονίου. Σκατά. Υπάρχουν άτομα που υποστηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα λες και είναι θρησκεία. Σκατά στα μούτρα τους, δεν ξέρουν καλά-καλά τι είναι τα χρήματα και ο καπιταλισμός και τα υποστηρίζουν κι απο πάνω. Τόσα ξέρουν, τόσα λένε. Φοβούνται και μην μας κρατάει μούτρα η ευρώπη αμα κάνουμε πως βγαίνουμε. Τολμούν ακόμα και να χρησημοποιούν παιδιά στις διαφημίσεις για να μας πείσουν! Αλλα καλά χαιβάνια είναι και αυτοί που πείθονται. Σου πάει καρδιά να βοηθήσεις τέτοια άτομα?

Υπάρχουν ακόμα άτομα που ψηφίζουν. Ναι, είμαι απογοητευμένος και με αυτό, απογοητεύομαι επειδή υπάρχουν ακόμα άτομα που θέλουν μεν αλλαγή, αλλα θέλουν κάποιος άλλος να την κάνει για πάρτη τους. Παραπονιούνται και βρίζουν τους πολιτικούς που οι ίδιοι ανεβάσανε, αλλα κάποιος πρέπει να τους ελέγχει, έτσι δεν είναι? Μην μείνουν τα πρόβατα χωρίς βοσκό, κατευθείαν φρικάρουν.  Κάποιος δεν πρέπει να μας γαμάει για να έχουμε κάποιον να κατηγορούμε? Μας αξίζει ρε. Γίνονταν σκάνδαλα συνεχώς και κανένας δεν παραπονιόταν, και τώρα μας τσούζει που λουζόμαστε τα αποτελέσματα, ε υποκριτάκια μου? Βλάκες, μπουμπούνες. Άτομα ευθυνόφοβα, που απλώς με κάνουν να τα λυπάμαι. Τι, υποτίθεται οτι πρέπει να ενδιαφέρομαι για το καλό του κόσμου όταν ο ίδιος έχει τάσεις αυτοκαταστροφής? Να πάνε να γαμηθούνε, το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να μην τους εμποδίσω. Θα βγεί και σε καλό, να ψοφήσουν οι ηλίθιοι μπας και ανέβει ο μέσος όρος ευφυίας στον πλανήτη. Άμα πια.

Φοβόμαστε την ανεργία (ή πιο σωστά, οτι αν δεν δουλέψουμε δεν θα έχουμε χρήματα, την ανεργία σκέτη δεν την φοβάται κανείς, να λέμε τα πράγματα σωστά) και την φτώχεια αλλα ταυτόχρονα θέλουμε να παίρνουμε δάνεια και iphone. Μη χέσω μπουρτζόβλαχοι που θέλετε και iphone.

Και καλά, έχουμε γεμίσει μαλάκες. Χέστους αυτούς. Δεν μπορώ να ενδιαφερθώ σοβαρά με τέτοια άτομα, απλά δεν μπορώ. Αλλα κακά τα ψέμματα, υπάρχουν και κάποια άτομα που ενδιαφέρονται πραγματικά, και κατα την γνώμη μου ο αναρχικός χώρος έχει την πληθώρα αυτών των ατόμων, τα οποία για αυτόν τον λόγο είναι άτομα που τα σέβομαι. Όμως καταλήγω να λυπάμαι γενικότερα για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα μας σαν χώρος, ακόμα και όταν τα έχουμε στοχοποιήσει σωστά, ή έστω όσο μέρος του χώρου το κάνει. Παράδειγμα προς αποφυγή, μπάτσοι και φασίστες. Υπάρχουν ολοένα και αυξανόμενοι φασίστες, ρατσιστές και χρυσαυγίτες. Και τι, νομίζουμε οτι αν δείρουμε έναν φασίστα θα εξαφανίσουμε τον ρατσισμό? Ούτε κα τα μυαλά δεν του αλλάζουμε, μην πω οτι τον ενισχύουμε κι όλας. Εντάξει, δεν λέω να μην κρατάμε μια αμυντική στάση απέναντι σε αυτά τα ούρουκ-χάι, αλλα αντί να δούμε το τι προκαλεί τον ρατσισμό και να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε, καθόμαστε και ασχολούμαστε με τα ασπόνδυλα παράγωγα του προβλήματος. Είμαστε σαν την οδοντόκρεμα που διώχνει τον πόνο απο τα δόντια, δεν φτιάχνει όμως την πληγή η οποία μεγαλώνει ανεξέλεγκτα, και κάποια στιγμή πάει το δόντι. Λίγη σοβαρότητα δεν έβλαψε ποτέ... και θα ξαναπώ πως με τις πορείες δεν διώχνουμε τον φασισμό, ούτε καν τον μετράμε. Απλά δείχνουμε την παρουσία μας, δενόμαστε - ότι κι αν σημαίνει αυτό, γιατί εγώ απλά λέω πως με τις πορείες απλά νιώθεις πως ανήκεις σε ένα μεγαλύτερο σύνολο - αλλα μέχρι εκεί πάει και όχι παραπάνω. Ρεαλισμός παρακαλώ. Πλέον τον απαιτώ. Ειναι αναγκαίος.

Ας μην πω το πως φερόμαστε ως προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν λέμε να καταλάβουμε πως αυτή είναι η πηγή των προβλημάτων μας, αν και όλα τα γαμημένα προβλήματα γυρνάνε στην τελική στα λεφτά. Ρε λες να φταίει αυτό? Όταν λέω πως η οικονομία είναι η μητέρα της πολιτικής, συνήθως μου λένε "δεν νομίζω". Λες και έχει σημασία το τι νομίζει ο καθένας, ακόμα και εγώ ο ίδιος. Λες και ο κόσμος είναι έτσι όπως τον νομίζει ο καθένας με την αποψάρα του. Ο κόσμος θα συνεχίσει να είναι όπως είναι ανεξάρτητα με το τι νομίζει ο οποιοσδήποτε. Και αν πας να κάνεις μαλακίες σύμφωνα με την αποψάρα σου που τυχαίνει να είναι διαφορετική απο την γαμωπραγματικότητα και δεν στηρίζεται πουθενά, όλο κάτι θα πάει στραβα. Απλό. Βάλτε τα "δεν νομίζω" εκεί που ξέρετε και δείξτε μου στοιχεία μπας και καταλήξουμε σε κανα λογικό συμπέρασμα. Μιλήστε λογικά. Λογικά γαμώτο. Βάλτε τα κεφάλια σας να δουλέψουν ή χαθείτε. Και τα δύο είναι εξίσου καλά σενάρια.. Ή ωριμάζουμε ή χανόμαστε. Και τα δύο είναι καλύτερο απο το να υπάρχουμε απλά για να υπάρχουμε.

Ειλικρινά φοβάμαι πως δεν ξέρουμε καν να λειτουργούμε λογικά. Μάλλον κάπου ξεχάσαμε τον τρόπο. Και άνθρωπος χωρίς λογική, τι σκατά είναι? Το μόνο πράγμα που μας ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα ζώα είναι το μυαλό μας. Αν είναι να μην το χρησιμοποιούμε είμαστε απλώς κρέατα που σέρνονται. Και έτσι θα αντιμετωπίζω όποιον φέρεται έτσι για να τα έχω κι εγώ καλά με την πάρτη μου.

Read More

«Άντε γαμήσου» (ταινία μικρού μήκους)

Μια ταινια μικρου μηκους στην οποια λέγονται ολες οι αληθειες για το "Σήμερα" οπως είναι.. χωρίς μαλακίες..

Read More