Κοινωνική παθολογία

Το παρακάτω κείμενο είναι μια διάλεξη, της οποίας την μετάφραση έχω επιιμεληθεί ο ίδιος.

Ονειρεύομαι μια επιστημονοκεντρική κυβέρνηση

Έως πότε οι επιστήμονες θα μένουν πολιτικά άπραγοι;

3 Ψευδαισθήσεις

Οι τρείς ψευδαισθήσεις του καπιταλισμού

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Ονειρεύομαι μια επιστημονοκεντρική κυβέρνηση

Έως πότε οι επιστήμονες θα μένουν πολιτικά άπραγοι;

Έως πότε οι επιστήμονες, οι πραγματικοί επιστήμονες, τα άτομα που υποστηρίζουν την εξακριβωμένη και τεκμηριωμένη γνώση, θα μένουν ανενεργά όσον αφορά τα τι μέλλει γενέσθαι; Έως πότε θα εμπιστευόμαστε τους οικονομολόγους - δεν αναφέρω καν τους πολιτικούς, άλλωστε οι τράπεζες κάνουν κουμάντο - στην λήψη αποφάσεων;



Ντρέπομαι αρκετά για τον τρόπο με τον οποίο έχουν καταλήξει να λειτουργούν οι επιστήμονες. Κάποτε οι επιστήμες ήταν η μέθοδος μέσω της οποίας ανακαλύπταμε τους νόμους του σύμπαντος ώστε να κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη. Έτσι γεννήθηκαν, από ανάγκη. Και μέσω αυτών, πολλές από τις ανθρώπινες προκαταλήψεις γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύμπαν έχουν αμφισβητηθεί και επανακαθοριστεί, και τα αποτελέσματα τους τέθηκαν στην διάθεση της ανθρωπότητας. Οι επιστήμες δεν λειτουργούν πια έτσι, ή πιο σωστά σαμποτάρονται από την οικονομία.

Ποιος νομίζετε είναι υπεύθυνος για την ανακάλυψη βασικά, των πάντων;
Σκεφτείτε το DNA, τα κύτταρα, τους γαλαξίες, τα φρούτα, τα λάπτοπ, τον κλιματισμό....
Σκεφθείτε τα αυτοκίνητα, το φαγητό, τα σπίτια, την πανίδα, την χλωρίδα....
Σκεφτείτε τα άτομα, τα μέρη του σώματος, το κλίμα, όλα τα ρούχα που φοράμε...
Και συνειδητοποιείστε ότι τα πάντα ορίζονται, ή δημιουργούνται από την επιστήμη.
Η επιστήμη είναι το καλύτερο εργαλείο που επινοήθηκε ποτέ για την κατανόηση του πώς λειτουργεί ο κόσμος.

Η επιστήμη είναι πολλά πράγματα.

Ας μην ξεχνάμε πως η επιστήμη είναι ένα εργαλείο. Είναι π.χ. ένα μαχαίρι. Με το μαχαίρι μπορείς να κόψεις φρούτα για να φας, μπορείς όμως και να σκοτώσεις τον συνάνθρωπο σου...
Για αυτό λοιπόν, φοβάμαι όταν η επιστήμη τίθεται στην διάθεση της εκάστοτε οικονομικής κυβέρνησης και όχι στην διάθεση της ανθρωπότητας καθεαυτής.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι πολιτικοί θα πρέπει να κάνουν μια προσπάθεια να καταλάβουν πώς λειτουργεί η επιστήμη αντί να απορρίπτουν τα πορίσματα της ως απλές γνώμες.
Για μένα, η λύση είναι να γίνει η ίδια η επιστήμη κυβέρνηση και να πάρουν οι πολιτικοί τον δρόμο τους. Άλλωστε μόνιμα αποτυχαίνουν...

Μεταφέροντας λόγια του Στάμου Παπαστάμου (Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Ψυχολογίας): "...η επιστήμη δεν μπορεί να είναι ιδεολογικά ανενεργός. Ουδεπότε υπήρξε, ούτε μπορεί άλλωστε να καταστεί ανενεργός ιδεολογικά. Σε οποιαδήποτε μορφή της (όσο <<σκληρή>> και αν είναι αυτή, όπως η βιολογία, για παράδειγμα) η επιστήμη παράγει ιδεολογία, είναι ιδεολογία και το καλύτερο στο οποίο μπορεί να ελπίζει είναι να θέσει τις επστημολογικές προϋποθέσεις ωστε να κατορθώσει κάποτε να μελετήσει την ιδεολογία που η ίδια παράγει και αναπαράγει..."
Όσο να ναι, ανησυχώ. Πιο πολύς κόσμος γνωρίζει τον Παντελίδη παρά τον Στάμο Παπαστάμου...


Πόσος χρόνος θα χρειασθεί μέχρι αυτοί, τα άτομα που -θεωρητικά- αμφισβητούν κάθε ιδέα μέχρι να αποδειχθεί, θα ανέχονται να καθοδηγούν τις επιστημονικές εξελίξεις και εφαρμογές η παγκόσμια οικονομία, οι επιχειρήσεις και οι πατέντες, ιδέες δηλαδή που είναι καθαρά ιδεατές, μη αποδεδειγμένες παρότι νομικά και θεσμικά κατοχυρωμένες; Πότε θα αμφισβητήσουν οι επιστήμονες τις κοινωνικές δομές αντί να μένουν στον ρόλο του παρατηρητή;

Για εμάς πρόκειται γαμώτο. Για το μέλλον μας...

Οι ανθρώπινοι νόμοι μπορεί να αλλάξουν, μπορεί ακόμα και να καταργηθούν, οι νόμοι του σύμπαντος όμως είναι σταθεροί και δεν αλλάζουν.

Παρακαλώ, κάντε μια σύγκριση.

Εαν κάθε ίχνος θρησκείας ή κάθε πολιτικού καθεστώτος εξαφανιζόταν και δεν μεταφερόταν τίποτα στις επόμενες γενεές, δεν θα δημιουργούταν ποτέ ξανά το ίδιο. Εαν όλη η επιστήμη εξαφανιζόταν, ακόμα θα ίσχυε και κάποιοι θα έβρισκαν τον τρόπο να την ανακαλύψουν πάλι.
Το σύμπαν είναι ο μόνος δικτάτορας. Τολμήστε να αμφισβητήσετε την βαρύτητα...
Η επιστήμη πρώτα παρατηρεί όσο περισσότερα δεδομένα έχει στην διάθεση της και μετά βγάζει συμπεράσματα.
Κάθε άλλο σύστημα ιδεών θεωρείται αυταπόδεικτο και αγνοεί όσα δεδομένα το αντικρούουν. Αυτή είναι και η θανάσιμη αδυναμία τους.
Η επιστήμη είναι η ιδεολογία που είναι μόνιμα όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι, επειδή δεν φιλτράρει τα δεδομένα που δεν "της κάνουν".
Η επιστήμη, ακόμα και με τόνους δεδομένα, αμφισβητεί. Αμφισβητεί ακόμα και τις δικές της ιδέες. Ποιοί άλλοι εκτός απο τους επιστήμονες έχουν τις μπάλες να κάνουν κάτι τέτοιο;
Όλες οι υπόλοιπες λογικές, ακόμα και χωρίς δεδομένα, πιστεύουν τυφλά στο δόγμα τους.
Οι επιστήμονες δεν είναι ξερόλες, μόνιμα μαθαίνουν, μόνιμα γίνονται καλύτεροι.

Τα δόγματα είχαν την ευκαιρία τους να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Στον Μεσαίωνα! 1000 χρόνια κράτησε!

Αναρωτιέμαι, διάβρωσε άραγε τους επιστήμονες η καριέρα; Αν ναι, φοβάμαι πάρα πολύ για το μέλλον της ανθρωπότητας...