Η επιβίωση του ικανότερου. Έτσι εξελισσόμαστε σαν οργανισμός και είδος.
Στην ζούγκλα, δεν έχει σημασία πόσο καλή άλγεβρα γνωρίζεις. Σημασία έχει η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά, η επαγρύπνηση, το σημάδι, η εφευρετικότητα, η ικανότητα να καμουφλάρεσαι... τέτοια πράγματα.
Στην πόλη, είναι διαφορετικά. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά υποπεριβάλλοντα και απαιτούν όλα -από το ίδιο είδος- ένα πλήθος διαφορετικών ικανοτήτων, και κάποιες βασικές γενικές δεξιότητες.
Έχουν βρεθεί οργανισμοί, αρχαιοβακτήρια, να επιβιώνουν σε τρομερά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
Νομίζω καταλαβαίνεται τι θέλω να πω. Δεν νομίζω πως κάποιος Αφρικάνος θα επιβιώσει πολύ εύκολα στους πόλους, ούτε Εσκιμώος θα επιβιώσει άνετα στην Σαχάρα, ιδιαιτέρα αν η αλλαγή γίνει απότομα.
Κάθε περιβάλλον απαιτεί διαφορετικά χαρακτηριστικά ωστε να μπορέσουν να επιβιώσουν οι εκεί οργανισμοί. Διαφορετικά περιβάλλοντα, διαφορετικές απαιτήσεις.
Κι αν κάποιο είδος βρίσκεται σε διαφορετικά περιβάλλοντα, θα αναπτύξει διαφορετικά χαρακτηριστικά και ικανότητες.
Αλλιώς, δεν επιβιώνει.
Και είναι καλό πράγμα η διαφορετικότητα. Κάθε διαφορετική μορφή ζωής έχει επιβιώσει και λόγω των χαρακτηριστικών της, και επειδή δεν καταστρέφει το σύνολο, αλλιώς θα χαλάσει είτε ο οργανισμός ή (σπανιότερα) το σύνολο. Το ίδιο το περιβάλλον είναι αυτό που βάζει τους κανόνες, και οι οργανισμοί μέσα είναι μέρος του συνόλου του.
Παράδειγμα: Αν δηλαδή τα λιοντάρια κυνηγήσουν παραπάνω γαζέλες από ότι χρειάζονται, δεν θα μείνουν γαζέλες για να κυνηγάνε και θα πεινάσουν μακροπρόθεσμα. Ίσως ψοφήσουν κι όλα, που ξέρεις. Κανένας οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του, και κανένας οργανισμός δεν είναι αποκομμένος από το σύνολο. Και οι γαζέλες χρειάζονται γρασίσι και νερό. (αν και αμφισβητώ πως οι γαζέλες θα μπορούσαν να φάνε όλο το γρασίδι και να πιούνε όλο το νερό. Ας το πάμε σε σύνολο κυνηγών/θηραμάτων καλύτερα.)
Πιο απλά, αν φας όλο το φαί, δεν θα έχει φαί μετά. Φαίνεται τρομακτικά αυτονόητο, αλλα δεν είναι.
Οπότε, αν θες να επιβιώσεις σε ένα περιβάλλον, πρώτα απ' όλα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του τάδε περιβάλλοντος. Να γνωρίζεις τι υπάρχει, που υπάρχει, και τι χαρακτηριστικά έχει, τι ανάγκες μπορείς να καλύψεις με αυτά, και να προσέχεις ωστε να μην καταναλώσεις κάτι πέραν του ορίου ανανεωσιμότητας του.
Αυτό ονομάζεται δυναμική ισορροπία, και είναι ακριβώς αυτό που λείπει από το τρέχον οικονομικό μοντέλο. Και είναι ο ίδιος λόγος που το τρέχον οικονομικό μοντέλο καταρρέει συνέχεια και πλησιάζει παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Απλά δεν συμβιώνει με το περιβάλλον. Δεν φταίνε οι κομουνιστές, οι καπιταλιστές, οι σοσιαλιστές, οι εξωγήινοι ξέρω γω, φταίει αυτό που παράγει το πρόβλημα εξ αρχής.
Τι λέτε να συμβεί στη συνέχει; Απλά θα επιβιώσει ο ικανότερος.
Ο καπιταλισμός, με βάση το τρέχον οικονομικό μοντέλο, είναι εξαιρετικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Είναι, πραγματικά είναι. Απλά έχει ξεπεράσει κατα πολύ τα όρια που έχει θέσει το περιβάλλον. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα υπάρξει ανάκαμψη. Αν ελπίζετε, ας ελπίζετε τουλάχιστον σε κάτι ρεαλιστικό. Ή αλλάζουμε οικονομικό μοντέλο και τρόπο σκέψης, ή αφανιζόμαστε. Η φύση δεν θα αλλάξει για να ταιριάξει με εμάς. Εμείς πρέπει να το κάνουμε.
Ο ορισμός της σχιζοφρένειας είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.
Στην ζούγκλα, δεν έχει σημασία πόσο καλή άλγεβρα γνωρίζεις. Σημασία έχει η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά, η επαγρύπνηση, το σημάδι, η εφευρετικότητα, η ικανότητα να καμουφλάρεσαι... τέτοια πράγματα.
Στην πόλη, είναι διαφορετικά. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά υποπεριβάλλοντα και απαιτούν όλα -από το ίδιο είδος- ένα πλήθος διαφορετικών ικανοτήτων, και κάποιες βασικές γενικές δεξιότητες.
Έχουν βρεθεί οργανισμοί, αρχαιοβακτήρια, να επιβιώνουν σε τρομερά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
Νομίζω καταλαβαίνεται τι θέλω να πω. Δεν νομίζω πως κάποιος Αφρικάνος θα επιβιώσει πολύ εύκολα στους πόλους, ούτε Εσκιμώος θα επιβιώσει άνετα στην Σαχάρα, ιδιαιτέρα αν η αλλαγή γίνει απότομα.
Κάθε περιβάλλον απαιτεί διαφορετικά χαρακτηριστικά ωστε να μπορέσουν να επιβιώσουν οι εκεί οργανισμοί. Διαφορετικά περιβάλλοντα, διαφορετικές απαιτήσεις.
Κι αν κάποιο είδος βρίσκεται σε διαφορετικά περιβάλλοντα, θα αναπτύξει διαφορετικά χαρακτηριστικά και ικανότητες.
Αλλιώς, δεν επιβιώνει.
Και είναι καλό πράγμα η διαφορετικότητα. Κάθε διαφορετική μορφή ζωής έχει επιβιώσει και λόγω των χαρακτηριστικών της, και επειδή δεν καταστρέφει το σύνολο, αλλιώς θα χαλάσει είτε ο οργανισμός ή (σπανιότερα) το σύνολο. Το ίδιο το περιβάλλον είναι αυτό που βάζει τους κανόνες, και οι οργανισμοί μέσα είναι μέρος του συνόλου του.
Παράδειγμα: Αν δηλαδή τα λιοντάρια κυνηγήσουν παραπάνω γαζέλες από ότι χρειάζονται, δεν θα μείνουν γαζέλες για να κυνηγάνε και θα πεινάσουν μακροπρόθεσμα. Ίσως ψοφήσουν κι όλα, που ξέρεις. Κανένας οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του, και κανένας οργανισμός δεν είναι αποκομμένος από το σύνολο. Και οι γαζέλες χρειάζονται γρασίσι και νερό. (αν και αμφισβητώ πως οι γαζέλες θα μπορούσαν να φάνε όλο το γρασίδι και να πιούνε όλο το νερό. Ας το πάμε σε σύνολο κυνηγών/θηραμάτων καλύτερα.)
Πιο απλά, αν φας όλο το φαί, δεν θα έχει φαί μετά. Φαίνεται τρομακτικά αυτονόητο, αλλα δεν είναι.
Οπότε, αν θες να επιβιώσεις σε ένα περιβάλλον, πρώτα απ' όλα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του τάδε περιβάλλοντος. Να γνωρίζεις τι υπάρχει, που υπάρχει, και τι χαρακτηριστικά έχει, τι ανάγκες μπορείς να καλύψεις με αυτά, και να προσέχεις ωστε να μην καταναλώσεις κάτι πέραν του ορίου ανανεωσιμότητας του.
Αυτό ονομάζεται δυναμική ισορροπία, και είναι ακριβώς αυτό που λείπει από το τρέχον οικονομικό μοντέλο. Και είναι ο ίδιος λόγος που το τρέχον οικονομικό μοντέλο καταρρέει συνέχεια και πλησιάζει παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Απλά δεν συμβιώνει με το περιβάλλον. Δεν φταίνε οι κομουνιστές, οι καπιταλιστές, οι σοσιαλιστές, οι εξωγήινοι ξέρω γω, φταίει αυτό που παράγει το πρόβλημα εξ αρχής.
Τι λέτε να συμβεί στη συνέχει; Απλά θα επιβιώσει ο ικανότερος.
Ο καπιταλισμός, με βάση το τρέχον οικονομικό μοντέλο, είναι εξαιρετικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Είναι, πραγματικά είναι. Απλά έχει ξεπεράσει κατα πολύ τα όρια που έχει θέσει το περιβάλλον. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα υπάρξει ανάκαμψη. Αν ελπίζετε, ας ελπίζετε τουλάχιστον σε κάτι ρεαλιστικό. Ή αλλάζουμε οικονομικό μοντέλο και τρόπο σκέψης, ή αφανιζόμαστε. Η φύση δεν θα αλλάξει για να ταιριάξει με εμάς. Εμείς πρέπει να το κάνουμε.
Ο ορισμός της σχιζοφρένειας είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ κρατήστε το περιεχόμενο του σχόλιου σας σχετικό με το θέμα του άρθρου.