Παράδειγμα στησίματος μιας είδησης, και μια μίνι κοινωνική κριτική.

Χτυπάει το τηλέφωνο το πρωί, και με ενημερώνουν πως κοντά στο σπίτι μου μοιράζουν δωρεάν τρόφιμα -το είπε η τηλεόραση. Λέω δεν πειράζει, ας πάω, θα βοήθαγαν μερικά λαχανικά...

Πάω λοιπόν, και βλέπω πως έχουν μαζευτεί 3-4 βανάκια και έχουν στήσει κατα μήκος ενός τετραγώνου μερικούς πάγκους και πάνω γύρω στις 800-100 σακούλες απο κάθε διαθέσιμο προιόν που είχαν: (αυγά, μαιντανός, καρότα, πορτοκάλια, ντομάτες, ίσως είχε και άλλα). Σύμφωνα με έναν εκεί πέρα, θα έφερναν και άλλα και θα έφταναν για όλους με το παραπάνω, θα φέρναν και ψάρια, και άλλα διάφορα, που όσο τα είδατε, τόσο τα είδα κι εγώ.

Υπήρχε και ο κλασσικός τυπάς που προσπαθούσε -μάταια- να πείσει τον κόσμο να πεί το σύνθημα "κάτω τα χέρια απο τις λαικές αγορές", και κάμερα απο κάποιο κανάλι που προσπαθούσε να τραβήξει καλά πλάνα απο την επίμαχη σκηνή που πρακτικά δεν έγινε ποτέ. Αυτό όσον αφορά το στήσιμο της είδησης.

Τα χαρτιά με το ενημερωτικό υλικό απο τις Πανελλήνιες ομοσπονδίες επαγγελματιών και παραγωγών πωλητών λαϊκών αγορών, που μοίραζαν ήταν τύπου "Η κυβέρνηση θέλει να καταργήσει τις λαικές αγορές, αν συμβεί αυτό οι τιμές θα αυξηθούν και η ποιότητα θα υποβαθμιστεί", πράγμα που ισχύει.
Και λιγουλάκι μάρκετινγκ τύπου "Καλούμε όλους τους δικούς μας ανθρώπους να συμμετέχετε στον αγώνα που δίνουμε για να μην χαθούν οι λαικές αγορές, τα τελευταία καταφύγια της φτώχειας", "Θέλουν να μας διώξουν απο τους πάγκους που γνωριστήκαμε","Θέλουν να κυριαρχήσουν τα μονοπώλια-Θα τους αφήσεις;"
κλπ.

Κοινωνική κριτική.
Ναι, θα τους αφήσεις φίλε "καταναλωτή". Θα τους αφήσεις όπως άφησες κάθε άλλο να γίνει και οπως θα αφήσεις κάθε άλλο που θα γίνει. Η ερώτηση "Θα τους αφήσεις;" είναι τουλάχιστον σατιρική.

Και θα το αποδείξω. Όταν ξεκίνησαν να μοιράζουν τα προιόντα, -και πιο πρίν, γιατι να το κρύψωμεν άλλωστε;- τα άτομα που είχαν μαζευτεί που ήταν κυρίως ηλικίας 35+, δεν φαίνονταν πρόθυμοι να σταθούμε πίσω απο ένα προκαθορισμένο σημείο ωστε να πάρουμε τα προιόντα ο καθένας με την σειρά του. Υπήρχε το κλασσικό ελληνικό φαινόμενο σπρώξιμο/θαπεράσωπρώτος/μαεγώήμουνεδώπερισσότερηώρα. Οι υποδείξεις του υπεύθυνου να κάνουμε λίγο πιο πίσω χτύπαγαν πρακτικά στο κενό-κι εγώ τι κατάλαβα που πήγα λίγο πιο πίσω, απλά πέρασαν περισσότερα άτομα μπροστά. Και όπως ίσως μαντέψατε, κανενός είδους σειρά δεν τηρήθηκε, ούτε σεβάστηκε κανείς τον διπλανό του ωστε να πάρει μία σακούλα απο το κάθε πράγμα, μπας και φτάσουν τα λαχανικά για περισσότερο κόσμο. Το σκοινί που είχαν βάλει για να περνάει ο κόσμος με την σειρά έπεσε απο το σπρώξιμο, και όρμησαν τα γιούρια στο φαί. Ένας μάλιστα έκοψε και το σκοινί για να το πάρει σπίτι του. Μέχρι να καταφέρω να φτάσω, είχαν μείνει μόνο καρότα. Πήρα κι εγώ μια σακουλίτσα -με τέσσερα καρότα- και επέστρεψα. Στον γυρισμό, πέτυχα μια κυρία που καθόνταν λίγο πιο μπροστά. Είχε στο καλαθάκι της δύο σακούλες με καρότα...

Αυτοί οι ανταγωνιστικοί λυσσασμένοι μαλάκες που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους θα σταθούν σε κανέναν;
Παπάρια. Τέτοια άτομα, που στα δύσκολα δεν στέκονται στον διπλανό τους, την αξίζουν την φτώχεια.
Αυτά.