Σκέψεις

Καταρρέουμε σαν κοινωνία, και όχι απλά παίζουμε το πουλί μας, οι περισσότεροι δεν έχουν καν καταλάβει καν τι φταίει για την κατάρρευση. Μεγάλο δε ποσοστό αυτών που έχουν καταλάβει τι παίζει, είναι απαθείς, ήδη ηττημένοι.

Όσοι δίνουν ωμά δεδομένα απορρίπτονται, κατηγοριοποιούνται ως εχθροί του συστήματος ή κάτι ανάλογο.

Όσοι μιλάνε για αλληλοβοήθεια και συμπαράσταση στην εγωιστική κοινωνία που ζούμε, κατηγοριοποιούνται σαν κολλεκτιβιστές (αλήθεια, γιατί αυτό είναι αρνητικός όρος;).

Όσοι μιλάνε για αναδιανομή του πλούτου βλέποντας άτομα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους να ζούν πλουσιοπάροχα, ενώ ταυτόχρονα βλέπουν άτομα να σκοτώνονται στην δουλειά και να μην κερδίζουν ούτε τα προς το ζήν, τους αναφέρουν απλά πως δεν καταλαβαίνουν πως δουλείει το παρωχημένο οικονομικό μας μοντέλο.

Οι ίδιοι δε που υποστηρίζουν το οικονομικό μοντέλο, είναι άτομα που σκοτώνονται στην δουλειά, συνήθως ανήκουν στην μεσαία τάξη, δουλευταράδες που ζουν το αμερικάνιο όνειρο. Μην ξεχνάτε όμως, κάποια στιγμή θα ξυπνήσετε, και θα είναι άσχημα. Δεν γίνεται να εκτείνεσαι άπειρα! Δεν γίνεται να παίρνεις συνεχόμενα, και μετά να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν άλλοι να φάνε. Και μάντεψε ποιόν θα πάρει η μπάλα...

Αναρωτιόμαστε μετά γιατό ο πρόεδρος της Νεστλέ στο "Ταίζουμε τον κόσμο" (μα πόσο ειρωνικος τίτλος...) δεν θεωρεί το νερό ανθρώπινο δικαίωμα αλλα προιόν;
http://www.savegreekwater.org/?p=2286
Υποθέτω οτι όλοι όσοι θα πούν για άτομα που θα πεθάνουν απο έλλειψη νερού επειδή δεν έχουν χρήματα, "απλά δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργεί το οικονομικό μας μοντέλο".

Για σκεφτείτε την περίπτωση, όχι μόνο να καταλαβαίνουμε πως λειτουργεί, αλλα να καταλαβαίνουμε και τα όρια του και να ζούμε και τις συνέπειες.

Κι αν δεν μπορεί κάποιος να το καταλάβει θα έρθει ή ώρα. Έρχεται ήδη. Όχι μόνο οικονομικά, όχι μόνο κοινωνικά, αλλα και περιβαλλοντολογικά.

Έχουμε καταρρεύσει οικονομικά τόσες φορές, καταστρέφουμε τον πλανήτη, και συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Αυτό, είναι ο ορισμός της παράνοιας. Αυτό επίσης, είναι και ο ορισμός της πίστης. Για να συνεχίσει να δουλεύει το οικονομικό μας μοντέλο, και ο μόνος λόγος που λειτουργεί ακόμα, είναι επειδή ακόμα πιστεύει κόσμος πως λειτουργεί καλά.

Εκτός βέβαια απο τα ποσοστά των ασθενειών, την φτώχεια, τους πολέμους, την εξάντληση των πλανητικών πόρων, τα επίπεδα εγκληματικότητας, την χρήση ναρκωτικών ουσιών, την ομοιόμορφη εξειδικευμένη εκπαίδευση, τον εγγενή φασισμό, και όλους του θάνατους που προκαλούνται μέσω αυτών. Μικροπράγματα.

Και μετά, προσπαθούν να καταλάβουν γιατί εμφανίζω συμπτώματα κατάθλιψης. Απλά θρηνώ για την ανθρωπότητα, θρηνώ για την Ημιμαθοκρατία... Υποθέτω πως για αυτό σε γενικές γραμμές οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι είναι θλιμένοι. Απλά χαζεύουν τους άλλους να λειτουργούν και είναι σε μια φάση "τι κάνουν ρε μαλάκα..."

Δεν αξίζει όμως να το κάνω. Δεν αξίζει για κανέναν. Είναι όλοι άξιοι της μοίρας τους. Απλά, στεναχωριέμαι που θα πάρει κι εμένα η μπάλα όταν καταρρεύσουμε. Ας επικεντρωθω κι εγώ στο πως θα μπορούσα να την γλιτώσω σε μια κοινωνία που θα καταρρεύσει όντας γεμάτη απο ημιμαθείς ανταγωνιστικούς εγωιστές που πατάνε επι πτωμάτων "για το καλό της οικονομίας" που μας καταστρέφει και το σύνολο, και μακροπρόθεσμα και τους ίδιους που την υποστηρίζουν.

Άλλωστε, νιώθω τόσο όμορφα κάθε φορά που κάποιος πιστός του καπιταλισμού αποτυχαίνει και του λέω "στα λεγα εγώ, δεν στα λεγα;"
Κακιούλες.