Πολλές επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ένα προφανές γεγονός, και αυτό είναι πως η συμπεριφορά ενός ανθρώπινου όντος δημιουργείται απο το περιβάλλον. Τα γονίδια προδιαθέτουν μεν για διάφορες συμπεριφορές αλλα το περιβάλλον είναι αυτό που τις θέτει σε λειτουργία.
Σκεφτείτε τον τρόπο με τον οποία λειτουργείτε. Σκεφτείτε τις εκφράσεις του προσώπου σας, τα πράγματα που θεωρείτε σημαντικά, τον τρόπο που μιλάτε, τα πάντα και θυμηθείτε οτι όλα είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνετε. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ΔΕΝ έχει την δυνατότητα να διαχωρίσει τι είναι πρέπον και τι όχι. (σ.τ.μ.: αυτά δημιουργούνται στην πορεία και για αυτό υπάρχουν άτομα που θεωρούν λάθος τα πράγματα που θεωρείτε εσείς σωστά.)
*Άπο μια ομιλία του Sebastian Seung η οποία αναφέρεται στο TROM. Αν κάποιος θέλει την έχω μεταφράσει και ολόκληρη εδώ (η μπορείτε απλά να διαβάσετε την προηγούμενη ανάρτηση)
Απο ομιλία της Louann Brizendine:
Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, εγκληματίες, τεμπέληδες, ιδιοφυΐες, κλέφτες, ρατσιστές, υπάρχουν μόνο άτομα τα οποία έχουν προδιάθεση για τέτοιες συμπεριφορές, αλλά αν το περιβάλλον δεν τις προκαλέσει τότε αυτά τα γονίδια δεν έχουν σημασία. Θυμηθείτε, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει την ικανότητα να αναγνωρίζει τι είναι πρέπον και τι όχι.
Η πιο ακραία περίπτωση αντιπροσωπεύεται από τα λεγόμενα "άγρια" παιδιά (επίσης γνωστά και ως αδέσποτα η παρατημένα παιδιά) Ένα άγριο παιδί είναι ένα ανθρώπινο παιδί που έχει ζήσει απομονωμένο από την ανθρώπινη επαφή από πολύ μικρή ηλικία, και δεν έχει (ή έχει ελάχιστα) την εμπειρία της ανθρώπινης φροντίδας, αγάπης ή κοινωνικής συμπεριφοράς, και, κυρίως, της ανθρώπινης γλώσσας.
(σ.τ.μ.: Ορισμένα αδέσποτα παιδιά έχουν φυλακιστεί από τους ανθρώπους (συνήθως απο τους γονείς τους), και σε ορισμένες περιπτώσεις η εγκατάλειψη του παιδιού οφείλεται στην απόρριψη του απο τους γονείς του λόγω βαριάς νοητικής ή σωματικής βλάβης ενός παιδιού.)
Τα άγρια παιδιά στερούνται τις βασικές κοινωνικές δεξιότητες οι οποίες είναι συνήθως αποκομίζονται κατά τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης. Για παράδειγμα, ενδέχεται να μην μπορούν να μάθουν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα, να έχουν πρόβλημα να μάθουν να περπατούν σε όρθια θέση και να εμφανίζουν μια πλήρη έλλειψη ενδιαφέροντος για την ανθρώπινη δραστηριότητα γύρω από αυτά.
(σ.τ.μ.: Συχνά φαίνονται σαν ψυχικά διαταραγμένα και έχουν σχεδόν ανυπέρβλητα προβλήματα στο να μάθουν μια ανθρώπινη γλώσσα.)
Σκεφτείτε το. Αν δεν παρουσιαστούν σε ένα ανθρώπινο ον βια, όπλα, σεξουαλική κακοποίηση, παιδοφιλία, νεκροφιλία, ζωοφιλία, η υπερβολικές μορφές σεξ, αυτοί δεν θα γνωρίζουν το νόημα τους. Θα είναι σαν να προσπαθείτε να φανταστείτε ένα χρώμα που δεν έχετε δει ποτέ.
Πηγές:
TROM: Environment part 1
TROM: Environment part 2
Σκεφτείτε τον τρόπο με τον οποία λειτουργείτε. Σκεφτείτε τις εκφράσεις του προσώπου σας, τα πράγματα που θεωρείτε σημαντικά, τον τρόπο που μιλάτε, τα πάντα και θυμηθείτε οτι όλα είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνετε. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ΔΕΝ έχει την δυνατότητα να διαχωρίσει τι είναι πρέπον και τι όχι. (σ.τ.μ.: αυτά δημιουργούνται στην πορεία και για αυτό υπάρχουν άτομα που θεωρούν λάθος τα πράγματα που θεωρείτε εσείς σωστά.)
*Άπο μια ομιλία του Sebastian Seung η οποία αναφέρεται στο TROM. Αν κάποιος θέλει την έχω μεταφράσει και ολόκληρη εδώ (η μπορείτε απλά να διαβάσετε την προηγούμενη ανάρτηση)
"Ζούμε σε μια αξιοσημείωτη εποχή. Την εποχή των γονιδίων. Το γονιδίωμα σας είναι το σύνολο της αλληλουχίας του DNA σας. Η δικιά σας αλληλουχία και η δικιά μου είναι ελαφρώς διαφορετικές. Για αυτό και δείχνουμε διαφορετικοί. Εγώ έχω καφέ μάτια, εσείς μπορεί να έχετε μπλέ η γκρί. Δεν έχει να κάνει μόνο με την εξωτερική εμφάνιση. Οι ειδήσεις μας λένε οτι τα γονίδια μπορούν να μας δώσουν τρομακτικές αρρώστιες, ακόμα και να διαμορφώσουν την προσωπικότητα μας η να μας δώσουν νοητικές διαταραχές. Τα γονίδια μας φαίνεται να έχουν εκπλικτική δύναμη όσον αφορά τι τι μέλλει γενέσθαι. Κι όμως, θα ήθελα να σκέφτομαι οτι είμαι κάτι παραπάνω απο τα γονίδια μου. Εσείς τι λέτε? Είστε κάτι παραπάνω απο τα γονίδια σας? (κοινό: Ναι.) Λέτε ναι? Νομίζω πως κάποιοι συμφωνούν μαζί μου. Νομίζω πως θα έπρεπε να κάνουμε μια δήλωση. Ωραία: "Είμαι κάτι παραπάνω απο τα γονίδια μου" - πάμε όλοι μαζί? Όλοι: Είμαι κάτι παραπάνω απο τα γονίδια μου. (επιφωνήματα) Τι είμαι όμως? Είμαι η συνδεσμολογία μου...
...Ομοίως, κάθε συνδεσμολογία αλλάζει με την πάροδο του καιρού.
Τι είδους αλλαγές συμβαίνουν? Λοιπόν, οι νευρώνες, σαν τα δέντρα, μπορούν να βγάλουν κι άλλα κλαδιά η να χάσουν τα παλιά τους, συνάψεις μπορούν να δημιουργηθούν και να εξαλειφθούν, και οι συνάψεις μπορούν να γίνουν μεγαλύτερες και μικρότερες.
Δεύτερη ερώτηση: τι προκαλεί αυτές τις αλλαγές? Λοιπόν, είναι αλήθεια. Μέχρι κάποιον βαθμό αυτά είναι προγραμματισμένα από τα γονίδια σας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, επειδή υπάρχουν σήματα, ηλεκτρικά σήματα, τα οποία ταξιδεύουν στους κλάδους των νευρώνων και χημικά σήματα τα οποία περνάνε απο κλάδο σε κλάδο. Αυτά τα σήματα λέγονται νευρωνική δραστηριότητα. Και υπάρχουν πολλές αποδείξεις οτι η νευρωνική δραστηριότητα κωδικοποιεί τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις αντιλήψεις μας, τις τις ψυχικές-διανοητικές μας εμπειρίες. Και υπάρχουν πολλές αποδείξεις οτι η νευρική δραστηριότητα μπορεί να κάνει τις συνδέσεις σας να αλλάξουν. Και αν βάλεις αυτά τα δύο γεγονότα μαζί, αυτό σημαίνει οτι οι εμπειρίες σας μπορούν να αλλάξουν την νευρωνική συνδεσμολογία σας.
Και για αυτό κάθε συνδεσμολογία είναι μοναδική, ακόμα και αυτές από γενετικά πανομοιότυπα (μονοζυγωτικά) δίδυμα. Η συνδεσμολογία είναι το μέρος που η φύση συναντά την ανατροφή. Και ίσως είναι σωστό οτι απλώς και μόνο η ίδια η διαδικασία της σκέψης μπορεί να αλλάξει την συνδεσμολογία σας - μια ιδέα που ίσως την βρείτε ενδυναμωτική."
Απο ομιλία της Louann Brizendine:
"Ακούσατε όλοι την ερώτηση για το γένος, αν το γένος είναι κοινωνικά διαμορφωμένο η βιολογικά. Ασφαλώς ξεπέφτω λιγάκι στην βιολογική μεριά - προφανώς -, αλλα τώρα πιστεύω - και έχοντας κάνει τον κύκλο μου σπουδάζοντας βιολογία για πολλά χρόνια και πραγματικά πιστεύοντας σε αυτό - πιστεύω οτι το debate μεταξύ φύσης και ανατροφής νομίζω έχει τελειώσει.
Για τον εξής λόγο. Ο εγκέφαλος είναι πολύ εύπλαστος, όλοι έχουμε γεννηθεί με αντρικές η γυναικείες προδιαθέσεις και μετά παίρνουν σειρά και οι ορμόνες που θα αυξήσουν την κάθε "κυκλοφορία" συμπεριφοράς - και αυτό ακριβώς υποτίθεται οτι κάνει μια ορμόνη, η δουλειά της είναι να μας προδιαθέτει για συγκεκριμένες συμπεριφορές - ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο ανατρεφόμαστε, (πάρτε) για παράδειγμα τα μικρά αγόρια. Μελέτες έχουν δείξει οτι τα παιδιά στα οποία τους έχουν πει να μην ακουμπήσουν κάτι, εν τέλη το ακουμπάνε, ενώ στα μικρά κορίτσια γίνεται (απλώς) προφορική απαίτηση να μην ακουμπάνε το αντικείμενο τα μικρά αγόρια - σε παγκόσμιο επίπεδο - τιμωρούνται πιο συχνά για παραβάσεις. Στα μικρά αγόρια λέμε να μην κλαίνε, στα μικρά αγόρια λέμε οτι πρέπει να "γίνουν άντρες", σωστά?
Ακόμα και σε πολύ νεαρή ηλικία οι μπαμπάδες φοβούνται πάρα πολύ αν τα αγόρια τους κάνουν κάτι που θεωρείται γυναικεία συμπεριφορά. Για παράδειγμα θυμάμαι που ήμουν σε ένα αεροπλάνο με έναν άνθρωπο και μου έλεγε για τον 18 μηνών γιό του, όταν είχε δει την αδερφή του να ανοίγει ένα δώρο και να βγάζει ένα τσαντάκι είπε: "'Ω, μπορώ να έχω και εγώ ένα τσαντάκι παρακαλώ?". Ο άνθρωπος ένιωσε λες και του είχαν ρίξει κλωτσιά στο στομάχι και άρχισε να φωνάζει: "Όχι, τα αγόρια δεν έχουν τσαντάκια!" Μου ανέφερε αυτό το γεγονός και ένιωθε τόσο ντροπιασμένος και αμήχανος επειδή καταλάβαινε οτι το αγόρι απλώς δεν εξέφραζε τίποτα που να είχε σχέση με την σεξουαλικότητα του.
Οπότε αυτά τα πράγματα, ο τρόπος με τον οποίον ανατρέφουμε τα μικρά αγόρια και τα μικρά κορίτσια... βλέπετε τα εγκεφαλικά μας κυκλώματα είναι τόσο ευπλαστα. Για παράδειγμα δεν μαθαίνει κανείς σε μια μέρα να παίζει πιάνο, θέλει εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση. Μπορούμε να επανεκπαιδεύσουμε τα εγκεφαλικά κυκλώματα να κάνουν μια πληθώρα πραγμάτων και νομίζω οτι σε όλη μας την ζωή εκπαιδευόμαστε. Μπορεί να εκπαιδευόμαστε σε σχέση με το γένος μας, να είμαστε λίγο περισσότερο απο το ένα η απο το άλλο.
Οι αντρικές εκφράσεις του προσώπου για παράδειγμα. Τις μετράνε, βάζουν ηλεκτρόδια στο πρόσωπο και τις μετράνε, είναι κάτι που γίνεται. Δείχνουν την φωτογραφία ενός grizzly η οποία θα σε κάνει να μαζευτείς (απο φόβο) και να εκφράσεις συναισθήματα. Οι αντρικές εκφράσεις του προσώπου σε σχέση με τις γυναικείες στην πραγματικότητα έχουν περισσότερη συναισθηματική αντίδραση στην ώρα που δεν έχουν γίνει ακόμα συνειδητές και μετά το χρονικό όριο του ενός δευτερολέπτου που αρχίζουν και γίνονται αντιληπτές αρχίζουν να "παγώνουν" οι μύες στο πρόσωπο τους κάνοντας ένα χαμόγελο, οπότε οι γυναικείες εκφράσεις του προσώπου πολλαπλασιάζουν τα συναισθήματα ενώ οι αντρικές τα καταστέλλουν. Η υπόθεση των επιστημόνων είναι οτι οι άντρες έχουν εξασκηθεί να καταπιέζουν τα συναισθήματα τους.
Ευχαριστώ για την ερώτηση, είναι ένας κινούμενος στόχος για πολλά πράγματα στην ζωή μας. Οι τρόποι με τους οποίους μεγαλώσαμε, τα πράγματα που μας επιτράπηκαν να κάνουμε, τα πράγματα π.χ. που επιτράπηκαν να κάνουν η να μην κάνουν τα μικρά αγόρια έχει να κάνει σε πολλά πράγματα με το πως ανατραφήκαν για να γίνουν "άντρες"."
Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, εγκληματίες, τεμπέληδες, ιδιοφυΐες, κλέφτες, ρατσιστές, υπάρχουν μόνο άτομα τα οποία έχουν προδιάθεση για τέτοιες συμπεριφορές, αλλά αν το περιβάλλον δεν τις προκαλέσει τότε αυτά τα γονίδια δεν έχουν σημασία. Θυμηθείτε, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει την ικανότητα να αναγνωρίζει τι είναι πρέπον και τι όχι.
Η πιο ακραία περίπτωση αντιπροσωπεύεται από τα λεγόμενα "άγρια" παιδιά (επίσης γνωστά και ως αδέσποτα η παρατημένα παιδιά) Ένα άγριο παιδί είναι ένα ανθρώπινο παιδί που έχει ζήσει απομονωμένο από την ανθρώπινη επαφή από πολύ μικρή ηλικία, και δεν έχει (ή έχει ελάχιστα) την εμπειρία της ανθρώπινης φροντίδας, αγάπης ή κοινωνικής συμπεριφοράς, και, κυρίως, της ανθρώπινης γλώσσας.
(σ.τ.μ.: Ορισμένα αδέσποτα παιδιά έχουν φυλακιστεί από τους ανθρώπους (συνήθως απο τους γονείς τους), και σε ορισμένες περιπτώσεις η εγκατάλειψη του παιδιού οφείλεται στην απόρριψη του απο τους γονείς του λόγω βαριάς νοητικής ή σωματικής βλάβης ενός παιδιού.)
Τα άγρια παιδιά στερούνται τις βασικές κοινωνικές δεξιότητες οι οποίες είναι συνήθως αποκομίζονται κατά τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης. Για παράδειγμα, ενδέχεται να μην μπορούν να μάθουν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα, να έχουν πρόβλημα να μάθουν να περπατούν σε όρθια θέση και να εμφανίζουν μια πλήρη έλλειψη ενδιαφέροντος για την ανθρώπινη δραστηριότητα γύρω από αυτά.
(σ.τ.μ.: Συχνά φαίνονται σαν ψυχικά διαταραγμένα και έχουν σχεδόν ανυπέρβλητα προβλήματα στο να μάθουν μια ανθρώπινη γλώσσα.)
Σκεφτείτε το. Αν δεν παρουσιαστούν σε ένα ανθρώπινο ον βια, όπλα, σεξουαλική κακοποίηση, παιδοφιλία, νεκροφιλία, ζωοφιλία, η υπερβολικές μορφές σεξ, αυτοί δεν θα γνωρίζουν το νόημα τους. Θα είναι σαν να προσπαθείτε να φανταστείτε ένα χρώμα που δεν έχετε δει ποτέ.
Πηγές:
TROM: Environment part 1
TROM: Environment part 2
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ κρατήστε το περιεχόμενο του σχόλιου σας σχετικό με το θέμα του άρθρου.