Οικογένεια και αγάπη

Ιδού μια ιδέα που θεωρείται σαν κανονική μεταξύ των ανθρώπων. Η οικογένεια αντιπροσωπεύει την αγέλη, τη συγκέντρωση ορισμένων ζώων μετά από μια γενετική ακολουθία. Για τις περισσότερες ομάδες ζώων αυτό είναι το αποτέλεσμα του αγώνα για επιβίωση η την ανάγκη του ζώου για ζευγάρωμα. 


Όσον αφορά τους ανθρώπους αυτοί οι λόγοι έχουν εκλείψει απο καιρό και η οικογένεια παίρνει την μορφή της μέσω της τρέχουσας κουλτούρας και έτσι η "κανονικότητα" βρίσκεται: 
1) σε μια οικογένεια δύο γονιών + παιδιά,
2) πολλοί γονείς + παιδιά 
3) οι δύο εν δυνάμει γονείς χωρίς παιδιά. 


Η κουλτούρα (πολιτισμός) αλλάζει την ιδέα της οικογένειας, και η οικογένεια είναι μια ιδέα.
Σε μια τέτοια ομάδα γονείς θεωρούνται αυτοί που μεγαλώνουν τα παιδιά και παίρνουν μέρος στη εκπαίδευση τους. (Σημείωση: σαν γονείς δεν θεωρούμε πάντα το ζευγάρι "βιολογικοί πρόγονοι" παρά θεωρούμε γονείς αυτούς που έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη και εκπαίδευση μας, δηλαδή πέραν των βιολογικών γονέων υπάρχουν και οι κοινωνικοί μας γονείς π.χ. νταντάδες, δάσκαλοι, ανάδοχοι γονείς κλπ.)  Τέτοιου είδους γονείς θα έπρεπε να γνωρίζουν αρκετά περι ψυχολογίας και για την επίδραση του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη συμπεριφορά καθώς και κάποιες γενικες γνώσεις σχετικά με την σημαντικότητα των γονιδίων ειδάλλως το να εκπαιδευει κάποιος παιδιά είναι επικίνδυνο, τυχαίο και βασισμένο στις προσωπικές ιδέες κάποιων ατόμων. 


Για τους περισσότερους ανθρώπους η οικογένεια είναι στόχος και τα παιδιά είναι η εκπλήρωση αυτού του δοσμένου απο την κοινωνία στόχου. Αυτό δημιουργεί ορισμένα προβλήματα, για παράδειγμα το ζήτημα των παιδιών. Είτε είστε γονέας είτε όχι αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί θέλετε να κάνετε ένα παιδί? Ποιό το νόημα? Είναι επειδή το έχετε ανάγκη? Επειδή είναι άκακο? Επειδή σας αρέσει να παίζετε μαζί του? Για προσωπική εκπλήρωση? Οι περισσότεροι γονείς ξαναζούν στιγμές της (απο καιρό χαμένης) παιδικότητας τους η θέλουν τα παιδιά να αναπαριστούν την επιτυχία που δεν απέκτησαν αυτοί, ένα είδος τρόπαιου. Δεν λέω οτι είναι λάθος αλλα πρέπει να αναρωτηθείτε γιατί θέλετε να κάνετε ένα παιδί. Το επόμενο πρόβλημα είναι ο υπερπληθυσμός λόγω της κουλτούρας μας. Είναι εξαιρετικα επικίνδυνο επειδή το σύστημα διαιωνίζει την ιδέα οτι η οικογένεια είναι ο στόχος της ζωής του κάθε ανθρώπου, και τα παιδιά είναι μέρος αυτής της ιδέας. 


Peter Joseph: 
"Για παράδειγμα η καθολική (χριστιανική) εκκλησία και πάρα πολλές άλλες θρησκείες αναπτύσσονται μέσω αυτών των ιδεολογιών, καθώς υποστηρίζουν αυτήν την ψευδαίσθηση οτι μπορούμε να γεννάμε ασταμάτητα (αυξάνεσθε και πληθύνεσθε) και όλα θα πάνε καλά, ο θεός θα κανονίσει τους πάντες. Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, με το μέλλον της ενέργειας έτσι που την χρησιμοποιούμε και τον προσανατολισμό που παίρνουμε περι της εξάντλησης των πόρων δεν πρόκειται να κάνω παιδιά. Παρόλο που προσπαθώ να είμαι όσο πιο αισιόδοξος γίνεται για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε - και είναι εκπληκτικό το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε - αυτην την στιγμή έχουμε μερικά πανίσχυρα εμπόδια. 

Γιατί λέω οτι δεν πρόκειται να κάνω παιδιά? Πρώτα απ όλα δεν θα ένιωθα καλά, θα ένιωθα παντελώς αμελής και ανεύθυνος να έφερνα αυτην την χρονική στιγμή άλλο ένα ανθρώπινο ον στην ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι που γεννούν το κάνουν μέσω της πατροπαράδοτης αυτοεξυπηρετούμενης καθιερωμένης αντίληψης του οτι θα κάνουμε παιδιά, οικογένεια, στο διάολο με την χωρητικότητα της γης, στο διάολο με το γεγονός του οτι μπορεί να εξαθλιωθούμε μελλοντικά, και τι έγινε που έχουμε γεμίσει τροχόσπιτα και άστεγους? Ζούσα σε τροχόσπιτο, τα έχω δει αυτά αμέτρητες φορές. Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με το οτιδήποτε γίνεται γύρω τους! Δεν εκπαιδευονται για το τι κάνει την κοινωνία να δουλέυει η για τις διαδικασίες μέσω των οποίων έρχεται η τροφή στο πιάτο τους και έτσι συνεχίζουν να κάνουν παιδιά ξανά και ξανά - βασικά συνεχίζουν να κάνουν ένα σωρό πράγματα που δεν έχουν καμια σχέση με τον κόσμο γύρω τους αλλα ας επικεντρωθούμε στα παιδιά τώρα... Για μένα το να κάνω ένα παιδί είναι σαν να λέω οτι πιστεύω οτι ο κόσμος θα είναι σε καλή κατάσταση κατα την διάρκεια της ζωής του παιδιού μου, και μετά αυτό η σκέψη αλλάζει σε "Τι θα γίνει αν το παιδί μου κάνει κι ένα εγγόνι?" Θα έχει ο κόσμος την ακεραιότητα να παρέχει σταθερότητα και για αυτό το παιδί επίσης? 

Αυτό είναι το ερώτημα, αυτό θα έπρεπε να αναρωτιόνται όλοι οι γονείς, όχι το αν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά για τις δικές τους αυτοεξυπηρετούμενες ανάγκες ωστε να έχουν μια "οικογένεια" και να είναι "παραδοσιακοί" και να πηγαίνουν στην εκκλησία και να έχουν δύο παιδια μπλα μπλα μπλά... θα έπρεπε να έχει σχέση με κάτι αληθινό. Η ανθρωπότητα θα έπρεπε (εδώ και πάρα πολύ καιρό) να σκέφτεται την σχέση της με την Γη, και μέχρι να το κάνουμε αυτό είμαστε καταδικασμένοι. Έχουμε κατασκευάσει μια οικονομική δομή και μια θρησκευτικο-φιλοσοφική δομή που είναι τελείως αποσυνδεμένες απο οτιδήποτε απτό και αληθινό και αυτές οι ιδεολογίες είναι που θα καταστρέψουν το ανθρώπινο είδος και τον πλανήτη."


Jacque Fresco: 
"Η αγάπη είναι περίεργη λέξη. Όλοι έχουμε κάνει πράγματα για τα οποία μετανιώσαμε η κάναμε πράγματα που νιώσαμε οτι δεν ήταν αρκετά. Όλοι μας. Μερικές φορές αγαπάς πολύ τον εαυτό σου, μερικές φορές όχι και μερικές φορές τον μισείς. Και όταν είσαι παντρεμένος με κάποιον, μερικές φορές τον αγαπάς πάρα πολύ, μερικές φορες τον αγαπάς λιγότερο, μερικές φορές νιώθεις οτι είσαι απογοητευμένος απο αυτόν. Η ζωή δεν είναι ένα σταθερό πράγμα, είναι μια κυμαινόμενη κατάσταση. Αν παντρευτείς με ένα άτομο που έχει ας πούμε εφτά ιδιότητες που σου αρέσουν, και αφού είσαι παντρεμένος μαζί του μετά απο λίγο καιρό γνωρίζεις ένα άλλο άτομο που έχει είκοσιεφτά ιδιότητες που σου αρέσουν δεν γίνεται παρα να νιώθεις πράγματα για αυτό το άτομο." 


Roxanne Μeadows:
"Στο μέλλον πιθανόν να αγαπάμε όσο περισσότερα άτομα μπορούμε να αγαπήσουμε, θα ανταλλάζουμε ιδέες και αξίες με πολλά άτομα και πιθανότατα δεν θα έχουμε ένα άτομο για κτήμα μας. Σήμερα πολλοί είναι παντρεμένοι και έτσι ανήκουν ο ένας στον άλλον. Αν γίνει κάτι τρομερό π.χ. και πεθάνει ο ένας σύντροφος είναι πραγματικά απαίσιο που ο άλλος ήταν το μόνο άτομο με το οποίο πέρασαν την ζωή τους μαζί και μοιράστηκαν τις ιδέες τους και την δουλειά τους." 


Jacque Fresco:
"Όλες οι αξίες μας, ο τρόπος με τον οποίο κοιτάμε τον κόσμο είναι πράγματα που μαθαίνουμε σε κάποια χρονική στιχμή. Λεω οτι στο μέλλον οι άνθρωποι θα είναι πολύ διαφορετικότεροι απο ότι είναι σήμερα. Δεν θα χρησημοποιούν την λέξη αγάπη, θα χρησημοποιούν την λέξη επεκτατικότητα (extensionality). "Συνδέθηκα με ένα άτομο το οποίο μου ενίσχυσε την ζωή και μου την έκανε πιο εύκολη. Έχουμε πολλά κοινά και καταλαβαινόμαστε σε πολλούς διαφορετικούς τομείς και με το πέρασμα των χρόνων αυξήσαμε και βελτιώσαμε την σχέση μας."

Αυτό θα γίνει η αγάπη. Σήμερα είναι μια λέξη, σαν την λέξη θρησκεία, σαν ανθεκτικό χόμπυ. Στο ραδιόφωνο ο Larry King με είχε ρωτήσει ποιές ήταν οι σκέψεις μου όσον αφορά τον χριστιανισμό. Του είχα πει οτι είναι φοβερή ιδέα, γιατί δεν το κάνουμε πράξη? 


Μιας και αναφέραμε τα συναισθήματα, είναι ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα μας. Ο Kwasniewski το είχε αναφέρει σαν συμπεριφορά του θαλάμου, και τις συμπεριφορές που ήταν ορθολογικές τις έλεγε συμπεριφορά του φλοιού, παραπέμποντας στα ανάλογα μέρη του εγκεφάλου. (σημείωση: thalamus = θάλαμος και cortex = φαιόν περίβλημα του εγκέφαλου.) Μια συμπεριφορά βασισμένη στα συναισθήματα μπορεί να σε κάνει να "πάρεις μπρός" και να αισθανθείς καλά η άσχημα, σωστά η λάθος αλλα η συμπεριφορά του φλοιού του εγκεφάλου είναι αυτή που θα μας υποδείξει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες μας ωστε να μπορέσουμε π.χ. να αποφύγουμε ένα ατύχημα, και μέσω αυτού διδασκόμαστε πως να χειριζόμαστε τις διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα αν γίνει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και έχουν εγκλωβιστεί παιδιά στο αμάξι και τρέχει η βενζίνη απο την μηχανή και κάνετε σαν "Ω θεούλη μου τα παιδιά έχουν εγκλωβιστεί στο αμάξι και πρόκειται να πεθάνουν" αυτό είναι συμπεριφορά του θαλάμου. Αν πιάσετε ενα ξύλο η μια πέτρα και σπάσετε το τζάμι και βγάλετε τα παιδιά έξω, αυτό είναι συμπεριφορά του φλοιού, ο οποίος μετατρέπει όλα τα συναισθήματα σας σε χρήσιμες πληροφορίες για το τι μπορούμε να κάνουμε." 


Roxanne Μeadows:
Μου αρέσει το παράδειγμα που υπάρχει ένα αμάξι στην άκρη του γκρεμού και μπορεί να πέσει επειδή έχει γίνει ατύχημα. Και έρχεται το πρώτο άτομο και του κρατάει το χέρι και κλαίει μαζί του και του κάνει συμπαράσταση. Μετά έρχεται ο γιατρός που δρά για το πρόβλημα και τον περιθάλπει και τον κάνει καλά. Αλλα για τον μηχανικό για τον οποίον δεν ακούει κανείς ποτέ τίποτα ο οποίος έχει βάλει το τοιχάχι στην άκρη του δρόμου ή που έχει δώσει την απαραίτητη κλίση στον δρόμο η που έχει βάλει σαμαράκια ώστε να μην γίνει ατύχημα, δεν ακούμε τίποτα για αυτά τα άτομα στην κοινωνία, και αυτά είναι τα άτομα που θα έπρεπε να τιμώνται. 

Peter Joseph:
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της Μητέρας Τερέζας ενάντια στον Louis Pasteur (ανακάλυψε την παστερίωση). Οι άνθρωποι τείνουν να έχουν αυτόν τον συναισθηματικό δεσμό και μια ταύτιση απέναντι στην γενναιοδωρία αυτού του ατόμου (την Μητέρα Τερέζα) αλλα δεν αντιλαμβάνονται οτι οι επιστήμονες έχουν κάνει περισσότερα για την ανθρωπότητα απο όλους τους φιλάνθρωπους μαζί.


Roxanne Μeadows:
Και το να σχεδιάζεις μια κοινωνία οπου δεν θα χρειάζεται η φιλανθρωπία είναι απο μόνο του μια ανώτερη μορφή φροντίδας και ευσπλαχνίας. (αναφερόμενη στο Venus project)

Jacque Fresco:
Η κοινωνία το κάνει αυτό όταν "δουλεύει" πάνω σου. Η κάθε κοινωνία δίνει έμφαση σε διαφορετικού τύπου συναισθήματα. Για παράδειγμα μέσω των ταινιών στον κινηματογράφο, η των σαπουνόπερων τα μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε να λειτουργούμε με βάση τα συναισθήματα μας, μαθαίνουμε να είμαστε παράλογοι, και μαθαίνουμε να είμαστε αυτό που κάποιοι θα λέγανε ηλίθιοι όταν συναναστρεφόμαστε με ηλίθιους ανθρώπους. Με όσο περισσότερους λογικούς ανθρώπους συναναστρεφόμαστε τόσο πιο δύσκολο είναι η συμπεριφορά μας να γίνει αυτό που τώρα αποκαλούμε "υγιής". 

Δυσανασχετούμε με τους δολοφόνους και τους κλέφτες αλλα δεν δυσανασχετούμε με τον πόλεμο μεταξύ μας, είναι τρομερό αυτό που γίνεται! Όταν κάποιος σκοτώνει κάποιον θυμώνουμε, και αυτοί που είναι κατά των εκτρώσεων μπορεί να είναι κατά ενός πολέμου ο οποίος σκοτώνει τα πάντα, αγέννητα παιδιά, γυναίκες, άντρες, τα πάντα! Οπότε το πιο λογικό θα ήταν να δυσανασχετούν γενικά κατα του πολέμου. Αλλα ο εγκέφαλος είναι τόσο χειραγωγημένος απο την κοινωνία που άνθρωποι μπορεί να γίνουν άγριοι εναντίον σου ακόμη κι επειδή κρατάς το λάθος πιρούνι στο τραπέζι. (τρόποι καλής συμπεριφοράς) Ξέρετε, αν πάτε σε ένα καλό τραπέζι και κρατάς το πιρούνι με το λάθος χέροι οι άνθρωποι τείνουν ν γίνονται άγριοι η απογοητευμένοι μαζί σου, αλλα αν είσαι ρατσιστής δεν το κάνουν πράγμα που είναι τρομερό! Η Κου-Κλουξ-Κλαν κάποτε είχε τρία εκατομμύρια μέλη! Αυτό μας δείχνει που βρίσκεται η κοινωνία μας, δεν είμαστε πολιτισμένοι ακόμα, έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας, ζούμε σε μία πολύ παράλογη κοινωνία και δεν πιστεύω οτι θα γραφτεί κάτι καλό για μας στο μέλλον, εκτός και αν αναφερθεί (αυτό που γίνεται τώρα) σαν αξιολύπητη ανάπτυξη της ανθρώπινης ιστορίας.  

Οπότε τι κάνουμε?

 Εκπαίδευση: 
 Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει την φαντασία (γάμος) με την πραγματικότητα (φυσική έλξη, σεξ, θαυμασμός για άλλα άτομα). Όταν γνωρίζουμε ποιό είναι το αληθινό τότε θα λαμβάνουμε τις ανάλογες αποφάσεις συνειδητά και δεν θα συμμορφωνόμαστε ασυνείδητα εξ αιτίας της κοινωνίας στην οποία γεννηθήκαμε. Όσο για τους περισσότερους που θα δεχτούν αυτές τις καταστάσεις όπως κάποια έθιμα θα είναι πλέον σε θέση να αντιληφθούν την φύση τους. 

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα διατηρεί αυτού του είδους την κοινωνία προωθώντας την ιδέα της οικογένειας μιας και δημιουργεί πολλές δουλειές έτσι. Απο ειδικές γιορτές μέχρι εξειδικευμένα αντικείμενα για το σπίτι αυτή η ιδέα είναι απλώς κατανάλωση για το σύστημα. 


Εν κατακλείδι: 

Είναι πολύ περίεργο πως τα ανθρώπινα όντα παρότι πολλά απο αυτά συμμορφώνονται με την κοινωνία -σε αυτήν την περίπτωση μέσω του γάμου και μετά κάνοντας οικογένεια- χάνουν χιλιάδες ευκαιρίες να συσχετιστούν με άλλα άτομα. Είμαστε τόσο πολλοί μα γνωρίζουμε τόσο λίγα.

Πηγή ετούτα εδώ τα δύο βίντεο...  

TROM: Family and Love part 1 
TROM: Family and Love part 2

*Σημείωση: Η παρούσα μετάφραση είναι ένα κομμάτι του πολύ αξιλολογου ντοκυμαντέρ TROM (The Reality Of Me). Δυστυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υπάρχει δυνατότητα να το δεί κάποιος με ελληνικούς υπότιτλους. Ακόμα και να υπάρξει όμως δεν το θεωρώ κάτι αρνητικό να υπάρχει και στην παρούσα μορφή. Σχεδιάζω στο μέλλον να μεταφράσω επιπλέον κομμάτια του, οπότε εαν έχω κάνει κάποια μεταφραστικά λάθη, οι διορθώσεις είναι καλοδεχούμενες.

Read More

Δεν μπορείς να αποδείξεις την ανυπαρξία - James Randi

ένα επίκαιρο μάθημα λογικής απο τον James Randi.

Read More

Για σήμερα, σαν σήμερα.

Αν και γιορτάζεται ως η ημέρα των γενεθλίων του Ιησού από την Ναζαρέτ (που δεν ήταν) σαν σήμερα έχουν γίνει πολλά πράγματα που περνάνε στο ντούκου. Βάζοντας μόνο αυτά που θεωρώ σημαντικά:

1) Περλ Χάρμπορ: Την Ημέρα των Χριστουγέννων του 1941, ο Ναύαρχος Τσέστερ Νίμιτς ανέλαβε την διοίκηση του Αμερικάνικου Στόλου στον Ειρηνικό στο Πέρλ Χάρμπορ, την ίδια ημέρα που οι Ιάπωνες κατέλαβαν το Χονγκ Κονγκ. Πίσω στην Ευρώπη οι Γαλλικές Δυνάμεις απελευθέρωσαν το αρχιπέλαγος του Σαν Πιερ και Μικελόν από τους Ναζί.

2) Τσάρλι Τσάπλιν: Γεννημένος το 1889, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου και σκηνοθέτης, πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου του 1977 στην Ελβετία. Διάσημος για κλασικές ταινίες όπως The Kid, The Tramp και The Great Dictator και άμεσα αναγνωρίσιμος από το καπέλο του, τα baggy παντελόνια του και το μικρό μουστάκι του, ο Τσάπλιν θεωρείται ως μία καταλυτική φιγούρα των πρώτων ημερών του κινηματογράφου. Στη βουβή κωμωδία, δεν υπάρχει άλλος που μπορεί να συγκριθεί μαζί του, εκτός ίσως από τον Μπάστερ Κίτον.

3) Βυζάντιο: Στις 25 Δεκεμβρίου του 1261 ο Μιχάλης ο Παλαιολόγος ο Όγδοος, συν-κυβερνήτης της Ανατολικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας, τύφλωσε και καθαίρεσε τον πολιτικό του αντίπαλο Ιωάννη Λάσκαρη τον Τέταρτο. Σίγουρα όχι ένα καλό Χριστουγεννιάτικο δώρο όπως και να το δεις. Δεν θα δείτε την Γερμανίδα Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, να το κάνει αυτό στους συνεργάτες της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

4) Ο σεισμός της Τσάνγκμα: Στις 25 Δεκεμβρίου του 1932, ένας μαγνητικός σεισμός έντασης 7.6 χτύπησε την περιοχή Τσάνγκμα της Κίνας, σκοτώνοντας 275 άτομα, τραυματίζοντας 320 και καταστρέφοντας 1.167 σπίτια. Επηρεάστηκε ολόκληρη η κοιλάδα της Τσάνγκμα, όπως και η επαρχεία της Γκάνσου, που ακόμα και τότε πίσω στα 1930, ήταν η περιοχή κατοικίας εκατομμυρίων ανθρώπων.

και σημαντικότερο όλων...
5) Ισαάκ Νεύτων!: Αν και από την παράδοση θεωρείται κακή τύχη να είσαι γεννημένος την ίδια ημέρα με το Χριστό, αυτό δεν έβλαψε τον Σερ Ισαάκ Νεύτων. Ο πρωτοπόρος Άγγλος φυσικός γεννήθηκε ανήμερα Χριστούγεννα το 1642. Το βιβλίο του Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (1687), που έθεσε τους τρεις νόμους του περί κίνησης και της παρατήρησής του για την παγκόσμια βαρύτητα, θεωρείται πως όρισε τα μαθηματικά και τη φυσική για τους επόμενους τρεις αιώνες.

Read More

25 λόγοι

1. Αρνούμαι να συμμετέχω σε αυτό το εμετικό πανηγύρι των γιορτών.
2. Οι άνθρωποι μπαίνουν για πολλοστή φορά σε αυτή τη σπηλιά με τα χαζά ζώα της φάτνης για να προσκυνήσουν κάτι που στην ιστορία απλά δεν υπάρχει.
3. Σιχαίνομαι την θλιβερή επανάληψη της χρονιάς που στο τέλος όλοι ξορκίζουν την ανημπόρια τους με ένα «χρόνια πολλά».
4. Υποκριτές έχω συναντήσει στη ζωή μου πολλούς δεν χρειάζομαι ακόμα έναν κάθε τέλος του χρόνου.
5. Γαμώ το Χριστό, τη Παναγία, τους Αγίους κι τον κάθε πουστόγερο ρασοφόρο τραγόπαπα, γαμώ το σπίτι τους, την εκκλησία τους, την υποκρισία τους, τον σκοταδισμό τους.
6. Σκατά στο έθνος, τη σημαία, τα μπουλούκια των συγγενών που κατακλύζουν σπίτια κι αυλές έτοιμοι για την οποιαδήποτε φιλοσοφία του κώλου.
7. Προτιμώ να βγω το βράδυ, παρέα με τον κολλητό μου για να συζητήσουμε αυτά που μας απασχολούν χωρίς δεντράκια κι φτηνά φωτάκια που μαρτυρούν την αρρωστημένη χαρά του θεανθρώπου, γαμώ τα θέσφατα της εκκλησίας.
8. Με ενδιαφέρουν οι άστεγοι, οι φυλακισμένοι, οι μετανάστες κι η φτώχεια που θεριεύει με τα χρόνια.
9. Γαμώ τις μαλακισμένες φιλάνθρωπες φιγούρες με μέικαπ μπετόν κι βαμμένο νύχι βαλκυρίας, βάλτε τα λεφτά στο κώλο σας γαμημένοι αστοί του παρακράτους.
10. Σκατά στα παιδιά που λένε τα κάλαντα κι με ξυπνούν από τον πολύτιμο ύπνο, εμετικά μειράκια που είναι κι φάλτσα κι κακάσχημα.
11. Σκατά στις χορωδίες κι τις στολές αυτών που λένε τα κάλαντα στους πολιτικούς αρχηγούς που κάθονται σαν γύφτικα σκεπάρνια κι προσπαθούν να καταλάβουν τι είναι όλο αυτό που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια τους.
12. Εμετό στον Κάρολο Παπούλια που περιφέρει το σάπιο του κρέας, γαμώ την αναισθησία του κι το κράτος του.
13. Γαμώ την ανημπόρια των αστών, την αβελτηρία τους, την πλήξη τους κι τα λεφτά τους στην Ελβετία.
14. Γαμώ την αμάθεια κι την μοιρολατρεία των Ελληναράδων που στοιχηματίζω ότι δεν έχουν ιδέα για το τι παίζεται στο πολιτικό σκηνικό.
15. Σκατά στις ψωλέτες των πρωινάδικων, μεσημεριανών εκπομπών κι απογευματινών που πίνουν τόνους χυσοκουβάδων κι έχουν κι άποψη οι γαμιόλες που αν δεν ήταν στο γυαλί θα έκαναν πιάτσα στη Σόλωνος στην καλύτερη περίπτωση.
16. Γαμώ τους δημοσιογράφους που λυσσαλέα προσπαθούν να διαμορφώσουν μια εικόνα τελειότητας κι πρωτοχρονιάτικης χαβούζας όπου όλα είναι γεμάτα με γκλίτερ κι αγάπη.
17. Σκατά στους μπάτσους που το παίζουν καμπόσοι σε μετανάστες στις αποβάθρες των τρένων ενώ είναι ανίκανοι να συλλάβουν τον σεσημασμένο εγκληματία.
18. Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους κι θάνατος στα τσογλάνια που το παίζουν μάγκες τύπου Κορκονέα που να σαπίσει κι να ψοφήσει στη φυλακή πριν το νέο έτος.
19. Χαρά στα παιδιά, τους φτωχούς, τους σαλταρισμένους, τους ποιητές, στα πουλιά των ταρατσών που χαζεύουν την Ακρόπολη κι τον λόφο Σκουζέ.
20. Φτύσιμο στην Άννα Διαμαντοπούλου, Λοβέρδο, ΓΑΠ, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλο, γαμώ το μουνί της νεκρής σας μάνας, σκατά είστε που επιπλέουν, ραγιάδες κι γκιαούρηδες.
21. Έναν γαμιά για την Ξενογιαννακοπούλου μπας κι ανοίξει το μάτι της κι γίνει καλύτερος άνθρωπος, η κότα που το παίζει διανοούμενη αγγίζοντας την θλιβερή της κλειτορίδα.
22. Φωτιά στα χριστουγεννιάτικα δέντρα, στις άκαυλες ευχές, στα σκυλάδικα, στα κωλοκάναλα, στον Μανώλη Καψή, στην Όλγα Τρέμη, στην λουλού Πρετεντέρη κι στον Παύλο Τσίμα που νομίζει ότι είναι έγκριτος δημοσιογράφος.
23. Φυλάκιση του Άρη Πορτοσάλτε, του Κωστάκη Καραμανλή που κλάνει αμέριμνος στα πίσω έδρανα της Βουλής, στον Μιχάλη Λιάπη, στη Χρύσα Αράπογλου, των 300 βουλευτών.
24. Έλεγχος στα οικονομικά του ΚΚΕ, βιτριόλι στο φασιστοκομμουνιστικό σφυροδρέπανο της αυλής του Περισσού κι εξοστρακισμός της Λιάνας Κανέλλη η οποία δεν είναι πρόθυμη να βοηθήσει στα gay αιτήματα που απασχολούν χιλιάδες κόσμο, αντιθέτως τα υπονομεύει ούσα λεσβία η ίδια.
25. Έχω άλλα τόσα ακόμα να παραθέσω αλλά προτιμώ να ακούσω λίγο Λιστ στο Γ’ πρόγραμμα.

όπως βρέθηκε στο http://theelfatbay.net

Read More

Γιατί δεν με νοιάζει όταν οι άνθρωποι τρώνε τα μούτρα τους

Γιατί να με νοιάξει δηλαδή? Δεν κατάλαβα...

Πείτε για παράδειγμα οτι ο κλασσικός "μάγκας" παίρνει το αμάξι και οδηγάει επικίνδυνα και φεύγει το αμάξι -όχι, αυτό είναι ευφημισμός, το αμάξι δεν φεύγει απο μόνο του- και δεν υπολογίζει κάτι καλά και στουκάρει σε καμια κολώνα και γίνεται κιμάς... Όταν έρθει η ώρα για την κηδεία θα ακουστεί η κλασσική ατάκα:

"Ήταν το καλύτερο παιδί, θεε μου γιατί μας το πήρες."
(Το "θεε μου γιατί μας το πήρες" δεν το έβαλα μόνο επειδή τα έχω με τους θρήσκους με τους οποίους θα καταπιαστώ παρακάτω, το έβαλα επειδή δυστυχώς έχω πάει σε μπόλικες κηδείες και η ατάκα είναι αυτούσια και απαράλλαχτη.)

Πρώτα απ όλα το παιδί δεν σας το πήρε ο θεός. Είτε υπάρχει είτε όχι ο θεός (λολ?) ούτε είπε στο παιδί σας να οδηγάει επικίνδυνα ούτε σας σαμποτάρει το αμάξι λες και δεν έχει άλλη δουλειά. Και δεν ήταν το καλύτερο παιδί. Μαλάκας ήταν, οδηγούσε επικίνδυνα και πήρε αυτό που του άξιζε. Και δεν κάνατε και τίποτα για να το αποτρέψετε. Όταν το έπαιρνε το αμάξι, έκανε μαλακίες και την γλίτωνε κανείς δεν έκανε τίποτα ε? Ακολουθώντας την λογική πήρατε κι εσείς αυτό που σας άξιζε. Για αυτούς που θα έπρεπε να στεναχωρηθείτε είναι τα τυχόν άλλα αθώα άτομα που πήρε στον λαιμό του ο μαλάκας ο γιόκας σας.

Άντε με τους μαλάκες πια....

Πάμε με την ίδια λογική στους ναρκομανείς. Ας υποθέσουμε οτι το παιδί σας κάνει χρήση ναρκωτικών και κάποια στιγμή αυτό πέφτει στην αντίληψη σας. Οι προσπάθειες σας να το βάλετε στον "ίσιο" δρόμο είναι μάταιες και το παιδί σας πεθαίνει απο υπερβολική δόση. Και κλαίτε. Κλαίτε? Τολμάτε και κλαίτε? Είχατε ένα παιδί που εν γνώση του έπαιρνε ναρκωτικά -και όλοι ξέρουν τι είναι τα ναρκωτικά, εδώ ξέρετε εσείς, δεν ξέρει το παιδί σας?-  και δεν έλεγε να τα κόψει, τι περιμένατε ακριβώς να γίνει δηλαδή?

ΕΚΠΛΗΞΗ!

Όχι τίποτα άλλο αλλά τους ναρκομανείς του έχουμε περιθωριοποιήσει πάρα πολύ, κανείς δεν τους δείχνει λίγη αγάπη και αρκετοί τους φοβούνται. Και ξέρετε ποιά λογική ακολουθεί μια οικογένεια όταν μαθαίνει οτι άλλης οικογένειας το παιδί έχει μπλέξει με τα ναρκωτικά? Κόβουν τα πολλά πάρε δώσε με την οικογένεια του εθισμένου λες και θα κολλήσουν ναρκομανίτιδα. Αυτό λέγεται στρουθοκαμηλισμός. Επιλέγουμε να αγνοήσουμε ένα πρόβλημα περιμένοντας ως δια μαγείας να λυθεί μόνο του. Στο τέλος δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι όταν όλα απλά παίρνουν τον δρόμο τους και το πρόβλημα χτυπάει την δική τους πόρτα...

Θέλετε περί θρησκείας? Τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους... η μήπως όχι? Είναι απλό. Ότι και να πιστεύει κάποιος για οποιοδήποτε θέμα δεν επηρεάζει την αληθοτιμή (το κατά πόσο είναι αληθινό) του θέματος. Κάποιος θα έλεγε οτι είναι αυτονόητο. Προφανώς όμως, κρίνοντας μέσω του αποτελέσματος δηλαδή τα ποσοστά θρήσκων ανα τον πλανήτη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αν και όπως προκύπτει δεν είναι η θρησκεία το πρόβλημα, είναι μέρος του προβλήματος. Είναι η λογική που προωθεί το κάθε σύστημα θρησκείας, το "πίστευε και μη ερεύνα", ο δογματισμός. Όσο κι αν πραγματικά λυπάμαι τα άτομα που πίστεψαν το ψέμα της θρησκείας καλό θα ήταν να μην περιμένουν και συμπαράσταση στην πτώση τους όταν αρχίσουν και καταλαβαίνουν οτι η άποψη που τους είχε επιβληθεί για την ζωή ήταν κενή νοήματος. Να πέσουνε να φάνε τα μούτρα τους και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Το καλύτερο που θα μπορούσα εγώ προσωπικά να κάνω σε τέτοια άτομα είναι να τους δείξω πως είναι πραγματικά ο κόσμος -η πιο σωστά, να τους εξηγήσω γιατί έχω καταλήξει να έχω αυτήν την γνώμη για τον κόσμο-, είτε τους αρέσει η όχι, είτε μου αρέσει είτε όχι. Για να νιώθουν καλύτερα έχουν τους φίλους τους, εγώ έχω άλλον ρόλο, τον ρόλο του δασκάλου, τον ρόλο του ανθρώπου που θα τους μάθει να αναπτύξουν και να χρησιμοποιούν την κριτική τους ικανότητα. Αν και αυτό κανονικά είναι δουλειά των γονιών και του συστήματος εκπαίδευσης τους...

Τώρα περι κρίσης που είναι και επίκαιρο. Εμπιστευτήκανε οι γονείς μας κι οι παππούδες μας τους πολιτικούς και τους αφήσαν να αλωνίζουν και τώρα παραπονιούνται για την κρίση. Αφήσανε τα λαμόγια να θεριέυουν. Για καμια καλή θέση στο δημόσιο, για να βολέψουν κάπου το μαμούχαλο το παιδί τους η για κανα κομμάτι γης ανταλλάζανε πρόθυμα τις ψήφους τους. Δεν τους πείραζε τι κάναν οι πολιτικοί αρκεί να ήταν αυτοί βολεμένοι. Τώρα που φαίνονται τα συμπτώματα απο τις πράξεις τους παραπονιούνται και ξεσηκώνονται. Άϊ σιχτίρ υποκριτές. Τα κάνατε μπουρδέλο και τώρα περιμένετε απο τα παιδιά σας να μαζέψουν τα σκατά...

Αυτή η λογική θα έπρεπε να ακολουθείται παντού. Είναι καλό να τρώνε οι άνθρωποι τα μούτρα τους ακόμα κι αν αυτό οδηγεί μερικές φορές σε θάνατο. (Με τον θάνατο τουλάχιστον σταματάνε να κάνουν μαλακίες και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση από τους γύρω, τώρα αν δεν βάλουν και οι γύρω μυαλό τι να πω...). Είναι καλό γιατί όταν τρως τα μούτρα σου είναι καλή ευκαιρία να αλλάξεις τρόπο σκέψης. Αν είσαι παρανοϊκός -και αυτό ορίζεται απλοϊκά σαν παράνοια, το να επαναλαμβάνει κανείς το ίδιο πράγμα με την ιδέα οτι θα επιτύχει διαφορετικό αποτέλεσμα- τρως τα μούτρα σου. Και το ευχαριστιέμαι όταν το παίζουν όλοι έξυπνοι και ξερόλες και πέφτουν απο τα σύννεφα όταν τους διαλύεται η ψευδαίσθηση που είχαν πλάσει γύρω τους. Είναι φαντασιόπληκτοι, μπουμπούνες και ξεροκέφαλοι. Ελάτε πάμε όλοι μαζί...

Εν κατακλείδι αυτοί είναι οι λόγοι που δεν με νοιάζει όταν οι άνθρωποι τρώνε τα μούτρα τους. Είναι απλώς ο καιρός που τους επιστρέφουν πίσω τα αποτελέσματα των πράξεων τους. Εγώ όμως που είμαι νεούδι εδώ γύρω και δεν έχω κάνει τίποτα τι σας φταίω, ε? Τι φταίω να πεινάσω εξ' αιτίας σας? Τι φταίω που δεν κάνατε τίποτα για να το αλλάξετε? Δεν τον επέλεξα εγώ αυτόν τον κόσμο, εσείς διαλέξατε να με κάνετε. Τα όνειρά μου καταστρέφονται καθημερινά, τα δικά μου και άλλων χιλιάδων παιδιών που τολμήσατε(!) να φέρετε εν ζωή. Γιατί ρε γαμώτο, τι φταίμε?

Νιώθω πλέον χρέος μου να δείξω σε όσο περισσότερα άτομα μπορώ τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου. Ίσως φάω κι εγώ τα μούτρα μου, που ξέρετε...

Τα ανθρώπινα όντα, τα οποία είναι σχεδόν μοναδικά στο να έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν απο την εμπειρία των άλλων, είναι επίσης αξιοσημείωτα για την φαινομενική τους απροθυμία να το κάνουν.
Douglas Adams

Read More

FreemanOnTheLand η FMOTL

Αυτή είναι μια περίεργη σελίδα. Είναι απελευθερωτική. Δεν έχει διαφημίσεις για να σε πείσουν ότι πρέπει να αγοράσεις πράγματα. Δεν υπάρχει κουμπί «donation» γιατί δεν θέλω ούτε δεκάρα από τα λεφτά σου, παρόλο που δεν είμαι πλούσιος.

Αν και η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ πολύ πλούσιος. Και αυτό γιατί έχω φίλους, τόσο πραγματικούς όσο και cyber. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζομαι και θα χρειαστώ ποτέ.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι αυτή η σελίδα είναι εντελώς απλή και κενή αισθητικής, τόσο που θα αναρωτιέσαι το γιατί κάθεσαι ακόμα εδώ. Θα σου πω εγώ το γιατί.

Βρίσκεσαι εδώ για να πάρεις το καλύτερο δώρο που εγώ και οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να σου δώσει. Την ελευθερία σου. Την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Την ελευθερία να πάρεις την ευθύνη της ζωής σου στα δικά σου χέρια και (με την προϋπόθεση ότι δεν θα λειτουργήσεις εις βάρους της ελευθερίας κάποιου άλλου) να έχεις μια γλυκιά συνέχεια για την υπόλοιπη ζωή σου.

Εαν σας φαίνεται ενδιαφέρον η εισαγωγή κάντε τον κόπο και δείτε την συνέχεια στο blog 
http://www.fmotl.blogspot.com/
εγώ θα πρότεινα να είχατε μπεί ήδη χτές.

Για όσους γνωρίζουν είναι μετάφραση του http://www.fmotl.com/ στα ελληνικά. καλό site αλλα σου βγαίνει το μάτι να τα διαβάσεις και είναι λιγάκι χαμός. αν όμως κάποιοι θέλουν να δούν και κάτι παραπάνω να μπούν.

Read More

Αλυσιδωτή καλοσύνη

Αλυσιδωτή καλοσύνη η kindness boomerang αν θέλετε. Η κάμερα ακολουθεί τις καλές πράξεις διαφόρων ανθρώπων, μέχρι να καταλήξουν σε αυτόν που έδωσε το έναυσμα για την δημιουργία της μεγάλης αλυσίδας.

Πηγή: Life Vest Inside - Kindness Boomerang - "One Day"
επίσης υπάρχει και στο videoman.gr το οποίο έχει αρκετά αξιόλογα βίντεο - τροφή για σκέψη.

Read More

Συγνώμη

Έ, αφού δεν το ζητάει κανείς άλλος σε αυτή τη χώρα λοιπόν, λέω να αρχίσω εγώ. Και η συγγνώμη πρέπει να έρθει, όχι από τη γενιά που κατέστρεψε, αλλά από αυτή που δεν έκανε τίποτα να το προλάβει. Αυτή των 30+.
Συγγνώμη λοιπόν, για τη βλακεία μου, γιατί, δεν συμμετείχα στα πράγματα. Δεν ψήφισα στις εκλογές , νομίζοντας ότι με την αποχή θα το πάρουν το μήνυμα τα παχύδερμα… κούνια που με κούναγε. Που νόμιζα ότι η Ευρώπη (που βρίσκεται αυτή η χώρα, με το πολύχρωμο νόμισμα άραγε, ξέρει κανείς;) είναι λύση..
Συγγνώμη για την νωθρότητα μου. Έβλεπα φίλους να διορίζονται με μέσον στο δημόσιο, και τους έλεγα «σιδεροκέφαλος», αντί να τους πω «α’ στο διάολο, που θα σε πληρώνω». Την ίδια ώρα, δουλεύοντας στις αγορές,  έβλεπα αυτό που έρχεται 3 χρόνια τώρα, αλλά δεν το βροντοφώναζα, μη με πάρουν για τρελό. Διάβασα, μορφώθηκα, κατάλαβα, και τελικά τι έκανα με αυτή τη γνώση;
Συγγνώμη, που δεν έκανα τίποτα. Ακούγοντας τον –πλούσιο- γείτονα μου να δηλώνει υπερήφανος ότι «εγώ δεν πληρώνω φόρο», δεν τον έπιασα από το λαιμό, αλλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι. Που δεν έδειξα το παράδειγμα. Όχι δεν έχω παιδιά ακόμα, αλλά κάτι θα μπορούσα να κάνω βλέποντας ένα κοριτσάκι 13 ετών με ντιζαϊνάτο ρουχαλάκι να βρίζει σαν λιμενεργάτης τον αστυνομικό στα 3 μέτρα, σίγουρο μάλλον ότι ο μπαμπάς δεν θα του άφηνε να συμβεί κάτι. Που βλέποντας συνδικαλιστές να κλείνουν την είσοδο στη δουλειά μου, δεν τους όρμησα, αλλά γέλαγα γιατί θα γλύτωνα και καμιά ώρα.
Συγγνώμη, που δεν υπερασπίστηκα την τιμή μου, όταν οι πολιτικοί και οι διαπλεκόμενοι που με έκλεψαν γύρισαν, με θράσος χιλίων πιθήκων, και με είπαν «κλέφτη», και «βλάκα».
Συγγνώμη, που όταν ο πόλεμος για το μέλλον μαινόταν, εγώ νόμιζα ότι ήμουν ο Κοραής, και θα μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο γράφοντας στο Protagon.
Συγγνώμη. Γεννήθηκα σε μια κοινωνία που τα είχε όλα, και δεν έμαθα να πολεμάω. Να διεκδικώ. Τώρα, χαμένος, βάλλω κατά πάντων, και, πάνω από όλα, ενάντια στον εαυτό μου.  Δε με νοιάζει τι δεν έκαναν οι άλλοι, ή τι έκαναν λάθος. Με νοιάζει τι δεν έκανα για τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Κοιμήθηκα, φοβήθηκα, ντράπηκα...
Αναρωτιέμαι, μόνο, αν είναι πολύ αργά…

του Γιώργου Λαγαριά, ετών 32
Πηγή: Συγνώμη όπως δημοσιεύτηκε στο http://www.protagon.gr

Read More

Εγχειρίδιο οδηγιών για τη Ζωή

 

Η περιγραφή του βίντεο λέει: "Ένα βίντεο απο την Qualia Soup για τη θρησκεία, και την αποδοχή της διαφορετικής πίστης του καθενός." Προσωπικά δεν πιστεύω πως είναι μόνο για την θρησκεία.. το βίντεο είναι ένα αριστούργημα !! και φυσικά δε μιλάει μόνο για τη θρησκεία ή το ρατσισμό !πραγματεύεται το δύσκολο ζήτημα της διαφορετικότητας, της αποχής από τη μάζα, του να είσαι ο εαυτός σου.. τα ντουλάπια (εντός του βίντεο) δεν είναι παρά οι επιταγές της κοινωνίας, σε κάθε τομέα.. οι γονείς και ο περίγυρος είναι οι φορείς της επιβεβλημένης κοινής γνώμης, οι παραμορφωτικοί καθρέφτες που θέλουν να εμποδίσουν καθετί διαφορετικό και μη τυποποιημένο. Αν μη τι άλλο είναι πολύ καλή τροφή για σκέψη.

Read More

Δύο γρήγορα κείμενα -το ένα συνέχεια του άλλου - απο ένα πολύ αξιόλογο blog

Πολιτική Κλιμακτήριος 

«Τι περιμένουμε;», με ρώτησε ένας σύντροφος εχτές, γεμάτος παράπονο και αγωνία. «Μα καλά, δεν βλέπει ο κόσμος που πάμε; Τι άλλο θα χρειαστεί για να ξεσηκωθεί; Πόσο ακόμα θα ανέχεται αυτή τη κατάσταση;»

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα να απαντήσω, για λίγο ένοιωσα άσχημα, συνειδητοποιώντας πως δεν είχα έτοιμη απάντηση στο ερώτημα. Όλα τα στερεότυπα που πέρασαν από το μυαλό μου, μου φάνηκαν ξαφνικά ανούσια και άχρηστα στην προσπάθεια να απαντήσω. Νέος ο σύντροφος, καμιά 25αρια χρονών, ακόμα ταλαντεύεται ανάμεσα στα Μαρξιστικά και τα Αναρχικά προτάγματα αλλά μαχητικός και ζωηρός στο διάλογο, με τεράστια όρεξη και συχνά αξιοθαύμαστη έμπνευση. Δεν έχει ακόμα περάσει στο στάδιο της απογοήτευσης από το κίνημα, ελπίζει ακόμα στην επανάσταση που θα ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή. Οι απορίες του έχουν να κάνουν μόνο με την «καθυστέρηση» της επανάστασης και όχι με την ίδια την ύπαρξη μιας επαναστατικής πραγματικότητας.

Εγώ από την άλλη, αν και πάντα αισιόδοξος, τελευταία έχω αρχίσει να αμφιβάλλω σοβαρά για την εξεγερσιακή ετοιμότητα των καιρών μας. Έχοντας ακόμα νωπή στη μνήμη την προδοτική για το κίνημα στάση των ορθόδοξων κομμουνιστών, την καθεστωτική κωλοτούμπα των υπολοίπων αριστερών  αλλά και την πρόδηλη ανικανότητα του αναρχικού χώρου να ξεπεράσει τα δικά του στερεότυπα κατά τη διάρκεια των τελευταίων μαζικών κινητοποιήσεων, βρίσκομαι σε μια φάση άρνησης αλλά και διακαούς πόθου για την «επερχόμενη» εξέγερση. Τη μια σκέφτομαι πως δεν υπάρχει πραγματικό εξεγερσιακό υποκείμενο, την άλλη αναγνωρίζω εξεγερσιακές διαθέσεις σε μεγάλες πλέον μάζες του κόσμου. Τη μια παρασύρομαι στη δίνη της καταθλιπτικής παραδοχής μιας τεράστιας ήττας και της χαμένης ευκαιρίας, την άλλη παραδίδομαι στη ελπιδοφόρα φρενίτιδα κάθε στιγμής σε κάθε πορεία, σε κάθε συγκέντρωση.

Όχι, δεν θεωρώ πως είμαι διχασμένη προσωπικότητα, ούτε φοβάμαι μην τα χάνω σιγά σιγά. Μάλλον, όπως και το κίνημα, περνάω και εγώ την πολιτική μου κλιμακτήριο. Οι πολιτικές μου ορμόνες έχουν τρελαθεί και το πολιτικό μου κριτήριο λειτουργεί σαν βελόνα πυξίδας πάνω από περιστρεφόμενο μαγνήτη. Φταίει η ηλικία μου, φταίει η πίεση που δέχομαι από παντού, φταίει η αγωνία για επιβίωση, φταίνε τα χρέη, φταίνε τα χημικά που μας ψεκάσανε, φταίει τι φταίει;

Μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. Το μόνο που με νοιάζει τούτη τη στιγμή, είναι να βρω μια απάντηση στο ερώτημα του νεαρού συντρόφου. Στο ίδιο ερώτημα που κατατρώει και τα δικά μου σωθικά, και τα σωθικά πολλών ακόμα. Τι περιμένουμε;

Ξενύχτησα απόψε, διαβάζοντας στη μπλογκόσφαιρα τη γνώμη άλλων, ίσως πιο έμπειρων, ίσως πιο έξυπνων από μένα, προσπαθώντας να βρω μιαν απάντηση, αλλά μάταια. Τίποτα πειστικό, τίποτα καινούργιο. Απ’ ότι φαίνεται μάλλον όλοι την ίδια απορία έχουμε, την ίδια έκπληξη για το ανεξήγητο. Υπάρχουν φυσικά οι «γραμμές» και οι «ορθόδοξες» αναλύσεις, οι προκάτ απαντήσεις που συνηθίζονται από χώρους που μόνιμα αντιμετωπίζουν κάτι ως πραγματικό μόνο όταν οι ίδιοι το ορίσουν ως τέτοιο. Αλλά αυτοί δεν με αφορούν, άλλωστε είναι και οι λιγότεροι πλέον.

Και ξαφνικά, το κατάλαβα, σαν αναλαμπή στο σκοτάδι μου φώτισε το νου. Μόνο έτσι θα μάθουμε την απάντηση. Όχι στο πληθυντικό, στον ενικό πρέπει να ρωτάμε, κάθε πρωί τον καθρέπτη μας και κάθε στιγμή το διπλανό μας. Όχι εμείς, αλλά εγώ, εσύ.

 «Τι περιμένεις ρε μαλάκα;»

Τι ακριβώς περιμένω από τους Αναρχικούς;

Περιμένω βασικά η πλειονότητα των Αναρχικών σ’ αυτή τη χώρα, επιτέλους να ξεπεράσει την «οργανωτική» της φοβία, να αφήσει πίσω της την μόνιμη άρνηση για συντονισμό από το φόβο της δημιουργίας «ηγετικών» δομών. Περιμένω να υπερβεί τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που την κρατούν όμηρο της πολυδιάσπασης και της μεταξύ τους αποξένωσης και να προχωρήσει σε μια νέα οργανωτική προσπάθεια του μεγαλύτερου τμήματος του χώρου σε μια πλατειά οριζόντια συλλογικότητα σε πανελλαδικό επίπεδο, που θα μπορέσει και να εμπνεύσει αλλά και να παραδειγματίσει ότι μια τέτοια μορφή οργάνωσης είναι εφικτή.

Σαφώς, και εγώ όπως άλλοι, κουβαλάω τις ίδιες φοβίες για μια πιθανή εκτροπή μιας τέτοιας προσπάθειας σε μοντέλα εξουσιαστικά, κάθετης οργάνωσης που τελικά τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την ιδέα της αναρχίας.

Ζούμε όμως σε καιρούς συμπιεσμένου πολιτικού και κοινωνικού χρόνου. Η απαξίωση όλων των κοινωνικών κεκτημένων των εργαζόμενων, ή κοινωνική εξαθλίωση, ο πολιτικός εκβιασμός και ο αποπροσανατολισμός του ατόμου από την κοινωνική συλλογικότητα επιβάλλονται με φρενήρεις ρυθμούς. Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος χώρος που μπορεί να προσφέρει πολιτική και κοινωνική διέξοδο είναι αυτός της Αναρχίας.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, βλέπουν με μεγαλύτερη συμπάθεια την ιδέα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Εκείνο που λείπει είναι η δυνατότητα συμμετοχής αυτού του κόσμου σε συλλογικές δράσεις, η αλληλεπίδραση με αυτές τις ιδέες και άλλους ανθρώπους που τις ενστερνίζονται. Ίσως στην Αθήνα, λόγω της ύπαρξης κάποιων συλλογικοτήτων, να μην φαίνεται τόσο η αυτή η έλλειψη, αλλά στην ευρύτερη περιφέρεια υπάρχει μόνο το χάος.

Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αλλά και ουσιαστικό κατά τη γνώμη μου, αν υπήρχε κάποια διασύνδεση μεταξύ όλων των ομάδων, των συλλογικοτήτων που δρουν Πανελλαδικά, αλλά και μια προσπάθεια κοινής δράσης – τοποθέτησης. Τουλάχιστον στα απλά και επίκαιρα θέματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να οργανωθεί μια κεντρική βάση δεδομένων, για καταχώρηση όλων των κινήσεων – δράσεων, απ’ όπου όλοι θα μπορούσαμε να αντλήσουμε πληροφορίες και να ανταλλάξουμε εμπειρίες. Ακόμα θα ήταν καλό αν υπήρχε μια κοινή περιοδική έκδοση (εφημερίδα – περιοδικό) που να συνδιαμορφώνεται και να εκφράζει όλες τις ομάδες. Αυτό που λείπει για μένα είναι, σημεία αναφοράς και σημεία συντονισμού δράσης. Δεν βλέπω που είναι το κακό να προπαγανδίζεται η Αναρχική ιδέα αντί να περιμένουμε την κατά σύμπτωση επαφή του κάθε ανθρώπου με αυτή.  

Κάθε φορά που  εκφράζω την όποια οργανωτική σκέψη συναντώ μόνιμα τείχη άρνησης και στερεότυπα όπως «αυτό αρμόζει μόνο σε εξουσιαστές» «εκείνο είναι καπιταλιστική πρακτική» και δεν συμμαζεύεται. Όσο θα φοβάται ο χώρος να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που είναι διαθέσιμα, τόσο θα μένει πίσω, ανακόλουθος και φοβικός, αρνούμενος τον ιστορικό του ρόλο και αποθαρρύνοντας όλους αυτούς που δεν έχουν πάρει διδακτορικό στους κλασσικούς, από το να τον προσεγγίσουν και να συμπαραταχθούν μαζί του.

Δεν είναι ούτε το πρώτο κείμενο που ασχολείται με το θέμα της οργάνωσης του χώρου,  ούτε το πιο πρωτότυπο, απλά αντικατοπτρίζει γενικώς τις ανησυχίες όχι μόνο τις δικές μου, αλλά και πολλών άλλων συντρόφων. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο είναι εφικτό να υπάρξει ένα οργανωτικό μοντέλο ικανό να απαντήσει στις ανάγκες του καιρού μας, αλλά σίγουρα μια συζήτηση πρέπει να ανοίξει ξανά. Δεν μπαίνω στις λεπτομέρειες της οργανωτικής φόρμας, ούτε στις απαραίτητες λειτουργικές διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν την οριζόντια δομή της. Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα και πρέπει να γίνει απ’ όλους όσους ενδιαφέρονται. Το βασικό για μένα είναι η ανησυχία και πεποίθηση για την  αναγκαιότητα αυτής της οργάνωσης.


Πηγή:  Erratum

Read More

Άμεση (Αδιαμεσολάβητη) Δημοκρατία

Αποτελεί τον πιο γνήσιο και δίκαιο τρόπο οργάνωσης μιας ανθρώπινης κοινωνίας (μέχρι σήμερα,
τον Αύγουστο του 2011) για τον απλούστατο λόγο ότι οι αποφάσεις συνδιαμορφώνονται και
παίρνονται απευθείας από το λαό, τους πολίτες της κοινωνίας αυτής .

Για να γίνει σαφής η Άμεση Δημοκρατία χρειάζεται να ορισθεί η Έμμεση Δημοκρατία .
Δημοκρατία με απλά λόγια σημαίνει πως ο δήμος=λαός αποφασίζει για τα ζητήματά του .

Η Έμμεση (Αντιπροσωπευτική) Δημοκρατία είναι ένας τρόπος οργάνωσης όπου η λήψη
αποφάσεων γίνεται από εκλεγμένους εκπροσώπους των πολιτών, όχι από τους ίδιους τους πολίτες .

Σε μια μορφή της Έμμεσης Δημοκρατίας, στο σημερινό Κοινοβουλευτισμό οι αποφάσεις
προκύπτουν από εκλεγμένους Βουλευτές, χωρίς αυτοί να δεσμεύονται από το νόμο να ακολουθούν
τη θέληση των πολιτών (πχ δημοψηφίσματα είτε με Βουλευτική είτε με λαϊκή πρωτοβουλία) ούτε
καν για σημαντικά ζητήματα όπως η παιδεία, η υγεία και η οικονομία .

Επίσης, δεν υπάρχει λογοδοσία των Βουλευτών για τις πράξεις τους προς τους πολίτες, αλλά ούτε
δυνατότητα αντικατάστασης κάποιων από αυτούς εντός της προβλεπόμενης τετραετούς θητείας αν
κριθούν ανίκανοι από το λαό .

Τέλος, οι Βουλευτές διατηρούν “Βουλευτική Ασυλία” ώστε ο νόμος ουσιαστικά να μην τους
αγγίζει και να μπορούν να δρουν ανενόχλητοι ακόμα και όταν παρανομούν ενάντια στην κοινωνία
που υποτίθεται ότι υπηρετούν .

Σήμερα, δεν υπάρχει πραγματική Δημοκρατία αφού ισχύει ο Κοινοβουλευτισμός με
αποτέλεσμα την ασυδοσία των Βουλευτών και την παραβίαση της λαϊκής θέλησης .

Στην Άμεση (Αδιαμεσολάβητη) Δημοκρατία ο πολίτης:

· ψηφίζει προτάσεις και όχι εκπροσώπους
· προτείνει και συνδιαμορφώνει θέματα προς ψήφιση

Επομένως, είναι ξεκάθαρο πως η Άμεση Δημοκρατία είναι η πραγματική Δημοκρατία και για να
υπάρξει χρειάζεται να αναλάβουν οι πολίτες όλα τα ζητήματα της κοινωνίας, δίχως οποιοιδήποτε
εκλεγμένοι “ηγέτες” να προδίδουν την εμπιστοσύνη του λαού όπως γίνεται σήμερα .

Όλα τα παραπάνω αποτελούν την πολιτική διάσταση της Δημοκρατικής κοινωνίας .

Μια άλλη εξίσου σημαντική διάσταση είναι η οικονομική που επηρεάζει την παραγωγή και τη
διανομή αγαθών και υπηρεσιών, δηλαδή την ποιότητα ζωής των ανθρώπων .

Το σημερινό οικονομικό σύστημα είναι το χρηματοπιστωτικό και ονομάζεται Κεφαλαιοκρατία
(Καπιταλισμός) . Σε αυτό, οι κάτοχοι μεγάλων χρηματικών ποσών (κεφαλαιοκράτες/αστοί), που
είναι κυρίως οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι μεγαλοτραπεζίτες, ελέγχουν την παραγωγή και την
εργασία των πολιτών, παρουσιάζουν τον παραγόμενο πλούτο ως δικό τους και λειτουργούν τις
επιχειρήσεις τους πάντα με βάση το οικονομικό κέρδος και όχι τις ανάγκες της κοινωνίας .

Έτσι, οι λίγοι και οικονομικά ισχυροί αποφασίζουν και διατάσσουν τους πολλούς και οικονομικά
ασθενέστερους, απασχολούν ανθρώπους (συχνά ανασφάλιστα) και προχωρούν σε απολύσεις κατά
τα συμφέροντά τους χωρίς να είναι αναγκασμένοι να νοιάζονται για την επιβίωση ή τις ανάγκες των
εργαζόμενων πολιτών . Αναμενόμενη συνέπεια των παραπάνω είναι και η αυξημένη ανεργία…

Άρα, η Κεφαλαιοκρατία ακυρώνει τη Δημοκρατία αφού τότε οι πολίτες για να επιβιώσουν
αναγκάζονται να γίνουν όμηροι των οικονομικά ισχυρών και επιπλέον να μην έχουν το χρόνο για
να σκέφτονται, να εκφράζονται και να είναι ελεύθεροι να αποφασίζουν για τα κοινωνικά θέματα .

Λύση σε αυτό το οικονομικό πρόβλημα αποτελεί η αυτο-οργάνωση της κοινωνίας, δηλαδή η
συλλογική οργάνωση της οικονομίας από τους εργαζόμενους πολίτες χρησιμοποιώντας
αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στις επιχειρήσεις και στις παραγωγικές μονάδες .

Έτσι, δεν υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και επιπλέον όλοι οι εργαζόμενοι σε κάθε
εργασιακό χώρο έχουν ισάξια ευθύνη για να πετύχει η επιχείρηση, μπορούν να ικανοποιήσουν
εξίσου τις ανάγκες τους με την πρόοδο και τη συνεργασία με τους υπόλοιπους εργασιακούς χώρους
της κοινωνίας, αλλά και να είναι πιο παραγωγικοί όταν το θέλουν οι ίδιοι .

Οπότε, η πραγματική Δημοκρατία είναι η Άμεση Δημοκρατία σε πολιτική και οικονομία αφού
έτσι πραγματικά εξασφαλίζονται η ισότητα, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και αναπτύσσονται
η ειλικρινής επικοινωνία, η αλληλεγγύη, η κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων . Όλα αυτά μαζί με
την υπάρχουσα τεχνολογία μπορούν εύκολα να φέρουν την κοινωνική ευημερία δηλαδή παιδεία,
υγεία, ψυχαγωγία και άνεση για όλους, αρκεί οι πολίτες να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους .

Τρόποι για να λειτουργήσει η Άμεση (Αδιαμεσολάβητη) Δημοκρατία υπάρχουν αρκετοί και
μπορούν να υπάρξουν κι άλλοι, αρκεί οι πολίτες να συζητάνε μεταξύ τους . 
Ενδεικτικός τρόπος:

Οι πολίτες σε όλη την επικράτεια της χώρας οργανώνονται ανάλογα την εμβέλεια των ζητημάτων:

· σε τοπικό επίπεδο (δήμοι, πόλεις κλπ) για τοπικά ζητήματα (αποκέντρωση)
· σε επίπεδο περιφέρειας (νομοί κλπ) για περιφερειακά ζητήματα
· σε επίπεδο συνολικής επικράτειας (χώρα) για ζητήματα του συνόλου των πολιτών

Για τη λήψη αποφάσεων σε κάθε επίπεδο μπορούν να εφαρμοστούν συνδυασμοί των παρακάτω:

Έχει ήδη αναπτυχθεί το κίνημα των πλατειών σε όλη την επικράτεια

(πληροφορίες: http://www.amesi-dimokratia.org/ και http://real-democracy.gr/) .

Η κάθε τοπική κεντρική πλατεία αποτελεί πλέον ένα συλλογικό όργανο και οι πολίτες:

1. συγκεντρώνονται και εκφράζουν απόψεις με ισάξιο χρόνο ομιλίας
2. καταθέτουν προτάσεις και προτείνουν αλλαγές σε προτάσεις που ήδη προτάθηκαν
3. ψηφίζουν για τις τελικές προτάσεις που προέκυψαν
4. για κάθε ψηφισμένη πρόταση, αν αποφασιστεί από τη συνέλευση, αναλαμβάνουν να την
πραγματοποιήσουν εθελοντές, εκλεγμένοι ή κληρωτοί από τους παρευρισκόμενους
5. σε τακτές ημερομηνίες πχ κάθε βδομάδα τα άτομα που ανέλαβαν την πραγματοποίηση των
αποφάσεων λογοδοτούν και απολογούνται για τα αποτελέσματα στη λαϊκή συνέλευση και
αν η λαϊκή συνέλευση το αποφασίσει γίνεται άμεση αντικατάσταση κάποιων από αυτούς
6. οι ομάδες υλοποίησης πραγματοποιούν συνελεύσεις σχετικές με το θέμα τους με ελεύθερη
συμμετοχή των πολιτών για την ορθή και διαφανή λειτουργία τους

Για την αποτελεσματική και συνολική συμμετοχή των πολιτών στην αμεσοδημοκρατική
διαδικασία, μπορεί να ορισθεί ισάξιος χρόνος προβολής για κάθε άτομο ή ομάδα ατόμων στα μέσα
επικοινωνίας (ΜΜΕ, διαδίκτυο κλπ) με σειρά προτεραιότητας ή κλήρωση ώστε να εκφράζουν τις
προτάσεις τους . Γίνεται καταγραφή και συγκέντρωση των τελικών προτάσεων προς ψήφιση και
δημιουργείται ψηφοδέλτιο με αυτές από ομάδα εκλεγμένων/κληρωτών/εθελοντών . Στη συνέχεια,
υπάρχουν τουλάχιστον 4 συμπληρωματικοί τρόποι για την τελική λήψη αποφάσεων:

1. παραδοσιακή ψηφοφορία με κάλπη σε πόλεις, δήμους κλπ
2. Δίκτυο ΠΕΡΙΚΛΗΣ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών που αποτελεί
ολοκληρωμένη πρόταση (πληροφορίες: http://www.ntua.gr/periklesnet/page3/page3.html)
3. τερματικά μηχανήματα του σημερινού ΟΠΑΠ (μπορούν δελτία, άρα και ψηφοδέλτια)
4. διαδικτυακή ψηφοφορία (δεκάδες και ασφαλείς τρόποι στο διαδίκτυο)

Για σοβαρά ζητήματα, οι πολίτες μπορούν να απαιτούν από τα άτομα που αναλαμβάνουν την
πραγματοποίησή των αποφάσεων:

· γραπτή δέσμευση για την ολοκλήρωση της υλοποίησης εντός προβλεπόμενου χρόνου .__

Πηγη του κειμενου περι Αμεσης Δημοκρατιας :

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/amesh_dhmokratia_-_real_democracy.pdf

www.amesi-dimokratia.org 

Read More

Το έθνος να λυπάστε

"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα....

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."

Ο Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931),
απόσπασμα από έργο του "ο Κήπος του Προφήτη"

Read More

Περιστρέφουμε τις ρόδες μας

Μόνο και μόνο επειδή ζείς αυτην την ζωή με τον ίδιο τρόπο όπως και όλοι οι άλλοι πριν απο σενα, σαν τον πατέρα σου η όλους αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αυτο δεν σημαίνει οτι είναι δικαιολογημένο. Μόνο και μόνο επειδή μπορείς να βρεις παραδείγματα παντού γύρω σου, άτομα που έχουν κάνει χειρότερα, άτομα που κάνουν τα ίδια πράγματα συνέχεια, αυτο δεν σημαίνει οτι υποτίθεται πως αυτό πρέπει να συνεχίστει. Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να το σταματήσουμε.

Δεν δείχνει να σταματάει με την εξέλιξη του πολιτισμού. Όλος ο πολιτισμός μας είναι χτισμένος σε θεμέλια απο μη επιδιορθώσημες μαλακίες. Η εξέλιξη μας, η πολιτισμική και κοινωνική μας εξέλιξη είναι τόσο πολύ χαμηλότερη απο την εξέλιξη της τεχνολογίας. Είμαστε σε θέση να μπορούμε να επικοινωνούμε με άτομα σε όλον τον κόσμο, να πετάμε με σωλήνες στον ουρανό, μπορούμε να στείλουμε βίντεο μέσω του αέρα, μπορούμε να παρακολουθούμε προγράμματα στην τηλεόραση που αναμεταδίδονται στην άλη άκρη του πλανήτη, έχουμε αυτές τις ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ τεχνολογικές δυνατότητες αλλα κοινωνικά είμαστε απλά ένα σπρώξιμο, μια ιδέα παραπάνω απ' ότι ήμασταν στην δεκαετία του 50.

Η ζωή που σε οδηγεί να "γίνεις" ο πατέρας σου δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι, όταν δείς τον πατέρα σου να πέφτει κάτω νεκρός απο κανα γαμημένο καρδιακό επεισόδιο στα 55 του και μπορείς μετα βίας να τον θυμηθείς να γελάει τρείς φορές όλες κι όλες, και είσαι στο "ΤΙ? Υποτίθεται οτι πρέπει να γίνω ΑΥΤΟΣ?" Τι... τι στον πούτσο είναι αυτό?

Το κύριο πρόβλημα μας σαν ανθρώπινα όντα είναι οτι είμαστε σε ένα στάδιο εξέλιξης, σε μια εφηβική ηλικία. Έχουμε δυνατότητες να υψωθούμε σε κάτι παραπάνω απο αυτό. Για να φτάσουμε στην κορυφή, για να έχουμε λιγουλάκι καλύτερη οπτική του τι θα μπορούσε να είναι ο κόσμος -και νομίζω αυτή είναι η δυνατότητα που έχουμε μέσα μας- χρειαζόμαστε κάτι, χρειαζόμαστε κάτι εδώ και τώρα. Επειδή με τον τρόπο που λειτουργούμε, απλά περιστρέφουμε τις γαμημένες ρόδες μας.

Πηγή: Joe Rogan - Spinning Our Wheels

Read More

Οικονομική κρίση και αυτοκτονίες στην Ελλάδα

Το 2009 υπήρξε κατά μέσο όρο 1 αυτοκτονία την ημέρα στην Ελλάδα. Το 2010 υπήρξαν 2. Οι διπλασιασμός αυτός αποδίδεται κυρίως στην οικονομική κρίση καθόσον πολύ συχνά υπάρχουν αναφορές στα ΜΜΕ για επιχειρηματίες και ανέργους που αυτοκτονούν. Ειδικά 9 επιχειρηματίες αυτοκτονούν το 2010 στην Κρήτη λόγω οικονομικής καταστροφής. Άνεργος στην Καλλιθέα αυτοκτονεί μαζί με τα παιδιά του πέφτοντας από ύψος κ.λπ. Επίσης, έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μας λέει πως η αύξηση της ανεργίας κατά 4%, αυξάνει τις αυτοκτονίες κατά 6%.
Παρά την αύξηση του 2010 η Ελλάδα παραμένει χαμηλά στη συχνότητα των αυτοκτονιών. Το 2008 ήταν στην 84^η θέση παγκοσμίως με συχνότητα 2,8 / 100.000 κατοίκους.
Μετά την αύξηση του 2010 ανεβαίνει στο 5,7 περίπου, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από το 10/100.000 της Ιταλίας, Ισπανίας, Ολλανδίας, το 13/100.000 των ΗΠΑ και το 25/100.000 της Σκανδιναβίας, Γερμανίας, Ανατολικών χωρών, Ιαπωνίας.
Παρόλα αυτά, το πρόβλημα είναι σοβαρό διότι ο διπλασιασμός σε ένα έτος είναι αρνητικό ρεκόρ. Τα ίδια συμπεράσματα βγαίνουν και από τις κλήσεις στην γραμμή άμεσης ανάγκης 1018 που αναφέρουν διπλασιασμό των τηλεφωνημάτων το 2010.
Οι αυτοκτονίες, γενικώς, έχουν κάποιες ενδιαφέρουσες παραμέτρους.

• ενώ οι απόπειρες είναι 3 φορές συχνότερες στις γυναίκες, οι άνδρες επιτυγχάνουν τον θάνατο 3 φορές περισσότερο από αυτές. Προφανώς οι απόπειρες αυτοκτονίας, είναι περισσότερο αποδεκτές σαν αντίδραση διαμαρτυρίας στο γυναικείο φύλο, στην κοινωνία μας.
• Το 90% των αυτοχείρων έχουν σοβαρή σωματική ή ψυχική νόσο (κυρίως κατάθλιψη).
• αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους αφορούν κυρίως άνδρες 35-50 ετών επιχειρηματίες ή ανέργους.

Εάν εστιάσουμε την προσοχή μας στις αυτοκτονίες λόγω της οικονομικής κρίσης που αυξάνει δραματικά τις πτωχεύσεις, την οικονομική ανέχεια, την ανεργία, θα παρατηρήσουμε ότι:

• Η οικονομική καταστροφή και δυσπραγία στην εποχή μας έχει χαρακτηριστικά ενός συνεχούς και παρατεταμένου stress. Δεν είναι εύκολο τώρα κάποιος να ανακάμψει από οικονομική καταστροφή, ανέχεια ή ανεργία. Το παρατεταμένο stress είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο για τον ανθρώπινο ψυχισμό όπως έδειξαν πειράματα των ναζί στον Β. Παγκόσμιο πόλεμο και ‘επαγγελματίες βασανιστές’ (μαρτύριο της σταγόνας, συνεχής αϋπνία κ.ά.).
• Η αυτοκτονία μοιάζει τελικά σαν τη μόνη διέξοδο να γλυτώσει κανείς από τον πόνο της ανέχειας, της κοινωνικής υποβάθμισης, της αυτουποτίμησης, της αδυναμίας να βρεθούν διέξοδοι.
• Μαζί με την οικονομική κρίση συνήθως έρχεται κρίση και σε όλες τις κοινωνικές, οικογενειακές, προσωπικές σταθερές. O γάμος συχνά κλονίζεται, οι φιλίες αποδεικνύονται πολύ λιγότερες ή ανύπαρκτες την ώρα της κρίσης, το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον περιορίζεται συνήθως στο ‘τσάι και συμπάθεια’ ή μάλλον μόνο στη ‘συμπάθεια’. Το κράτος έχει μεγάλες αδυναμίες στήριξης των ανέργων και οικονομικά πασχόντων.
• Eίναι εύκολα αντιληπτό ότι όσο πιο ψηλά ευρίσκεται κανείς, τόσο μεγαλώνει η επίπτωση από την πτώση. Οι πλούσιοι που ξαφνικά γίνονται φτωχοί βιώνουν δραματική διαφορά στην καθημερινότητά τους.

Η απάντηση σε όλα αυτά μπορεί να είναι η άποψη του Νίτσε ‘Ό,τι δεν σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό’! Η οικονομική κρίση μπορεί να γίνει αφορμή να γίνουμε πιο δυνατοί. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να είμαστε πρώτα ζωντανοί. Ζωντανούς μας κρατάει ο χαρακτήρας μας, οι εμπειρίες μας, οι απόψεις και οι αξίες που έχουμε για τη ζωή, το περιβάλλον.
Πόσοι όμως χαρακτήρες έχουν τη ‘δύναμη του λιονταριού’, την ‘ευλυγισία της καλαμιάς’ που δεν ξεριζώνεται ποτέ, όσο και αν φυσάει, ‘το κοίταγμα από ψηλά’ του αετού, την ‘υπομονή’ της χελώνας κ.λπ.; Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι απαραίτητα μαζί με άλλα για να τα βγάλουμε πέρα σε τέτοιο έντονο και συνεχές stress.
Οι εμπειρίες είναι πολύτιμες και μακάρι να έχουμε πολλές και ποικίλες.
Τις απόψεις μας για τις αξίες της ζωής πρέπει να μπορούμε να τις επαναδιαπραγματευτούμε. Τελικά, ουσιαστική αξία στη ζωή έχουν οι ειλικρινείς και θερμές συναισθηματικές σχέσεις. Είναι σταθερές, είτε είμαστε πλούσιοι, είτε φτωχοί. ‘Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις’, μαθαίνουμε οι παλαιότεροι στο γυμνάσιο, ‘ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος’, μας λέει ο Λουκιανός, ‘ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές’, λέει το Ευαγγέλιο. Πάντα η αλήθεια και η γνώση της πραγματικότητας είναι μια υπέρτατη αρχή.
Για να τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε και να γίνουμε πιο σοφοί πρέπει να βοηθήσει και το περιβάλλον. Η γραμμή βοήθειας 1018 είναι απαραίτητη σαν αρχή. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι υποχρέωση όχι μόνον των κρατικών φορέων και της εκκλησίας αλλά όλων μας. Η κοινωνία, λέει ο Καστοριάδης, είναι η μόνη δυνατότητα για να αποκτήσει η ζωή μας αξία. Κοινωνώ σημαίνει συμμετέχω, συμπάσχω, συμμερίζομαι. Ο πολιτισμός μας, όποιος και αν είναι αυτός, είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της ιστορίας των κοινωνιών μας.
Καιρός για πράξεις αλληλεγγύης. Είναι η λύση στα οικονομικά αδιέξοδα αλλά περισσότερο στα ψυχικά μας προβλήματα από την οικονομική κρίση. Μακάρι η κοινωνία μας να πάρει αυτόν τον δρόμο. Θα ανέβει αυτόματα και ο δείκτης πολιτισμού και ανθρωπιάς, όχι μόνο τώρα, αλλά και στο μέλλον.

Γράφει: Λώλης Κώστας, Διευθυντής Ψυχιατρικής Κλινικής Σισμανογλείου Νοσοκομείου.

Πηγή: Iatronet.gr

Λοιπόν μαλάκες Αγαπητοί συνεπιβάτες στο βαγόνι της ζωής.

Προσωπικά λίγο με νοιάζει πόσοι αυτοκτονούν. Στο φινάλε έχουμε και υπερπληθυσμό, και αφού δεν είμαστε άξιοι να ελέγξουμε την πούτσα μας η να συντηρήσουμε τον πληθυσμό μας δεν μου ακούγεται και τόσο κακή λύση η αυτοκτονία. Αυτό όμως που με απασχολεί πολύ όμως είναι τα αίτια που ώθησαν τα εν λόγω άτομα σε μια τόσο αποτρόπαια αλλά και μερικές φορές άξια σάτιρας πράξη.

World's Worst Suicide Hotline -- powered by Cracked.com

Λίγο συνοπτικά: είμαστε χαμηλά συγκριτικά με τις άλλες χώρες στις αυτοκτονίες. Χάνουμε στο σκορ. (Καλό είναι!) Υποθέτω οτι:
1) είτε υπάρχει μεγάλη αυτοκυριαρχία στον χαρακτήρα μας
2) είτε είμαστε πολύ ζώα για να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας και ζούμε στην κοσμάρα μας.
Η αλήθεια είναι ότι γέρνω προς το δεύτερο... τέλος πάντων.

Όμως:
Το 2010 υπήρχαν διπλάσιες αυτοκτονίες από το 2009 και αύξηση 4% της ανεργίας αυξάνει τις αυτοκτονίες κατά 6%. Δεν ξέρω πόσο έχει αυξηθεί η ανεργία στο διάστημα 2010-2011 (και 2012 οσονούπω) αλλά οι μόνοι που βλέπω να έχουν δουλειά είναι οι υπάλληλοι του ΟΑΕΔ. Να το προσέξουμε λιγάκι αυτό, ε? Τι λέτε? Ενδιαφέρον είναι οτι ενώ οι απόπειρες είναι 3 φορές συχνότερες στις γυναίκες, οι άνδρες επιτυγχάνουν τον θάνατο 3 φορές περισσότερο από αυτές. Οπότε εμείς οι άντρες είμαστε καλοί σε αυτό!

Σοβαρευτείτε. Υπάρχουν αρκετά σοβαρότεροι λόγοι για να αυτοκτονήσει κάποιος (όπως οτι σου χάλασε ο υπολογιστής η σε παράτησε η γκόμενα, ξέρω γω...) αλλά όχι επειδή σταμάτησες να βγάζεις χρήματα. Τα χρήματα δεν είναι πόροι. Βασικά δεν είναι τίποτα, μια ιδέα είναι, το έχω αναλύσει λιγάκι στο Λύση-εις? Βρείτε σοβαρά προβλήματα στην ζωή σας πέραν του status σας. Άκου εκεί "Είναι εύκολα αντιληπτό ότι όσο πιο ψηλά ευρίσκεται κανείς, τόσο μεγαλώνει η επίπτωση από την πτώση.". Μαλακίες. Όλες οι ανθρώπινες ζωές την ίδια αξία έχουν, και αυτή η αξία δεν έχει σχέση με τα χρήματα. Όμως αυτοί που δίνουν περισσότερη αξία στα χρήματα παρά στις ανθρώπινες ζωές, έχουν το θράσος να παραπονιούνται όταν ξεμένουν από χρήματα και δεν έχουν στήριξη από άλλους ανθρώπους? Να πάνε να γαμηθούνε.

Η ζωή δεν είναι μόνο χρήματα παιδάκια, τα χρήματα είναι μια ανθρώπινη "εφευρεση".

Ζήστε, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει, βοηθήστε και κανέναν άνθρωπο άμα μπορείτε, και πάνω απ όλα enjoy the ride!

Read More

Η μελαγχολία του αναρχικού

Είναι ένα όμορφο πράγμα το να βρίσκεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση όπου σε αφήνει ήσυχο ένα κράτος που θεωρείς τρελό, και δολοφονικό. Η στιγμή της προσωπικής χειραφέτησης όπου κάποιος δεν συμβάλλει πλέον άμεσα μέσω της φορολογίας του εισοδήματος, (ανεργία) είναι πανέμορφη. 

Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο, είναι οι ήσυχες και ήρεμες στιγμές, όπου είμαστε σε θέση να ενεργούμε παράλληλα με τις πεποιθήσεις μας.
 
Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να πούμε ευγενικά στο άλλο άτομο:  
"Ειλικρινά λυπάμαι για την παρεξήγηση, αλλά δεν μπορώ να ακολουθήσω αυτούς τους κανόνες. Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος.".
 
Είμαστε τυχεροί στο δυτικό κόσμο, στο ότι μπορούμε να εκφράσουμε όποιες ιδέες θέλουμε, και επίσης να υποφέρουμε από τις συνέπειες - επειδή σε ορισμένες περιπτώσεις, το μόνο μέρος για ένα τίμιο άτομο σε αυτήν την κοινωνία της βαρβαρότητας, είναι η φυλακή.
 
Ποτέ μην τους αφήσεις να σε πείσουν ότι το παράδειγμα "τους" είναι το "σωστό"  
- αυτό είναι κάτι που το συνθέτει ο καθένας στην πορεία.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που άλλοι άνθρωποι μπορεί να ζητήσουν από μένα, αλλά αν αυτό το κάτι είναι στο κεφάλι μου παράνομο, ή ξεπερασμένο, θα πω όχι - η ζωή μου είναι δική μου - μπορεί να στραφείτε με σωματικά ή ψυχολογικά βίαιες πράξεις εναντίον μου, αλλά θα παραμείνω σταθερός στις πεποιθήσεις μου - είμαι αυτό που είμαι, το ίδιο και εσείς - μην μου επιβάλλεστε, και να μην επιβάλλεστε σε άλλους.

Σε έναν κόσμο όπου οι καλοί άνθρωποι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά και οι γυναίκες είναι συχνά θύματα βιασμού και καταπίεσης, αγωνιζόμαστε για έναν καλό αγώνα, αυτόν της αποδοκιμασίας, αυτόν της άμεσης δράσης.

Στο χρόνο που σας πήρε να διαβάσετε αυτό το κείμενο 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τη φτώχεια και από ασθένειες σχετικές με την πείνα.
 
Η Αστυνομία της Αγάπης καλεί για μια πιο αργή ζωή, και μια επιστροφή στη φύση.
Μόνο σε μια κοινωνία ίσων, χωρίς ηγέτες και καμία ιεραρχία, είναι δυνατόν να υπάρξει η αληθινή αγάπη.

Η Αναρχία είναι Αγάπη

Το κομμάτι στο βίντεο που ακολουθεί είναι η διασκευή του "Asleep" των The Smiths απο την Emily Browning, επιβραδυνόμενο κατά 21%, είναι η ίδια αναλογία μεταξύ του οξυγόνου σε σχέση με τα άλλα αέρια που αναπνέουμε.

Τα λόγια είναι από την περιγραφή του ίδιου βίντεο, (εκτός απο ένα κομμάτι που παρέλειψα επίτηδες) και υποθέτω είναι πνευματική ιδιοκτησία του Charlie Veitch, ενός ατόμου που εκτιμώ απεριόριστα και με έχει επηρεάσει πολύ. Η Αστυνομία της Αγάπης (γνωστή και ως Love Police) είναι επίσης ιδέα του.

Read More

"Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι"

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ. Κ. η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια?

Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιείνης. Όταν για παράδειγμα ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.

Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε για παράδειγμα να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών.

Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι τα ψαράκια θα έπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θα έπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωιστικές και μαρξιστικές διαθέσεις, κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες, τα άλλα τα ψαράκια θα έπρεπε να τα αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους, για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν τα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια θα τους έλεγαν, είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε όλότελα διαφορετικές γλώσσς, γι’ αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα τ’ άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ’ άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι από ‘να παράσημο από φύκι και θα του έδιναν τον τίτλο του ήρωα.

Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαν και τη δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας, όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιο όμορφες σκέψεις στο στόμα των καρχαριών. Δε θα έλειπε βέβαια και η θρησκεία, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασσκε ότι τα ψάρια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή.

Εξάλλου, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ’ αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες, γιατί έτσι εκείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα πιο μεγάλες μπουκιές. Και τα πιο μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν για την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα…

Read More

Μερικά λόγια του Jaque Fresco περι ελευθερης βούλησης

Σε περίπτωση που δεν ξέρει κάποιος ποιος είναι ο Jacque Fresco, είναι πολλά πράγματα. Ενδιαφέρον τυπάκι. Κοντεύει 96 χρονών, και ανάμεσα στα άλλα είναι αυτοδίδακτος δομικός σχεδιαστής, φιλόσοφος της επιστήμης, concept artist, εκπαιδευτικός και μελλοντολόγος (με τον όρο futurist, δεν ρίχνει ταρώ το άτομο) Τα ενδιαφέροντά του καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών κλάδων μεταξύ των οποίων αρκετους στη φιλοσοφία, την επιστήμη, και την μηχανική. Επίσης γράφει και δίνει διαλέξεις περι διαφόρων θεμάτων, ανάμεσα τους έχει θέματα όπως ο ολιστικός σχεδιασμός βιώσιμων πόλεων, την ενεργειακή απόδοση, την διαχείρηση των φυσικών πόρων, την αυτοματοποιημένα τεχνολογία, την προηγμένη αυτοματοποίηση, και το ρόλο της επιστήμης στην κοινωνία. Με την συνάδελφό του, Roxanne Meadows, είναι ο ιδρυτής και διευθυντής ενός οργανισμού είναι γνωστή ως το Venus Project. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι οτι πρόκειται για έναν άνθρωπο που ξέρει πάνω κάτω πως δουλεύουν τα πράγματα.

Είχε δώσει το λοιπόν μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη περί ελεύθερης βούλησης. Επειδή δεν υπάρχει ανάλογη μετάφραση στα Ελληνικά θα προσπαθήσω να την αποδώσω όσο πιο σωστά μπορώ ως προς το νόημα της: 


Πρόκειται να μιλήσω για ένα πολύ δύσκολο θέμα. Λέγεται "ελευθερη βούληση". Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν οτι έχουν ελεύθερη βούληση. Παράξενο πράγμα... Στον μηχανικό κόσμο όταν λέμε "η μηχανή έσβησε" ...οι μηχανές δεν σβήνουν από μόνες τους. Είτε κάτι λείπει είτε κάτι δεν πάει καλά με το κύκλωμα. Ακόμα και οι μηχανικοί αυτοκινήτων αναζητούν τους παράγοντες που αλλάζουν την συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Είτε τα ελαστικά δεν είναι εξίσου φουσκωμένα, ξέρετε, τα ψάχνουν αυτά, αν το αυτοκίνητο στρέφει προς τα δεξιά η τα αριστερά. Μερικές φορές η πίεση του ελαστικού δεν είναι καν στο αυτοκίνητο σας. Μερικές φορές η μηχανή του γκαζόν δεν κόβει το γρασίδι. (Αυτό γίνεται επειδή) Οι λεπίδες δεν είναι αρκετά κοφτερές η το RPM δεν είναι αρκετά υψηλό, η ταχύτητα περιστροφής. Οπότε ψάχνουμε πάντα για εκδηλώσεις που είναι υπευθυνες για την συμπεριφορά του συνόλου των μηχανικών συστημάτων. Στην πραγματικότητα, αν κατασκευάζατε ένα φτερό για ανεμιστήρα και δεν είχε καθόλου κλίση θα γύρναγε, αλλα δεν θα φύσαγε αέρα. Οπότε η κλίση είναι υπευθυνη για την ροή του αέρα. Και φυσικά η κλίση μετακινεί τον αέρα αντι να φυσάει τον άνεμο. Οπότε όλοι ψάχνουμε... ακόμα και μια ανεμογεννήτρια ενεργοποιείται απο την κλίση αλλα ο άνεμος πρέπει να δράσει πάνω της για να το κάνει αυτό. Τώρα, η υγρασία ανεβαίνει απο την γη. Λέμε οτι η υγρασία αυξήθηκε. Στην πραγματικότητα ο ήλιος την εξατμίζει. Ο ήλιος σηκώνει αυτές τις μικρές σταγόνες μέσω της θέρμανσης τους και τις κουνάει πάνω και πίσω και σηκώνονται. Για την ακρίβεια προκαλούνται να υψωθούν απο τον ήλιο που ενεργεί στις σταγόνες του νερού. Εμείς εξμοιώνουμε τα πάντα στην φύση. Ποτε δεν βλέπουμε πραγματικα... καλά μερικοί απο μας το κάνουν. Λέμε "το δέντρο έπεσε κάτω". (Λες και το κάνει απο μόνο του) Το δέντρο δεν πέφτει εκτός κι αν τα κλαδιά του αναπτυχθούν και αλλάξει το κέντρο βάρους του δέντρου ώστε να μην μπορεί πλέον... ωστε οι ρίζες να μην κρατάνε αρκετή επιφάνεια ωστε να κρατήσουν το δέντρο όρθιο. Έτσι ο αέρας που δρα πάνω στο δέντρο το κάνει να πέσει στο έδαφος. Δεν είναι μόνο ο άνεμος, είναι η βαρύτητα και η ασυμμετρία της ισορροπίας που το προκαλεί αυτό. 

Αλλα τα ανθρώπινα όντα αισθάνονται οτι οι ίδιοι έχουν ελεύθερη βούληση. Κάνουν τις επιλογές. Ελεύθερη επιλογή σημαίνει οτι όλες οι επιλογές γίνονται χωρίς αιτία. Αν είναι κάτι που προκαλείται απο κάτι άλλο, αυτό δεν είναι ελεύθερη βούληση. Με άλλα λόγια, η πείνα, όταν πεινάτε ο οργανισμός έχει χρησημοποιήσει πολλή ενέργεια και έτσι έχετε διαφορετικά συναισθήματα. Έχετε δίψα, έχετε πείνα. Είναι η δίψα που τείνει να σας κάνει να θέλετε ένα ποτήρι νερό. Αν δεν είχατε την αίσθηση της δίψας θα στεγνώνατε, θα πεθαίνατε. Εαν δεν είχατε αυτόν τον αισθητήρα. Εαν μια μύγα προσγειωθεί πάνω σας, εαν δεν αισθανόσασταν την φαγούρα θα σας τσίμπαγε συνεχώς, το ίδιο και μια μέλισσα. Αλλα το γεγονός του οτι έχετε αισθητήρες, εννοώντας μηχανισμούς που ανταποκρίνονται σας κάνει να αντιληφθείτε και να διώξετε την μύγα. Έτσι, όλα τα πράγματα στην φύση υπόκεινται σε φυσική δύναμη συμπεριλαμβανομένης και της τροχιάς του φεγγαριού γύρω απο την Γή, υπάρχει 'ενα πεδίο βαρύτητας που κρατά το φεγγάρι σε τροχιά. Το ίδιο συμβαίνει με την Γη. Το ίδιο συμβαίνει με την περιστροφή της Γης. Γίνεται με φυσική δύναμη. Υπάρχει κάτι στην φύση που το κάνει αυτό. Ένας μαγνήτης στην πραγματικότητα δεν ελκύει άλλα υλικά αλλα υπάρχει κάποιος μηχανισμός μέσα στον μαγνήτη που δρα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Με άλλα λόγια, βρήκαν χρόνια πρίν οτι αν κρεμάσετε μια μπάλα με ένα κορδόνι και είστε στην άκρη ενός γκρεμού, η μπάλα κινείται προς τον γκρεμό. Η μάζα φένεται να ελκύει μάζα, ορισμένα είδη μάζας. Έτσι αν κρεμάσετε μια μπάλα μπροστά σε έναν βράχο κινείται λιγάκι προς τον βράχο. Τώρα το τι είναι αυτός ο μηχανισμός... μπορώ να μπω σε θεωρίες σχετικά με αυτό αλλα δεν θέλω να το κάνω τώρα γιατι δεν θα εξυπηρετήσουν κανέναν χρήσιμο σκοπό. Αν ένα αεροπλάνο είναι έτοιμο να απογειωθεί και υπάρχει ένα συγγεκριμμένο γύσιμα του ανέμου αυτό θα απογειωθεί γρηγορότερα. Και αν είναι έτοιμο να προσγειωθεί και ο αέρας πηγαίνει με την ταχύτητα του αεροπλάνου το αεροπλάνο θα πέσει στο έδαφος. Χρειάζεται αέρα να το φυσάει για να το υποστηρίξει. Επίσης, ο άνθρωπος δεν βλέπει με τα μάτια του. Χρειάζεται φως. Αν ένας άνθρωπος πει: "Τουλάχιστον μπορώ να δω." αν τον πάτε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και του πείτε να δει δεν μπορεί, εκτός κι αν υπάρχει φως. Έτσι, δεν βλέπει με τα μάτια του. Βλέπει με έναν συνδυασμό του αμφιβληστροειδούς, του εγκεφάλου, των ματιών και του φωτός και πολλούς άλλους παράγοντες που εγώ δεν χρειάζεται να υπεισέλθω. Εάν όλα τα πράγματα κάνουν τις δέουσες ενέργειες τους απο την φύση... Εάν ένας σκώρος έχει την τάση να πετάξει προς το φως, ο σκώρος έχει αυτό που λέμε μια κεραία. Πρόκειται για έναν αισθητήρα θερμότητας, και όταν πηγαίνει κοντά στην φλόγα ο αισθητήρας του επιτρέπει να γνωρίζει, και του δίνει μια αντίδραση ωστε να φύγει μακρυά απο την φλόγα. Έτσι ένα έντομο χωρίς κεραία θα πετούσε στην φωτιά. Είναι η κεραία που το ανάγκασε να υποχωρήσει. Εάν βάλετε αισθητήρες σε ένα μηχάνημα και μπορέσει να νιώσει το περιβάλλον, θα μπορέσει και να αντιδράσει με αυτό. (π.χ. αισθητήρες καπνού) Χωρίς αισθητήρες, ένα τυφλό άτομο χρειάζεται ένα μπαστούνι για να δει αν υπάρχουν αντικείμενα μπροστά του επειδή δεν έχει οπτικούς αισθητήρες. Λένε οτι "σκόνταψε πάνω στο αντικείμενο". Όχι, δεν είχε αισθητήρες να του πούν πως υπήρχε ένα αντικείμενο στο πάτωμα που δεν μπορούσε να αισθανθεί. Έτσι εαν ένας γιατρός ξέρει οτι έχετε αισθανθεί βλάβη στους αισθητήρες συστήνει γυαλιά η χειρουργική επέμβαση ματιών η αποκατάσταση ζημιών του αμφιβληστροειδούς η ακουστικά βαρηκοΐας. Εάν χάσετε την ακοή σας δεν θα μπορέσετε να ακούσετε ένα φορτηγό να έρχεται στον δρόμο, θα κάνατε ένα βήμα μπροστά. Εαν μπορείτε να ακούσετε, τουλάχιστον έχετε και άλλον έναν αισθητήρα που σας λέει οτι υπάρχει ένα όχημα που έρχεται. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι που είναι κουφοί έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να χτυπηθούν απο ένα αυτοκίνητο, όχι επειδή είναι κουφοί αλλά επειδή δεν μπορούν να αισθανθούν το αυτοκίνητο να έρχεται απο τον δρόμο. Συνήθιζαν να λένε παλιά για τις έξι αισθήσεις, λες και έχουμε έξι. Έχουμε μια εσωτερική αίσθηση του πόσο πλήρεις είμαστε, έχουμε την αίσθηση του πόνου στο βάθος του σώματος μας, έχουμε την αίσθηση της φαγούρας, την αίσθηση του καψίματος... Έχετε πολλές διαφορετικές αισθήσεις, όχι έξι. Μπορείτε να πείτε, "Έχω έξι αισθήσεις για τις οποίες γνωρίζω.", αλλά δεν μπορείτε να πείτε "Έχω έξι αισθήσεις." Έχετε την αίσθηση της πληρότητας, μερικές φορές την αίσθηση της κούρασης, περι της οποίας δεν μιλούν πλέον. Έτσι λοιπόν μην προσπαθήσετε να τις αξιολογήσετε αριθμητικά... εκτός βέβαια και αν κάνετε μια μελέτη με οτιδήποτε αντιδράτε, και πείτε: "Αυτή είναι μια λίστα με όλα όσα βρήκα οτι μπορεί να αντιδράσει ο άνθρωπος." Μερικοί άνθρωποι, κάποιοι, πολύ λίγοι μπορούν να αισθανθούν μαγνητικά πεδία. Μερικά πουλιά δεν μπορούν, εάν συνδέσετε ένα μαγνήτη στα κεφάλια τους χάνουν την αίσθηση της κατεύθυνσης. Το ίδιο με τα ψάρια, τα ψάρια έχουν πολλές αισθήσεις που εμείς δεν έχουμε. Δεν μιλώ για (αισθήσεις σαν) το καλό, κακό σωστό η λάθος. Απλά μιλώ για αυτά με τα οποία αντιδρούν! Έτσι αν ένα φως γίνεται ολοένα και λαμπρότερο τα βλέφαρα σας θα κατέβουν. Και εάν γίνει πολύ φωτεινό, θα βάλετε το χέρι σας μπροστά ώστε να μειώσετε το φως. Θα πει κάποιος, "Έβαλα το χέρι μου μπροστά για να μειώσω το φως." Αλλά ακόμα κι αν δεν μπορούσε να μιλήσει, πάλι θα το έκανε. Καταλαβαίνετε τι εννοώ? Δεν χρειάζεται να μπορείς να μιλήσεις.


Και έτσι οι άνθρωποι νομίζουν οτι επιλέγουν τα πράγματα. Οι αποδείξεις του οτι δεν επιλέγουν τα πράγματα είναι πολλές, αλλα θα σας δώσω μερικές. Αν είχατε ανατραφεί σε μια φυλή που δείχνει πολύ διαφορετική απο οτι εμείς μοιάζουμε, θα ερωτευόσασταν με αυτήν την μορφολογία. Για αυτό και λέω οτι δεν υπάρχει αυτό που λέμε ομορφιά, είναι ένα πράγμα υπο προϋποθέσεις. Για αυτόν τον λόγο σου αρέσουν π.χ. κορίτσια που είναι ξανθές η κοκκινομάλλες, ανάλογα με τα βιβλία, τις ταινίες και τα άτομα που έχετε γνωστά. Έτσι, δεν ξέρουμε πάντα τι είναι αυτό το πράγμα που μας κάνει να φαίνεται οτι επιλέξαμε. Αλλα αν είχατε συναντήσει ένα άτομο με κίτρινα σημάδια στο πρόσωπο του, και πάντοτε σας χτυπούσε, κάθε φορά που συναντάτε ένα άτομο με κίτρινα σημάδια στον δρόμο θα αλλάζετε πεζοδρόμιο, και θα λέγατε οτι "Αποφευγω τα άτομα με τα κίτρινα σημάδια.". Όχι, αυτό ονομάζεται εξαρτημένο αντανακλαστικό. Έχετε πλέον την κατάσταση να αντιδράτε σε άτομα με κίτρινα σημάδια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει οτι κάθε άτομο με κίτρινα σημάδια θα σας χτυπήσει. Προβάλλουμε τις ιδέες μας, και ίσως κάποιες απο αυτές τις προβολές είναι χρήσιμες για την επιβίωση μας. Έτσι αν φάτε ένα συγγεκριμένο είδος χόρταριού και έχετε πόνο στην κοιλιά, την επόμενη φορά που θα δείτε αυτό το σχέδιο θα πείτε σε κάποιον άλλον "Μην το φας αυτό." επειδή όλες οι λήψεις αποφάσεων γίνονται μέσω της εμπειρίας. Έτσι εαν ακουμπήσετε πολλές δηλητηριώδεις βελανιδιές θα βγάλετε φουσκάλες στο χέρι σας, και εαν δεν ξέρετε τι είναι αυτό που ακουμπήσατε καλύτερα να αρχίσετε να κάνετε μια καταγραφή με το να αγγίζετε πράγματα και να κοιτάτε το χέρι σας αργότερα όταν θα έχετε κάποια αντίδραση. Το σύστημα λήψης αποφάσεως σας (θα) επηρεάζεται απο το εξάνθημα που παίρνετε. Αν συναντήσετε μια κοκκινομάλλα και είναι πολύ ευέξαπτη και συναντήσετε και μια δευτερη κοκκινομάλλα και είναι και αυτή πολύ ευέξαπτη, μπορείτε να πείτε στους φίλους σας "Μείνετε μακρυά απο κοκκινομάλλες! Είναι ευέξαπτες." Όχι, αυτή είναι η αντίδραση σας σε συγκεκριμένες κοκκινομάλλες. Αν συναντήσετε ένα gay άτομο, και αυτό πάει να σας ακουμπήσει και του σπρώξετε το χέρι και πείτε: "Τι στο καλό τρέχει με αυτό το άτομο?" Απλώς έχει ρυθμιστεί με διαφορετικό τρόπο απο ότι εσείς. Δεν είναι οτι είναι κακό, κανένας δεν είναι κακός. 

Για αυτόν τον λόγο η κοινωνία δεν πιστεύει στην ελεύθερη βούληση. Λένε "Μην κλέψεις." Όταν το παιδί κλέβει του βαράτε το χέρι, εάν βέβαια το πιάσετε να κλέβει. Εάν δεν το πιάσετε όμως μπορεί να ξεφύγει. Οπότε λέτε στα παιδια... τους δίνετε μια αίσθηση ηθικής, μια αίσθηση συμπεριφοράς είτε μέσω χτυπήματος (στα παιδιά) είτε μέσω τραβήγματος ενός σκύλου. Όλα τα σκυλιά θα προσπαθήσουν να κάνουν ότι θέλουν να κάνουν, οπότε τους συνδέετε ένα λουρί. Όταν πάει να κάνει τα δικά του το τραβάτε, οπότε πάντα πρέπει να σας υπακούει. Αλλα εάν αφήσετε έναν σκύλο ελεύθερο, αυτό θα αναλάβει τις πράξεις του. Ένας σκύλος πάντα θα προσπαθήσει να σας κάνει να κάνετε πράγματα που ικανοποιούν το ίδιο, εκτός και αν κυριαρχείτε στο σκυλί. Το ίδιο με τους ανθρώπους. Εάν ένας τύπος πει σε έναν μικρότερο τύπο: "Πήγαινε φέρε μου ένα ποτήρι νερό." και ο μικρός δεν το κάνει, και ο άλλος τον σφαλιαρίσει, την επόμενη φορά που θα πει "Πήγαινε φέρε μου ένα ποτήρι νερό." ο μικρός θα πάει. Αλλα εάν ο μικρός ήταν μεγαλύτερος θα τον πιάσει και θα τον πετάξει κάτω στο πάτωμα. Τότε ο άλλος θα πεί: "Πάω να φέρω μόνος μου το νερό μου." Έχει να κάνει με την εκάστοτε κατάσταση. Η ελεύθερη βούληση είναι μια αλαζονία απο την πλευρά των ανθρώπων. Είναι η παραδοχή οτι είναι το μόνο αντικείμενο στον κόσμο που δεν αντιδρά σε ορισμένα ερεθίσματα. Όλες οι αποφάσεις σας βασίζονται σε ότι αντίδραση είχατε. 

Εαν σας αρέσει μια μικρή κοπέλα, (στις μέρες μας) την παντρεύεστε. Παλαιότερα απλώς μένατε στο ίδιο σπίτι, αλλα αυτό ήταν κατι πολύ δύσκολο για να το διαχειρισθείτε. Έτσι είναι, μια ομάδα ανθρώπων δεν μπορούσε να διαχειρισθεί μια άλλη ομάδα ανθρώπων εκτός και αν γίνει μια σειρά απο νόμους, και είπανε: "Εσύ, μην παίρνεις τίποτα απο την καλύβα του δίπλα, και εσύ δίπλα μην παίρνεις τίποτα απο την καλύβα του πρώτου." (ου κλέψεις?) Έπρεπε να εφευρουν κάποιου είδους δομή ωστε να κρατήσουν την κοινωνία σε λειτουργία. Με άλλα λόγια, αν όλοι παίρναν τα πράγματα απο την ξύλινη καλύβα σας, και εσείς πηγαίνατε για κυνήγι και βγάζατε 5 κουνέλια και εγώ σας έπαιρνα τα 4 η φυλή δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Οπότε η ηθική είναι η φυσική συνέχεια της ανικανότητας στην διαχείρηση των συστημάτων. Το καταλαβαίνετε αυτό? Όλοι οι ηθικοί νόμοι προκύπτουν επειδή χρειάζόμαστε να έχουμε... ιδιαίτερα εάν έχουμε παραπάνω απο τέσσερα άτομα να μένουν μαζί χρειάζεται να κάνουμε νόμους. Νόμους σαν: "Μην παίρνετε το τόξο και τα βέλη του, δικά του είναι, αυτός τα έφτιαξε." Μπορούμε να τους αποδώσουμε όλα τα είδη των λέξεων, είναι λάθος, είναι κακό... Αλλά εάν ένας άντρας δεν έχει τόξο και βέλη η ένα ακόντιο και τον πλησιάζει ένα λιοντάρι, και το δικό σας ακόντιο είναι κοντά, θα το δανειστεί. Δεν το κλέβει. Το δανείζεται και το ρίχνει στο λιοντάρι γιατι αυτό είναι το μόνο πράγμα που ξέρει οτι θα κρατήσει το λιοντάρι μακρυά. Θα πει: "Αποφάσισα να πάρω το ακόντιο σου αν και ξέρω οτι είναι δικό σου αλλά δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσα να κάνω εκείνη την στιγμή." Έτσι ο δικαστής μπορεί να είναι επιεικής. Ένας επιεικής δικαστής είναι μια δικαστής με ευρύτερη εμπειρία. Ο δικαστής έχει ανατραφεί στο να πιστευει στο καλό, καλό, σωστό, λάθος, μαυρο και άσπρο. Οι αποφάσεις του είναι άκαμπτες σαν την κόλαση. Αλλα αν πάει σε μια άλλη χώρα που έχει ένα διαφορετικό σύνολο αξιών και μάθει να ζει εκεί θα μπορεί να καταλάβει όταν του πείτε: "Διαφορετικοί πολιτισμοί επιβάλλουν διαφορετικές αξίες στους ανθρώπους." Δεν θα νοιαζόντουσαν αν ήταν να πάρετε ένα σταφύλι απο την δικιά σας συλλογή με σταφύλια εαν είχατε πολλά σταφύλια στο τραπέζι. Αλλα εαν έχετε μόνο ένα σταφύλι ο νόμος γίνεται σοβαρός. Όταν υπάρχει έλλειψη υπάρχουν περισσότεροι νόμοι. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό? Όσο σπανιότερο το αντικείμενο, τόσο πιο πολλοί οι νόμοι. Τώρα, εάν ένας άνθρωπος είναι ΑΜΕΑ, έχει έλλειψη. Οπότε κοιτά εσένα, που μπορείς να περπατήσεις πάνω-κάτω και να κάνεις άλματα. Σε ζηλεύει επειδή έχεις ένα ευρύτερο φάσμα συμπεριφοράς. Αλλα εαν θα μπορούσε να του δωθεί μια ευκαιρία στο ίδιο φάσμα συμπεριφοράς δεν θα σε ζηλεύει πλέον. Οπότε η ζήλια μερικές φορές είναι ένα υποπροϊόν της συμπεριφοράς, που δεν μπορείτε να εκτελέσετε. Με καταλαβαίνετε?

Τον καταλαβαίνει κανένας άραγε?



Πηγή: Jacque Fresco-Free Will (2010-11-02)

Read More