Όσον αφορά τους ανθρώπους αυτοί οι λόγοι έχουν εκλείψει απο καιρό και η οικογένεια παίρνει την μορφή της μέσω της τρέχουσας κουλτούρας και έτσι η "κανονικότητα" βρίσκεται:
1) σε μια οικογένεια δύο γονιών + παιδιά,
2) πολλοί γονείς + παιδιά
3) οι δύο εν δυνάμει γονείς χωρίς παιδιά.
Η κουλτούρα (πολιτισμός) αλλάζει την ιδέα της οικογένειας, και η οικογένεια είναι μια ιδέα.
Σε μια τέτοια ομάδα γονείς θεωρούνται αυτοί που μεγαλώνουν τα παιδιά και παίρνουν μέρος στη εκπαίδευση τους. (Σημείωση: σαν γονείς δεν θεωρούμε πάντα το ζευγάρι "βιολογικοί πρόγονοι" παρά θεωρούμε γονείς αυτούς που έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη και εκπαίδευση μας, δηλαδή πέραν των βιολογικών γονέων υπάρχουν και οι κοινωνικοί μας γονείς π.χ. νταντάδες, δάσκαλοι, ανάδοχοι γονείς κλπ.) Τέτοιου είδους γονείς θα έπρεπε να γνωρίζουν αρκετά περι ψυχολογίας και για την επίδραση του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη συμπεριφορά καθώς και κάποιες γενικες γνώσεις σχετικά με την σημαντικότητα των γονιδίων ειδάλλως το να εκπαιδευει κάποιος παιδιά είναι επικίνδυνο, τυχαίο και βασισμένο στις προσωπικές ιδέες κάποιων ατόμων.
Για τους περισσότερους ανθρώπους η οικογένεια είναι στόχος και τα παιδιά είναι η εκπλήρωση αυτού του δοσμένου απο την κοινωνία στόχου. Αυτό δημιουργεί ορισμένα προβλήματα, για παράδειγμα το ζήτημα των παιδιών. Είτε είστε γονέας είτε όχι αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί θέλετε να κάνετε ένα παιδί? Ποιό το νόημα? Είναι επειδή το έχετε ανάγκη? Επειδή είναι άκακο? Επειδή σας αρέσει να παίζετε μαζί του? Για προσωπική εκπλήρωση? Οι περισσότεροι γονείς ξαναζούν στιγμές της (απο καιρό χαμένης) παιδικότητας τους η θέλουν τα παιδιά να αναπαριστούν την επιτυχία που δεν απέκτησαν αυτοί, ένα είδος τρόπαιου. Δεν λέω οτι είναι λάθος αλλα πρέπει να αναρωτηθείτε γιατί θέλετε να κάνετε ένα παιδί. Το επόμενο πρόβλημα είναι ο υπερπληθυσμός λόγω της κουλτούρας μας. Είναι εξαιρετικα επικίνδυνο επειδή το σύστημα διαιωνίζει την ιδέα οτι η οικογένεια είναι ο στόχος της ζωής του κάθε ανθρώπου, και τα παιδιά είναι μέρος αυτής της ιδέας.
Peter Joseph:
"Για παράδειγμα η καθολική (χριστιανική) εκκλησία και πάρα πολλές άλλες θρησκείες αναπτύσσονται μέσω αυτών των ιδεολογιών, καθώς υποστηρίζουν αυτήν την ψευδαίσθηση οτι μπορούμε να γεννάμε ασταμάτητα (αυξάνεσθε και πληθύνεσθε) και όλα θα πάνε καλά, ο θεός θα κανονίσει τους πάντες. Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, με το μέλλον της ενέργειας έτσι που την χρησιμοποιούμε και τον προσανατολισμό που παίρνουμε περι της εξάντλησης των πόρων δεν πρόκειται να κάνω παιδιά. Παρόλο που προσπαθώ να είμαι όσο πιο αισιόδοξος γίνεται για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε - και είναι εκπληκτικό το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε - αυτην την στιγμή έχουμε μερικά πανίσχυρα εμπόδια.
Γιατί λέω οτι δεν πρόκειται να κάνω παιδιά? Πρώτα απ όλα δεν θα ένιωθα καλά, θα ένιωθα παντελώς αμελής και ανεύθυνος να έφερνα αυτην την χρονική στιγμή άλλο ένα ανθρώπινο ον στην ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι που γεννούν το κάνουν μέσω της πατροπαράδοτης αυτοεξυπηρετούμενης καθιερωμένης αντίληψης του οτι θα κάνουμε παιδιά, οικογένεια, στο διάολο με την χωρητικότητα της γης, στο διάολο με το γεγονός του οτι μπορεί να εξαθλιωθούμε μελλοντικά, και τι έγινε που έχουμε γεμίσει τροχόσπιτα και άστεγους? Ζούσα σε τροχόσπιτο, τα έχω δει αυτά αμέτρητες φορές. Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με το οτιδήποτε γίνεται γύρω τους! Δεν εκπαιδευονται για το τι κάνει την κοινωνία να δουλέυει η για τις διαδικασίες μέσω των οποίων έρχεται η τροφή στο πιάτο τους και έτσι συνεχίζουν να κάνουν παιδιά ξανά και ξανά - βασικά συνεχίζουν να κάνουν ένα σωρό πράγματα που δεν έχουν καμια σχέση με τον κόσμο γύρω τους αλλα ας επικεντρωθούμε στα παιδιά τώρα... Για μένα το να κάνω ένα παιδί είναι σαν να λέω οτι πιστεύω οτι ο κόσμος θα είναι σε καλή κατάσταση κατα την διάρκεια της ζωής του παιδιού μου, και μετά αυτό η σκέψη αλλάζει σε "Τι θα γίνει αν το παιδί μου κάνει κι ένα εγγόνι?" Θα έχει ο κόσμος την ακεραιότητα να παρέχει σταθερότητα και για αυτό το παιδί επίσης?
Αυτό είναι το ερώτημα, αυτό θα έπρεπε να αναρωτιόνται όλοι οι γονείς, όχι το αν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά για τις δικές τους αυτοεξυπηρετούμενες ανάγκες ωστε να έχουν μια "οικογένεια" και να είναι "παραδοσιακοί" και να πηγαίνουν στην εκκλησία και να έχουν δύο παιδια μπλα μπλα μπλά... θα έπρεπε να έχει σχέση με κάτι αληθινό. Η ανθρωπότητα θα έπρεπε (εδώ και πάρα πολύ καιρό) να σκέφτεται την σχέση της με την Γη, και μέχρι να το κάνουμε αυτό είμαστε καταδικασμένοι. Έχουμε κατασκευάσει μια οικονομική δομή και μια θρησκευτικο-φιλοσοφική δομή που είναι τελείως αποσυνδεμένες απο οτιδήποτε απτό και αληθινό και αυτές οι ιδεολογίες είναι που θα καταστρέψουν το ανθρώπινο είδος και τον πλανήτη."
Jacque Fresco:
"Η αγάπη είναι περίεργη λέξη. Όλοι έχουμε κάνει πράγματα για τα οποία μετανιώσαμε η κάναμε πράγματα που νιώσαμε οτι δεν ήταν αρκετά. Όλοι μας. Μερικές φορές αγαπάς πολύ τον εαυτό σου, μερικές φορές όχι και μερικές φορές τον μισείς. Και όταν είσαι παντρεμένος με κάποιον, μερικές φορές τον αγαπάς πάρα πολύ, μερικές φορες τον αγαπάς λιγότερο, μερικές φορές νιώθεις οτι είσαι απογοητευμένος απο αυτόν. Η ζωή δεν είναι ένα σταθερό πράγμα, είναι μια κυμαινόμενη κατάσταση. Αν παντρευτείς με ένα άτομο που έχει ας πούμε εφτά ιδιότητες που σου αρέσουν, και αφού είσαι παντρεμένος μαζί του μετά απο λίγο καιρό γνωρίζεις ένα άλλο άτομο που έχει είκοσιεφτά ιδιότητες που σου αρέσουν δεν γίνεται παρα να νιώθεις πράγματα για αυτό το άτομο."
Roxanne Μeadows:
"Στο μέλλον πιθανόν να αγαπάμε όσο περισσότερα άτομα μπορούμε να αγαπήσουμε, θα ανταλλάζουμε ιδέες και αξίες με πολλά άτομα και πιθανότατα δεν θα έχουμε ένα άτομο για κτήμα μας. Σήμερα πολλοί είναι παντρεμένοι και έτσι ανήκουν ο ένας στον άλλον. Αν γίνει κάτι τρομερό π.χ. και πεθάνει ο ένας σύντροφος είναι πραγματικά απαίσιο που ο άλλος ήταν το μόνο άτομο με το οποίο πέρασαν την ζωή τους μαζί και μοιράστηκαν τις ιδέες τους και την δουλειά τους."
Jacque Fresco:
"Όλες οι αξίες μας, ο τρόπος με τον οποίο κοιτάμε τον κόσμο είναι πράγματα που μαθαίνουμε σε κάποια χρονική στιχμή. Λεω οτι στο μέλλον οι άνθρωποι θα είναι πολύ διαφορετικότεροι απο ότι είναι σήμερα. Δεν θα χρησημοποιούν την λέξη αγάπη, θα χρησημοποιούν την λέξη επεκτατικότητα (extensionality). "Συνδέθηκα με ένα άτομο το οποίο μου ενίσχυσε την ζωή και μου την έκανε πιο εύκολη. Έχουμε πολλά κοινά και καταλαβαινόμαστε σε πολλούς διαφορετικούς τομείς και με το πέρασμα των χρόνων αυξήσαμε και βελτιώσαμε την σχέση μας."
Αυτό θα γίνει η αγάπη. Σήμερα είναι μια λέξη, σαν την λέξη θρησκεία, σαν ανθεκτικό χόμπυ. Στο ραδιόφωνο ο Larry King με είχε ρωτήσει ποιές ήταν οι σκέψεις μου όσον αφορά τον χριστιανισμό. Του είχα πει οτι είναι φοβερή ιδέα, γιατί δεν το κάνουμε πράξη?
Μιας και αναφέραμε τα συναισθήματα, είναι ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα μας. Ο Kwasniewski το είχε αναφέρει σαν συμπεριφορά του θαλάμου, και τις συμπεριφορές που ήταν ορθολογικές τις έλεγε συμπεριφορά του φλοιού, παραπέμποντας στα ανάλογα μέρη του εγκεφάλου. (σημείωση: thalamus = θάλαμος και cortex = φαιόν περίβλημα του εγκέφαλου.) Μια συμπεριφορά βασισμένη στα συναισθήματα μπορεί να σε κάνει να "πάρεις μπρός" και να αισθανθείς καλά η άσχημα, σωστά η λάθος αλλα η συμπεριφορά του φλοιού του εγκεφάλου είναι αυτή που θα μας υποδείξει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες μας ωστε να μπορέσουμε π.χ. να αποφύγουμε ένα ατύχημα, και μέσω αυτού διδασκόμαστε πως να χειριζόμαστε τις διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα αν γίνει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και έχουν εγκλωβιστεί παιδιά στο αμάξι και τρέχει η βενζίνη απο την μηχανή και κάνετε σαν "Ω θεούλη μου τα παιδιά έχουν εγκλωβιστεί στο αμάξι και πρόκειται να πεθάνουν" αυτό είναι συμπεριφορά του θαλάμου. Αν πιάσετε ενα ξύλο η μια πέτρα και σπάσετε το τζάμι και βγάλετε τα παιδιά έξω, αυτό είναι συμπεριφορά του φλοιού, ο οποίος μετατρέπει όλα τα συναισθήματα σας σε χρήσιμες πληροφορίες για το τι μπορούμε να κάνουμε."
Roxanne Μeadows:
Μου αρέσει το παράδειγμα που υπάρχει ένα αμάξι στην άκρη του γκρεμού και μπορεί να πέσει επειδή έχει γίνει ατύχημα. Και έρχεται το πρώτο άτομο και του κρατάει το χέρι και κλαίει μαζί του και του κάνει συμπαράσταση. Μετά έρχεται ο γιατρός που δρά για το πρόβλημα και τον περιθάλπει και τον κάνει καλά. Αλλα για τον μηχανικό για τον οποίον δεν ακούει κανείς ποτέ τίποτα ο οποίος έχει βάλει το τοιχάχι στην άκρη του δρόμου ή που έχει δώσει την απαραίτητη κλίση στον δρόμο η που έχει βάλει σαμαράκια ώστε να μην γίνει ατύχημα, δεν ακούμε τίποτα για αυτά τα άτομα στην κοινωνία, και αυτά είναι τα άτομα που θα έπρεπε να τιμώνται.
Peter Joseph:
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της Μητέρας Τερέζας ενάντια στον Louis Pasteur (ανακάλυψε την παστερίωση). Οι άνθρωποι τείνουν να έχουν αυτόν τον συναισθηματικό δεσμό και μια ταύτιση απέναντι στην γενναιοδωρία αυτού του ατόμου (την Μητέρα Τερέζα) αλλα δεν αντιλαμβάνονται οτι οι επιστήμονες έχουν κάνει περισσότερα για την ανθρωπότητα απο όλους τους φιλάνθρωπους μαζί.
Roxanne Μeadows:
Και το να σχεδιάζεις μια κοινωνία οπου δεν θα χρειάζεται η φιλανθρωπία είναι απο μόνο του μια ανώτερη μορφή φροντίδας και ευσπλαχνίας. (αναφερόμενη στο Venus project)
Jacque Fresco:
Η κοινωνία το κάνει αυτό όταν "δουλεύει" πάνω σου. Η κάθε κοινωνία δίνει έμφαση σε διαφορετικού τύπου συναισθήματα. Για παράδειγμα μέσω των ταινιών στον κινηματογράφο, η των σαπουνόπερων τα μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε να λειτουργούμε με βάση τα συναισθήματα μας, μαθαίνουμε να είμαστε παράλογοι, και μαθαίνουμε να είμαστε αυτό που κάποιοι θα λέγανε ηλίθιοι όταν συναναστρεφόμαστε με ηλίθιους ανθρώπους. Με όσο περισσότερους λογικούς ανθρώπους συναναστρεφόμαστε τόσο πιο δύσκολο είναι η συμπεριφορά μας να γίνει αυτό που τώρα αποκαλούμε "υγιής".
Δυσανασχετούμε με τους δολοφόνους και τους κλέφτες αλλα δεν δυσανασχετούμε με τον πόλεμο μεταξύ μας, είναι τρομερό αυτό που γίνεται! Όταν κάποιος σκοτώνει κάποιον θυμώνουμε, και αυτοί που είναι κατά των εκτρώσεων μπορεί να είναι κατά ενός πολέμου ο οποίος σκοτώνει τα πάντα, αγέννητα παιδιά, γυναίκες, άντρες, τα πάντα! Οπότε το πιο λογικό θα ήταν να δυσανασχετούν γενικά κατα του πολέμου. Αλλα ο εγκέφαλος είναι τόσο χειραγωγημένος απο την κοινωνία που άνθρωποι μπορεί να γίνουν άγριοι εναντίον σου ακόμη κι επειδή κρατάς το λάθος πιρούνι στο τραπέζι. (τρόποι καλής συμπεριφοράς) Ξέρετε, αν πάτε σε ένα καλό τραπέζι και κρατάς το πιρούνι με το λάθος χέροι οι άνθρωποι τείνουν ν γίνονται άγριοι η απογοητευμένοι μαζί σου, αλλα αν είσαι ρατσιστής δεν το κάνουν πράγμα που είναι τρομερό! Η Κου-Κλουξ-Κλαν κάποτε είχε τρία εκατομμύρια μέλη! Αυτό μας δείχνει που βρίσκεται η κοινωνία μας, δεν είμαστε πολιτισμένοι ακόμα, έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας, ζούμε σε μία πολύ παράλογη κοινωνία και δεν πιστεύω οτι θα γραφτεί κάτι καλό για μας στο μέλλον, εκτός και αν αναφερθεί (αυτό που γίνεται τώρα) σαν αξιολύπητη ανάπτυξη της ανθρώπινης ιστορίας.
Οπότε τι κάνουμε?
Εκπαίδευση:
Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει την φαντασία (γάμος) με την πραγματικότητα (φυσική έλξη, σεξ, θαυμασμός για άλλα άτομα). Όταν γνωρίζουμε ποιό είναι το αληθινό τότε θα λαμβάνουμε τις ανάλογες αποφάσεις συνειδητά και δεν θα συμμορφωνόμαστε ασυνείδητα εξ αιτίας της κοινωνίας στην οποία γεννηθήκαμε. Όσο για τους περισσότερους που θα δεχτούν αυτές τις καταστάσεις όπως κάποια έθιμα θα είναι πλέον σε θέση να αντιληφθούν την φύση τους.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα διατηρεί αυτού του είδους την κοινωνία προωθώντας την ιδέα της οικογένειας μιας και δημιουργεί πολλές δουλειές έτσι. Απο ειδικές γιορτές μέχρι εξειδικευμένα αντικείμενα για το σπίτι αυτή η ιδέα είναι απλώς κατανάλωση για το σύστημα.
Εν κατακλείδι:
Είναι πολύ περίεργο πως τα ανθρώπινα όντα παρότι πολλά απο αυτά συμμορφώνονται με την κοινωνία -σε αυτήν την περίπτωση μέσω του γάμου και μετά κάνοντας οικογένεια- χάνουν χιλιάδες ευκαιρίες να συσχετιστούν με άλλα άτομα. Είμαστε τόσο πολλοί μα γνωρίζουμε τόσο λίγα.
Πηγή ετούτα εδώ τα δύο βίντεο...
TROM: Family and Love part 1
TROM: Family and Love part 2
*Σημείωση: Η παρούσα μετάφραση είναι ένα κομμάτι του πολύ αξιλολογου ντοκυμαντέρ TROM (The Reality Of Me). Δυστυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υπάρχει δυνατότητα να το δεί κάποιος με ελληνικούς υπότιτλους. Ακόμα και να υπάρξει όμως δεν το θεωρώ κάτι αρνητικό να υπάρχει και στην παρούσα μορφή. Σχεδιάζω στο μέλλον να μεταφράσω επιπλέον κομμάτια του, οπότε εαν έχω κάνει κάποια μεταφραστικά λάθη, οι διορθώσεις είναι καλοδεχούμενες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ κρατήστε το περιεχόμενο του σχόλιου σας σχετικό με το θέμα του άρθρου.