Το παράδειγμα με το χωράφι.

Είναι ένα παράδειγμα που αρέσκομαι να δίνω.

Ας πούμε πως κάποτε είχαμε ένα χωράφι με ντομάτες. Είχαμε και εκατό άτομα να δουλεύουν στο χωράφι, και οι νταομάτες έφταναν για όλους να φάνε. (Ας πουμε πως οι ντομάτες είναι το σύνολο της τροφής)

Ένας λοιπόν απο αυτούς δημιούργησε μια μηχανή. Και αυτή η μηχανή χρειαζόταν έναν μονάχα να δουλεύει στο χωράφι, και η παραγωγή έβγαινε και για τα εκατό άτομα.

Και αυτό απο μόνο του είναι καταπληκτικό, μόνο που τα 99 άτομα έχουν μείνει άνεργοι και ενώ οι ντομάτες είναι υπέραρκετές οι 99 δεν μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στις ντομάτες επειδή δεν δουλεύουν.

Τρελό ε;

Έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο αφθονίας όσον αφορά την διαχείριση των πόρων, υπάρχουν παραπάνω απο αρκετά για όλους. Κάτι όμως μας εμποδίζει να τα απολαύσουμε. Βρείτε τι.

Βρείτε τι εμποδίζει τους άστεγους να μπούν στα άδεια σπίτια που υπάρχουν, και τους πεινασμένους να φάνε απο τα σούπερ μάρκετ, ενώ ταυτόχρονα ένα χονδρικά 40% των προϊόντων πετιέται επειδή έληξε και δεν πουλήθηκε.