Μέλλον Από Σχέδιο

Απο το transcript των .υποτίτλων του Future by design

 .
Η φιλοσοφία πίσω απο τον σχεδιασμό του σχέδιου του Jacque Fresco.
Απο το transcript των υποτίτλων του Future by design.

 Ιστορική αναδρομή:
... Υπήρξε μια εποχή που οι περισσότεροι νόμιζαν... ότι οι αποφάσεις τής πλειοψηφίας ανταποκρίνονταν αρκετά στην πραγματικότητα. Υπήρχε όμως και μια εποχή όπου η πλειονότητα των ανθρώπων πίστευε ότι η Γη είναι επίπεδη. Και άμα τους ρωτούσες εάν σοβαρολογούσαν, απαντούσαν: "Ασφαλώς! Δεν φαίνεται που είναι επίπεδη;!" Και ήταν παντελώς ειλικρινείς. Ο κόσμος, όμως, δεν θα σωθεί με την ειλικρίνεια. Χρειάζεται έξυπνη διαχείριση των πόρων της Γης. Και τούτο λείπει. Η μεγαλύτερη συνεισφορά τού προγράμματός μας θέλουμε να είναι η μέθοδος αντιμετώπισης προβλημάτων.

Έχετε ανατραφεί με την πεποίθηση, φρονώ, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της δικής γνώμης του. Μήπως κάνω λάθος; --Όχι. --Καλώς. Όταν όλοι βγαίνουν και λένε την άποψή τους ("να σου πω εγώ τι πρέπει να γίνει!"), το αποτέλεσμα είναι μια πανσπερμία γνωμών. Οι μηχανικοί, όμως, όταν συζητούν, δεν λένε: "Πίστεψέ με!". Λένε: "Το βλέπεις αυτό το νέο μέταλλο; "Αντέχει 4000 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα". Το βάζει -ο άλλος- σε μια μηχανή που το ανοίγει στα δύο και λέει: "Έχεις δίκαιο!" Συνεπώς, θα έλεγα ότι ο περισσότερος κόσμος σήμερα είναι παράλογος. Όχι παράφρονες, αλλά παράλογοι, καθώς έχουν ενστερνισθεί μεθόδους αξιολόγησης που έχουν αποδειχθεί, από καιρό, παρωχημένες.

Η γλώσσα μας στο μέλλον θα αλλάξει σε μια λογικότερη γλώσσα που δεν θα περιέχει αντιφάσεις. Και θα μου πείτε: "Είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια γλώσσα;" "Κι όμως!" Όταν μιλάει ένας μηχανικός, δεν τίθεται θέμα ερμηνείας. Χρησιμοποιεί τα μαθηματικά και συστήματα περιγραφής. Άμα εγώ ερμηνεύσω τα λεγόμενα ενός μηχανικού όπως τα νομίζω εγώ, αποκλείεται να χτίσουμε γέφυρες, φράγματα, ενεργειακά δίκτυα. Η γλώσσα πρέπει να διαθέτει νόημα. Γι' αυτό και όταν ο γιατρός γράψει μια συνταγή, και την τυπώσει, την αναγνωρίζουν παντού. Επομένως, ο κόσμος που σας περιγράφω, είναι διαφορετικός. ...


 Κοινωνική κριτική:
... Αναφερόμαστε στον πολιτισμό σαν να ήταν μια στατική κατάσταση. Ωστόσο, ακόμη δεν υπάρχουν πολιτισμένοι άνθρωποι· πρόκειται για μια διαδικασία που εξελίσσεται διαρκώς. Δεν είμαστε πολιτισμένοι· απλώς, εξελισσόμαστε. Και δεν θα γίνουμε ποτέ εντελώς πολιτισμένοι, διότι θα πρέπει να μάθουμε αρκετά ακόμη, ώστε να ενεργούμε με τους πιο δημιουργικούς τρόπους. Τούτο ισχύει και για την ευφυΐα. Ίσως να σας έχω αναφέρει ότι ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός, 75 χρόνια πριν, ευφυέστατος κατά τα λοιπά, δεν θα μπορούσε να βρει δουλειά σήμερα. Τι εννοούμε, λοιπόν, όταν μιλάμε για ευφυΐα; Αποτελεί εξελισσόμενη έννοια. Γι' αυτό δεν θα μπορούσαμε να πούμε κανέναν "έξυπνο". Άνθρωποι καλά κατατοπισμένοι στον τομέα Α ή Β είναι ακατατόπιστοι στον τομέα Γ. Κατ' επέκτασιν, η λέξη "πολιτισμός" δίνει την εντύπωση έννοιας που έχει επιτευχθεί. Όσο υπάρχουν πόλεμοι, η αστυνομία, οι φυλακές, το έγκλημα, βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια του πολιτισμού· του λεγόμενου "πολιτισμού". ...


Η ουσία:
... Πιστεύουμε ότι οι βρώμικες ή οι πληκτικές εργασίες πρέπει να γίνονται από μηχανές, ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να επιδιώξει τα ανώτερα, τις ανώτερες δυνατότητές του. ...


 Ο τρόπος:
... Σκοπός τής τεχνολογίας είναι η διατήρηση ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου. Η τεχνολογία είναι εντελώς ανώφελη εάν δεν βελτιώνει την ζωή τού ανθρώπου. Στις μέρες μας, ο κόσμος φοβάται την επιστήμη και την τεχνολογία διότι είναι βάναυση από πολλές απόψεις. Δεν πρέπει, όμως, να μας φοβίζει η επιστήμη και η τεχνολογία, αλλά η κατάχρηση της επιστήμης. Ένας πύραυλος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξερεύνηση του διαστήματος ή ως όπλο για να βομβαρδίσουμε και να καταστρέψουμε μια χώρα. Είναι άψυχο αντικείμενο στα χέρια μας και από εμάς εξαρτάται πώς θα το χρησιμοποιήσουμε.

--Η επιστήμη είναι ουσιαστικά η ικανότητα να προβλέπεις το επόμενο πιο πιθανό. Το πραγματικό νόημα της επιστήμης είναι... η απόκτηση της ικανότητας να προβλέπεις το επόμενο πιο πιθανό. Όταν λέμε "επιστήμη", αναφερόμαστε σε μεθόδους εξέτασης της εκάστοτε κατάστασης· μεθόδους αξιολόγησης που διαφέρουν από το σύστημα της υποκειμενικής γνώμης: "Άκου με που σου λέω..."
Η επιστημονική μέθοδος δεν συνδέεται ιδιαίτερα με την αλήθεια. Αποτελεί, όμως, μια καλύτερη μέθοδο θεώρησης των πραγμάτων απ' ότι τα παλαιότερα συστήματα, όπου όλα αποδίδονταν σε θεούς ή δαίμονες. --Στο σημείο αυτό πάει να εφαρμοσθεί η επιστημονική μέθοδος στην κοινωνία. --Ναι. Λοιπόν, τούτο δεν έχει ακόμη διατυπωθεί ρητώς. Η εφαρμογή τής επιστημονικής μεθόδου στην κοινωνία είναι κάτι που δεν πολυαπασχολεί τον κόσμο. Αν θελήσουμε, όμως, να μάθουμε πού μπορεί να βρίσκονται οι απαντήσεις, πρέπει να ανατρέξουμε στην εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων με άξονα τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Το "Future By Design" (Μέλλον Από Σχέδιο) αναφέρεται στην εφαρμογή των μεθόδων τής επιστήμης --όχι των επιστημόνων-- αλλά των μεθόδων τους, στο κοινωνικό σύστημα. Ασφαλώς, ακόμη και οι επιστημονικές μέθοδοι υφίστανται μεταβολές. Και καθώς αλλάζουν, αλλάζει και το μέλλον.

Αν εφαρμόσουμε την επιστημονική μέθοδο σε όλον τον κόσμο, η πιθανότητα για πόλεμο εκμηδενίζεται, η πιθανότητα να υποφέρουν οι άνθρωποι εξαλείφεται. Η στέρηση, η φτώχεια και το έγκλημα, όλα αυτά τα κακά τείνουν να εκλείψουν, διότι δεν θα υπάρχουν πια οι συνθήκες που τα προξενούν. ...


 Η επίδραση του περιβάλλοντος:
... Ο Τζακ, προτού αρχίσει να μελετάει τους ανθρώπους, αφιέρωσε πολύ χρόνο στην μελέτη τής συμπεριφοράς των ζώων, πώς να την αλλάξει ή να την προβλέψει, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το περιβάλλον ευθύνεται για τις αλλαγές στην συμπεριφορά μας και τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε. Δεν γεννιόμαστε με προκαταλήψεις, μισαλλοδοξία, ούτε με θυμό και απληστία. Αυτά γεννιούνται και συντηρούνται από το περιβάλλον που ζούμε. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι αν δεν αλλάξουμε το περιβάλλον μας και τις εμπειρίες μας, θα καταλήγουμε στην ίδια απεχθή συμπεριφορά προς τους ανθρώπους. Εκτός κι' αν αλλάξει το περιβάλλον μας.

--Κάθε πολιτισμός στον κόσμο, σήμερα, προσπαθεί να εκπαιδεύσει τον άνθρωπο, ώστε να παίξει έναν ρόλο εντός του συγκεκριμένου πολιτισμού. Λόγου χάριν, εάν μεγάλωνες στην κουλτούρα των Ναζί, θα σε έβαζαν να ανεμίζεις σημαίες και θα εκτιμούσες την σβάστικα. Εάν μεγάλωνες σε μια πρωτόγονη φυλή, θα μάθαινες να ρίχνεις το ακόντιο και να τοξοβολείς. Οι άνθρωποι, λοιπόν, εθίζονται στην υπηρέτηση... των συμφερόντων της εκάστοτε κατεστημένης κουλτούρας. Ποιος μας υποβάλλει σε κάτι τέτοιο; Οι θεσμικοί ιθύνοντες! Το κατεστημένο. Έτσι, μας παραδίδουν ένα σύστημα αξιών που να στηρίζει υπάρχουσες δομές, είτε είναι θρησκευτικές, μη θρησκευτικές, βιομηχανικές, στρατιωτικές. Όταν το παιδί ρωτάει: "Μπαμπά, ποια είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου;" "Μα, φυσικά, η δική μας η χώρα είναι η καλύτερη στον κόσμο!" "Ποιος είναι ο αληθινός θεός, μπαμπά;" "Ο δικός μας ο θεός! Όλοι οι άλλοι είναι ψεύτικοι!" Για, σκεφτείτε: Μια οικογένεια Ρωμαίων πηγαίνει τα παιδιά της στην αρένα, όπου ταΐζουν τα λιοντάρια με Χριστιανούς. Τα παιδάκια, αφού παρακολουθήσουν, θα αναφωνήσουν: "Μπαμπά, να ξανάρθουμε και την άλλη εβδομάδα, να δούμε πώς τα λιοντάρια τρώνε Χριστιανούς!" Δεν είναι άρρωστα αυτά τα παιδιά; Όχι! Το αξιακό τους σύστημα έχει παραμορφωθεί.

Με απασχολεί, λοιπόν, πάρα πολύ το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ο άνθρωπος. Εάν αλλάξει αυτό το περιβάλλον, τότε θα αλλάξει και η συμπεριφορά τού ανθρώπου. Επαναπροσδιορίζεις το περιβάλλον, και εκείνο με την σειρά του επαναπροσδιορίζει τους ανθρώπους. Εάν, όμως, επαναπροσδιορίσεις τον άνθρωπο χωρίς να θίξεις το περιβάλλον, θα ξαναγυρίσουν στα ίδια. Συνεπώς, όποτε αναλογίζεσθε το μέλλον, να θυμάστε αυτό: Παίρνει πολύ χρόνο μέχρι να γίνουμε ελαστικοί με τις αξίες μας. Η αντίληψή σας για τα πράγματα είναι βασισμένη στην "διαδικασία κατήχησης", δηλαδή σε ό,τι έχετε μάθει από την κοινωνία σας. Επομένως, το εύρος τής σκέψεώς σας περιορίζεται από τις κυρίαρχες αξίες της κοινωνίας σας. ...


 Η χρήση της επιστήμης:
... Τελικά, η λήψη αποφάσεων θα αναληφθεί από μηχανές. Αρχικά, ο κόσμος θα πει: "Δεν με πολυενθουσιάζει το γεγονός να αποφασίζουν οι μηχανές". Έτσι, όμως, λειτουργεί ήδη η ζυγαριά, για παράδειγμα. Πηγαίνεις στο κρεοπωλείο, και σου λέει ο χασάπης: "Το κοτόπουλο ζυγίζει 2,5 κιλά" Εσύ θες να το αγοράσεις και λες: "Μπα, εμένα δεν μου φαίνεται για 2,5 κιλά" Το πιάνεις και λες: "Πρέπει να είναι 1,5 κιλό", διότι έτσι σου φαίνεται όταν θες να το αγοράσεις. Έπειτα, βάλαμε την ζυγαριά και της αναθέσαμε την επίλυση του θέματος. Μήπως κάνω λάθος; --Όχι, έτσι είναι. --Το ίδιο συμβαίνει και με τον πιλότο. Όταν πετάει, σκέφτεται: "Πιστεύω να έχω ανέβει στα 2 χλμ" Κοιτάζει έναν μετρητή, και μαθαίνει ότι βρίσκεται στα 1300 μέτρα πάνω από το έδαφος. Και εδώ η απόφαση λαμβάνεται από μια μηχανή. Διότι η λήψη αποφάσεων από το μηχάνημα είναι μακράν ακριβέστερη. Βέβαια, ο μέσος άνθρωπος θα έχει την εξής απορία: "Ωραία, αλλά μπορεί η μηχανή να γίνει εξυπνότερη από τον σχεδιαστή της;" Σε πληροφορώ ότι γνωρίζω έναν κοντούλη, ο οποίος έφτειαξε ένα μηχάνημα για μεταφορά φορτίων. Αποκλείεται να τα κατάφερνε από μόνος του! Η μηχανή είναι πάντα ταχύτερη από τον σχεδιαστή της. Έχεις προσέξει ποτέ πώς δουλεύει μια μηχανή εμφιάλωσης; Ο σχεδιαστής της δεν δύναται να μετακινεί μπουκάλια τόσο γρήγορα! Τι συμβαίνει, λοιπόν, στον κόσμο μας; Αυτοματοποιούμε όλο και περισσότερο την λήψη αποφάσεων, αναθέτοντάς της σε μηχανές. Φαντασθείτε ένα υπουργείο γεωργίας απαρτιζόμενο από υπολογιστές με δομημένη καλωδίωση εντός του εδάφους. Όταν πέφτει, λοιπόν, η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα, αρχίζουν να φέρνουν νερό. Όταν μειώνονται τα θρεπτικά συστατικά τού εδάφους, αρχίζουν να το εμπλουτίζουν. Δεν χρειάζεται να έχεις κανέναν να σου λέει: "Κύριε πρωθυπουργέ, αντιμετωπίζουμε ξηρασία!" Και τον πρωθυπουργό να λέει: "Ποιες είναι οι διαστάσεις του προβλήματος;" "Έχουμε ήδη 5000 αστέγους, τις δε επόμενες τρεις ημέρες θα γίνουν 15.000" Και τότε, ο πρωθυπουργός να πρέπει να μπει στο ελικόπτερο, μέχρι να πει: "Μμμ... Πράγματι, αντιμετωπίζουμε ξηρασία. Και τι να κάνουμε!" Όταν συνδέσεις όλους τους υπολογιστές τής χώρας: την παραγωγή, την διανομή, την αγροτική παραγωγή, προκύπτει ένα νευρικό σύστημα που διατηρεί το δυναμικό ισοζύγιο στην παραγωγή και την διανομή αγαθών και υπηρεσιών, χωρίς την ανάγκη χρημάτων. ...

... Ο τρόπος κυβέρνησης βρίσκεται ακριβώς από πάνω μας. Αρκεί να στρέψουμε το κεφάλι μας και να τον δούμε. Μοιάζει με μια σφαίρα. Εκείνη η σφαίρα λαμβάνει όλες τις αποφάσεις, διότι έχει διασυνδεθεί! Οι δορυφόροι γύρω από την Γη προβάλλουν ένα ολόγραμμα, ένα εικονικό έκτυπο της Γης. Έτσι, αντικρύζουμε την αληθινή Γη, σε πραγματικό χρόνο. Πλησιάζεις στις οθόνες και απλώς μιλάς. Ρωτάς: "Πόσα αεροπλάνα πετούν αυτήν την στιγμή;" Ο υπολογιστής θα εκτελέσει μια παγκόσμια ανίχνευση και θα απαντήσει: "7320". Θα αναγνωρίζει κάθε αεροπλάνο στον αέρα, κάθε τυφώνα, τις συνθήκες στην Γη: ασθένειες των φυτών, λ.χ. Ο άνθρωπος δεν δύναται να τα κάνει αυτά! Άρα, δεν μας χρειάζονται κυβερνητικά στελέχη - μας χρειάζεται η ηλεκτρονική: στους αγρούς, στην παραγωγή, στην διανομή, στον καιρό. Ώστε να κοιτάζουμε, και ερχόμενοι στο σπίτι να πληροφορούμαστε για τα πάντα. Χωρίς περιττές γνώμες από εδώ κι' από εκεί. To "Future By Design" πρεσβεύει μιαν αυτορρυθμιζόμενη κοινωνία που θα διοικείται από ένα κυβερνοποιημένο σύστημα βασισμένο στην προσφορά και την ζήτηση. Τα πολιτικά συστήματα αντικαθίστανται από την ταξινόμηση των πληροφοριών από τον πληθυσμό και την αντίστοιχη διανομή αγαθών και υπηρεσιών. Το οικονομικό σύστημα, παρομοίως, βασίζεται στην χρήση όλων των διαθέσιμων φυσικών πόρων, στην κάλυψη των αναγκών ολόκληρης της κοινωνίας. --Όταν παρατηρείται οικονομική ύφεση και ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ψωνίσει, δεν σημαίνει ότι στέρεψαν τα αγαθά· δεν χάνονται η ικανότητα παραγωγής, οι φυσικοί πόροι, τα αγροκτήματα. Ο δε κόσμος θέλει να εργασθεί και να παράγει, αλλά δεν έχουν χρήματα, ούτε αγοραστική δύναμη. Συνεπώς, κάτι δεν πάει καθόλου καλά εδώ· τόσοι άνθρωποι πεινούν και υποφέρουν, ενώ υπάρχουν φυσικοί πόροι, υπάρχει δυνατότητα παραγωγής, υπάρχει επινοητικό πνεύμα. Ωστόσο, ορισμένοι κατέχουν πολλά, ενώ άλλοι δεν κατέχουν τίποτε. Μάλιστα, το επονείδιστο σήμερα είναι... ότι διαπράττουμε φοβερές καταχρήσεις και παραλογισμούς με την τεχνολογία μας. Διότι σήμερα διαθέτουμε την τεχνογνωσία να επιτύχουμε την αφθονία σε όλον τον κόσμο, για όλους μας. Πάντα με ρωτά ο κόσμος: "Πόσο θα κοστίσει η οικοδόμηση όλων αυτών των πόλεων;" Το ορθό ερώτημα, όμως, δεν είναι "Πόσο θα κοστίσει;" Το ερώτημα είναι: "Διαθέτουμε τους πόρους για να τις κτίσουμε;" Η ερώτηση του κόστους είναι συνήθης μόνο στο πλαίσιο ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το χρήμα είναι ένα εφεύρημα για την διευκόλυνση της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών σε ένα περιβάλλον ανεπάρκειας. Εάν, για παράδειγμα, υπάρχει λειψυδρία, τότε το νερό αποκτά τιμή, και μάλιστα, υψηλή τιμή. Εάν ξαφνικά ανοίξει η γη και πλημμυρίσουμε με άφθονο πόσιμο νερό, τότε κανείς δεν θα πληρώνει για νερό. Αστυνόμευση υπάρχει μόνο σε πράγματα που έχουμε ανάγκη και δεν μπορούμε να τα καταναλώσουμε ελεύθερα. Γι' αυτό και τα φυλάσσουν με φρουρούς. Εάν, όμως, γέμιζε ο τόπος λεμονιές και πορτοκαλιές, τότε δεν αξίζει να πουλάς πορτοκάλια ούτε λεμόνια. Φαντασθείτε, τώρα, ένα νησί με πληθυσμό 10.000 με 10 δις δολάρια διαθέσιμα, αλλά χωρίς φυσικούς πόρους, χωρίς καλλιεργήσιμη γη, ούτε νερό, ούτε ψάρια. Τίποτε δεν έχεις, τότε! Συνεπώς, ποια είναι η πραγματική αξία του μέλλοντος; Οι πόροι. Σε μια κοινωνία βασισμένη όχι στο χρήμα, αλλά στους φυσικούς πόρους, ο άνθρωπος έχει πρόσβαση σε ό,τι χρειάζεται. Όπως στην δημόσια βιβλιοθήκη. Θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε φωτογραφικές μηχανές, ποδήλατα, ρολόγια χειρός... Οτιδήποτε χρειασθεί, θα του διατίθεται χωρίς ετικέτα τιμών. Σημαίνει ότι θα πρέπει να επιτύχουμε τόσο υψηλό επίπεδο παραγωγής, που δεν θα υπάρχει πια ανεπάρκεια. Πολλοί αναρωτιούνται τι θα ενέπνεε, τότε, τον άνθρωπο, εάν οι πάντες είχαν πρόσβαση στα πάντα. Ποια κίνητρα θα απέμεναν στον άνθρωπο; Εν πάση περιπτώσει, κάποιο κέρδος. Ποιο το κέρδος; Παρ' όλο που το κέρδος είναι η ελεύθερη διάθεση των αγαθών, ποιο κίνητρο θα τους οδηγεί στην βελτίωση των πραγμάτων; Η ανάγκη. Πάντα θα μας λείπει κάτι. Και το γεγονός ότι πάντα κάτι θα μας λείπει, ότι δεν θα μπορούμε να επιτύχουμε την τελειότητα, να επιτύχουμε την πραγματική δυναμική ισορροπία, σημαίνει ότι θα βρισκόμαστε πάντοτε σε κάποια μορφή ανισορροπίας. Με την απάλειψη της ανεπάρκειας, αλλάζουν τα κύρια κίνητρα και εστιάζονται στην επίλυση προβλημάτων. Όταν τα κράτη και οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε φυσικούς πόρους, η συμπεριφορά τους είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Διαταράσσεται άσχημα, και χάνουν την πνευματική τους ισορροπία, δεν μπορούν να σκεφθούν λογικά. Μόλις ο άνθρωπος ελευθερωθεί πνευματικά από τα χρέη, τις υποχρεώσεις, την δουλεία, τότε θα αναζητήσει νέους ορίζοντες, εντελώς αδιανόητους μέχρι τότε. Ο βασικός μηχανισμός δημοκρατίας στο "Future by Design" είναι η χρήση δημοσίων χώρων επικοινωνίας. Στους χώρους αυτούς έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν όλοι, καθορίζοντας τις προτεραιότητες για την διακυβέρνηση της κοινωνίας. --Θα είναι σαν την Παγκόσμια Έκθεση, όπου θα βλέπουμε τα ήδη διαθέσιμα και τα καινούργια. Θα κοιτάζουμε και θα λέμε: "Μου αρέσει αυτό", ή "Τούτο θα μου ήταν χρήσιμο στην κουζίνα" --οτιδήποτε. Και τα σχόλια θα είναι πάντα ευπρόσδεκτα, για παράδειγμα όταν βγαίνει κάτι καινούργιο. "Πώς σου φαίνεται; Τι λες, λειτουργεί καλά; Μήπως βρίσκεις μειονεκτήματα;" Και θα εισάγεις στον υπολογιστή την δική σου άποψη για το προϊόν. Έτσι, η δημοκρατία θα είναι "προδεδομημένη". Ο πολιτισμός θα είναι συμμετοχικός, και θα συμμετέχουν οι πάντες. Όλα σε μια εξελισσόμενη διαδικασία, ώστε να γνωρίζουμε σε κάθε λεπτό τι υπάρχει, τι βγήκε τώρα, τι είναι διαθέσιμο, τι όχι. Τα αναγκαία θα ανακοινώνονται, θα δημοσιεύονται και θα παρουσιάζονται οπτικοακουστικά. Όλοι, λοιπόν, θα είναι συνεχώς ενήμεροι για ό,τι χρειάζεται να μάθουμε, για ό,τι χρειαζόμαστε, και θα ερωτούνται για τις προτάσεις, τις μελέτες και τις ιδέες τους. Μόνο αυτό θέλω να σας πω: Κανένα θαύμα και επίτευγμα της τεχνολογίας δεν αξίζει εάν δεν ανυψώνει τον άνθρωπο στο υψηλότερο δυναμικό του. Αυτός είναι ο στόχος τού "Future by Design". ...


Και λίγος ρεαλισμός:
... Όταν με ρωτούν: "Προσπαθείς να φτιάξεις την τέλεια κοινωνία;" Δεν κατέχω την έννοια της τέλειας κοινωνίας. Δεν ξέρω τι σημαίνει. Ξέρω μονάχα ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολύ περισσότερα. Δεν είμαι ουτοπιστής. Δεν είμαι ο ανθρωπιστής που θέλει να δει τους πάντες να ζουν ζεστά και αρμονικά. Γνωρίζω ότι εάν δεν ζήσουμε αλλοιώς, θα αλληλοσκοτωθούμε και θα καταστρέψουμε την Γη. Αυτήν την στιγμή, αποτελούμε μιαν ακατέργαστη μορφή ζωής, στην εξελικτική διαδικασία. Ο πολιτισμός μας;... Πάντως, δεν είμαστε πολιτισμένοι ακόμα. Έτσι, αφ' ότου ενωθεί όλος ο κόσμος, και ξεπεράσουμε τα στρατιωτικά συστήματα, τις φυλακές, τα βασανιστήρια, την πείνα, την φτώχεια, την στέρηση, όταν τα περάσουμε αυτά, τότε θα σημάνει η αρχή τού πολιτισμένου κόσμου. Έχουμε δρόμο ακόμη μπροστά μας".

Read More

Δεξιό άρθρο. Αριστερό άρθρο.

Δεξιό άρθρο.

Γιατί όχι «εθνικοσοσιαλιστές»;

Ο έλεγχος που ασκεί η εθνικομπολσεβίκικη Αριστερά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Αριστεράς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως «δυνάμεις καταστολής» - που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροδεξιά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους, αλλά αντίθετα ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση. Όπως έλεγε ο Οργουελ «όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο».

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη «αντιεξουσιαστές» που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα οι ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές - και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η αριστερή φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Οργουελ, «να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό».

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως «ναζί»; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο - δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»; Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;

Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου «ναζί» και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου «εθνικοσοσιαλιστές» εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος «ναζί» απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Αριστερά «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος «ναζί» σχετίζεται και παραδηλώνει «Γερμαναράδες» - κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο «εθνικοσοσιαλιστές». Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου «ναζί».

Αντίθετα ο ελληνικός όρος «εθνικοσοσιαλισμός «όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια «αντι-ιμπεριαλιστικά» αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα του περιούσιου λαού (Εθνικός») με το αφήγημα του νιρβάνα της αιώνιας δημοσιοϋπαλληλίας («Σοσιαλισμός»). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου «ναζί» αντί για «εθνικοσοσιαλιστές» είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου «εθνικοσοσιαλιστές» σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: «Πού διαφέρει ο σοσιαλισμός της Χ.Α. από αυτόν του Σύριζα ή του ΚΚΕ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;» - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου «ναζί» σε σχέση με τη Χ.Α. αντί για «εθνικοσοσιαλιστές», συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Οπως έγραφε ο Οργουελ: «Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες».

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν «δυνάμεις καταστολής». Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας. Δεν υπάρχουν «αντιεξουσιαστές».Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες «ναζί».Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές.

 

Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=26057

 

 

 

Αριστερό άρθρο.

 

"Μετά απο 13 αντικαταστάσεις λέξεων, 1 αντιμετάθεση προτάσεων, και 14 λάθη (συντακτικά, γραμματικά και μορφοποίησης). "

 

Γιατί όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; 

Ο έλεγχος που ασκεί η νεοφιλελεύθερη Δεξιά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Δεξιάς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.

Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως "δυνάμεις ασφαλείας" -που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροαριστερά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση, αλλά αντίθετα ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους. Όπως έλεγε ο Όργουελ "όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο".

Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη "εθνικιστές" που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα ή ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές -και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η δεξιά φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Όργουελ, "να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό".

Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό μικρών φιλελεύθερων κομμάτων και μέρους της ΝΔ ως "neoliberals". Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο -δηλαδή, "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Γιατί, λοιπόν, "neoliberals" και όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;


Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου "neoliberals" και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

Καταρχάς ο όρος "neoliberals" απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Δεξιά "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος "neoliberals" σχετίζεται και παραδηλώνει "Ευρω-Ατλαντική συμμαχία" -κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές". Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου "neoliberals".

Αντίθετα ο ελληνικός όρος "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα της περιούσιας τάξης ("Καπιταλιστής") με το αφήγημα της νιρβάνα της αιώνιας εξουσίας ("Ολοκληρωτισμός"). Τι καλύτερο;

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου "neoliberals" αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: "Πού διαφέρει ο καπιταλισμός του Αουγούστο Πινοσέτ από αυτόν του Ρόναλντ Ρήγκαν ή της Μάργκαρετ Θάτσερ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;" - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου "neoliberals" σε σχέση με μικρά φιλελεύθερα κόμματα και μέρους της ΝΔ αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές", συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Όπως έγραφε ο Όργουελ: "Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες".

Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν "δυνάμεις ασφαλείας". Υπάρχουν δυνάμεις καταστολής. Δεν υπάρχουν "εθνικιστές". Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες "neoliberals". Υπάρχουν Έλληνες ολοκληρωτικο-καπιταλιστές.

 

Πηγή: http://diogenisoskilos.blogspot.gr/2013/07/blog-post_15.html

 

Μετά λένε πως τα άκρα δεν μοιάζουν...

Read More

Business as usual

Τα σούπερ μάρκετ γεμάτα, οι πεινασμένοι παντού. Φαγητό υπάρχει, λεφτά δεν υπάρχουν.
Τα σπίτια άδεια, οι άστεγοι ψοφάνε. Σπίτια κενά υπάρχουν, λεφτά για νοίκι δεν υπάρχουν.
Ίντερνετ υπάρχει παντού, δυνατότητα να το πληρώσουν όλοι όμως δεν υπάρχει.
Πόροι παντού, λεφτά πουθενά.
Κρύο έξω, το πετρέλαιο έχει αρχίσει να τελειώνει και λεφτά είτε για πετρέλαιο είτε για ρεύμα/θέρμανση απο ανανεώσιμες πηγές δεν υπάρχουν. οι τεχνολογίες όμως και οι πόροι υπάρχουν.
Όσο για την αμορφωσιά, δίνει και παίρνει, αλλα όσον αφορά το πρώσικο εκπαιδευτικό μοντέλο... άλλη φορά.

Εγώ πάντως με δυσκολία τα βγάζω πέρα, μάζι με αρκετούς άλλους.

Τα λεφτά υποτίθεται πως είναι μέσο συναλλαγής, έστω ήταν μέχρι που υπήρχε αντιστοιχία με κάτι υπάρχον (με χρυσό). Πλέον είναι χρέος και προϊόν χρέους. Είναι αδύνατο να μην χρεοκοπήσεις.

Έχουμε τα πάντα, αλλά λίγοι έχουν κάτι, όλο και λιγότεροι. Ωραία ελευθερία. Ελεύθερος ανταγωνισμός, όχι ελεύθερος συναγωνισμός. Όσοι έχουν λεφτά επιβιώνουν, οι άλλοι όχι. Κανένα ιδιέταιρο πρόβλημα μέχρι εδώ, έτσι πάει το τρέχον οικονομικό μοντέλο, κι ας μην ξεχνάμε πως η οικονομία είναι η μητέρα της πολιτικής. Όποιος πάει με τους κανόνες και είναι ικανός να καταλάβει πως δουλεύει ο καπιταλισμός (κι έχει και κεφάλαιο φυσικά) επιβιώνει, οι άλλοι όχι. Καλά μέχρι εδώ, άλλωστε έχουμε και υπερπληθυσμό.

Αλλά δεν αναλογιζόμαστε τις περιβαλλοντικές συνέπειες. Πολοί έχουν την αυθαίρετη σκέψη πως ότι και να κάνουμε στον πλανήτη, αυτός θα γιατρευτεί καπως. Αλλα δεν γνωρίζουν τον ρυθμό. Πιστεύω πραγματικά πως πρέπει να αλλάξουμε οικονομικό μοντέλο. Όχι για το καλό του πλανήτη ακριβώς, άλλωστε αν κάνουμε μαλακίες και στραβώσουμε πολύ το κλίμα, εμείς θα φύγουμε, ο πλανήτης εδώ θα παραμείνει, και η ζωή θα συνεχίσει απο όσες μορφές ζωής επιβιώσουν. Για το καλό μας σαν είδος είναι που πρέπει να ενδιαφερθούμε. Για την παραμονή μας εδώ. Ουσιαστικά, για το συμφέρον μας και για την πάρτη μας.

Πρίν το 2005 το μοντέλο της οικονομίας βασισμένης στους πόρους δεν ήταν γνωστό. Ακόμα, πολλοί δεν γνωρίζουν τι είναι και πως λειτουργεί, και είναι απόλυτα λογικό να μπερδεύεται με ότι ήδη γνωρίζουμε, όπως με κάτι πρωτόγονο ή με ανταλλακτική οικονομία.

Αυτά ήθελα να πω. Νυχτερινές σκέψεις, παραγόμενες απο πολλαπλές πηγές.
Να δώ πότε θα τελειώσω την μετάφραση αυτού που κάνω τώρα ωστε να κάνω μετά το Modern Money Mechanics στα ελληνικά...

Καληνύχτες, καλημέρες, Ότι αγαπάτε.
Καλή συνέχεια. Κάντε κουράγιο.
Θα την βρούμε την άκρη, ή θα κάνουμε στην άκρη.
Και τα δύο καλά είναι. Και τα δύο φυσιολογικά είναι.
Έτσι πάει.

Read More